معنی علقمی در لغت نامه دهخدا

شمس الدین محمد بن عبدالرحمان بن علی بن ابی بکر. از فقهای شافعی مذهب قاهره به شمار میرفت. جلال سیوطی استاد او بود و خود از مدرسان ازهر مصر بود. تولد او در 897 و وفاتش در 969 هجری قمری اتفاق افتاده. او راست: الکوکب المنیر بشرح الجامع الصغیر، در سه جلد که در سال 968 از تألیف آن فارغ شد. و ملتقی البحرین فی الجمع بین کلام الشیخین. (از الاعلام زرکلی)

معنی علقمی در لغت نامه دهخدا

ابوطالب مؤیدالدین محمد بن محمد. آخرین وزیر خلفای عباسی. رجوع به ابن علقمی و نیز دستورالوزراء ص 98 شود

معنی علقمی - جستجوی لغت در جدول جو

علقمی

لغت نامه دهخدا

علقمی

لغت نامه دهخدا

علامی

مرد بسیار دانا و باهوش

فرهنگ فارسی عمید

علقم

هر چیز تلخ
حنظل، میوه ای گرد و به اندازۀ پرتقال با طعم بسیار تلخ که مصرف دارویی دارد، شرنگ، کبست، پهنور، خربزۀ ابوجهل، ابوجهل، پژند، کرنج، هندوانۀ ابوجهل، فنگ، پهی، گبست، کبستو، حنظله

فرهنگ فارسی عمید

علیمی

(عُ لَ)

منسوب به علیم که تیره ای (بطنی) است از بنی کلب. و نسبت آنان به علیم بن جناب بن هبل بن عبدالله بن کنانه بن بکر بن عوف بن عذره است. رجوع به علیم (ابن جناب بن هبل بن...) شود
منسوب به علیم، که تیره ای (بطنی) است از باهله. و نسبت آنان به علیم بن عدی بن عمرو بن معن است. رجوع به علیم (ابن عدی بن عمروبن...) شود

لغت نامه دهخدا

علقمه

(عَقَ مَ)

نهری است از فرات. و عباس بن علی بن ابی طالب بر کنار آن شهید شد. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

علقمه

(عَ لَ)

شهری است در ساحل جزیره صقلیه (سیسیل). (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

علقمه

(عَ قَ مَ)

نام طایفه ایست ساکن حیره. از جمله دیرهای آنان دیر حنظله بن عبدالمسیح بن علقمه بن مالک بن ربّی بن نماره بن لخم بوده است. (از معجم قبائل العرب)

لغت نامه دهخدا

علقمه

(عَ قَ مَ)

ابن مالک. نام طایفه ایست ظاهراً منسوب به علقمه بن مالک از قحطانیه ساکن صبر، از شهرهای خولان در صعده. (از معجم قبائل العرب)
ابن نضر. وی در پیشروی اهل کوفه بود وقتی که در جنگ بر أحنف بن قیس خشم گرفتند. (از الاصابه ج 4 قسم اول ص 268)
ابن سعید بن عاصی بن امیه. وی در فتوحات شام شرکت داشته است. (از الاصابه ج 4 قسم اول ص 263)
ابن وقاص بن محصن بن کلده بن عبد (یا لیل) بن طریف بن عتواره بن عامر بن مالک بن لبث بن بکر بن عبدمناه بن کنانه. رجوع به علقمۀ لیثی شود

ابن مالک. نام طایفه ایست ظاهراً منسوب به علقمه بن مالک از قحطانیه ساکن صَبَر، از شهرهای خَولان در صَعده. (از معجم قبائل العرب)
ابن نضر. وی در پیشروی اهل کوفه بود وقتی که در جنگ بر أحنف بن قیس خشم گرفتند. (از الاصابه ج 4 قسم اول ص 268)
ابن سعید بن عاصی بن امیه. وی در فتوحات شام شرکت داشته است. (از الاصابه ج 4 قسم اول ص 263)
ابن وقاص بن محصن بن کلده بن عبد (یا لیل) بن طریف بن عتواره بن عامر بن مالک بن لبث بن بکر بن عبدمناه بن کنانه. رجوع به علقمۀ لیثی شود

لغت نامه دهخدا

علامی

(عُ می ی)

سبک روح تیزفهم. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). تیزفهم. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

علامی

(عَلْ لا)

مرد دانا و بسیار باهوش. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

علامی

(عَلْ لا)

ابوالفضل بن شیخ مبارک بن شیخ خضر. رجوع به ابوالفضل ناگری شود. و نیز رجوع به ریحانه الادب ج 3 ص 248 و اعیان الشیعه ج 8 ص 99 و ریاض العارفین ص 200 و تذکرۀ علمای هند ص 4 و 74و نامۀ دانشوران ج 2 ص 639 و مرآت الخیال ص 79 شود

لغت نامه دهخدا

علذمی

(عَ ذَ می ی)

حریص. کسی که هرچه بیابد بخورد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

علقم

کبست (حنظل)، کنار تلخ، آب تلخ، تلخ، بشبش برگ کبست زیتون تلخ، سیماهنگ

فرهنگ لغت هوشیار

عقمی

بلند تبار: مرد، پوشیده پیچیده چون سخن پوشیده

معنی علقمی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما