معنی عشاء در لغت نامه دهخدا

اول تاریکی شبانگاه که مابین مغرب و عتمه باشد. و یا از زوال آفتاب تا طلوع فجر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شبانگاه. (ترجمان القرآن جرجانی). وقت نماز خفتن، و از نماز شام تا نماز خفتن. (دهار).، - صلاتاالعشاء، نماز مغرب و نماز عتمه. (از منتهی الارب).، - صلاهالعشاء، نماز خفتن: و من بعد صلاهالعشاء ثلاث عورات لکم... (قرآن 58/24)، و پس از نماز خفتن سه عورت است مر شما را.، - عشاء آخر (آخره)، وقت نماز خفتن. (از مهذب الاسماء) (ازدهار).، - عشاء اول (اولی ̍)، وقت نماز شام. (از مهذب الاسماء) (از دهار).، - نماز عشاء، نماز بعد از نماز مغرب، و آن چهار رکعت است. (یادداشت مرحوم دهخدا). در شرع، یکی از نمازهای روزانه است، و آن نمازی است واجب با چهار رکعت که وقت ادای آن پس از نماز مغرب است تا نصف شب شرعی. (فرهنگ فارسی معین). صلاهالعشاء. نماز خفتن

معنی عشاء در لغت نامه دهخدا

طعام شبانگاهی. (منتهی الارب). طعام شبانگاه. (دهار). شام، و غذا که به شب خورند. (یادداشت مؤلف). طعام شب، در مقابل غداء. (از اقرب الموارد). ج، أعشیه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

معنی عشاء - جستجوی لغت در جدول جو

عشاء

لغت نامه دهخدا

عشاء

لغت نامه دهخدا

عواء

گاوچران، از صورت های فلکی نیمکرۀ شمالی شامل ۲۲ ستاره به صورت مردی ایستاده که عصایی در دست دارد، گاوران، عوا، بقّار، صیّاح، حارس الشّمال، حارس السّماء، طارد الدبّ

فرهنگ فارسی عمید

عشار

ده یک گیرنده

فرهنگ فارسی عمید

عماء

ابر مرتفع، ابر پرباران

فرهنگ فارسی عمید

عشاق

عاشق ها، دلباختگان، جمع واژۀ عاشق، در موسیقی گوشه ای در دستگاه نوا، آواز دشتی و بیات اصفهان، در موسیقی از الحان قدیم ایرانی

فرهنگ فارسی عمید

اشاء

(اَ)

خرمابنان ریزه. اشاءه، یکی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اشاء

(اِ)

نام کوهی و وادیی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حشاء

(تَ شَیْ طُ)

حش ء به سوط، با تازیانه بر پهلو و شکم زدن، حش ء به سهم، تیر بر شکم زدن، حش ءالمراه، آرمیدن با وی، حش ء نار،افروختن آتش، دما برگرفتن. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

اعشاء

(وَ مَ مو نِ تَ)

عشاء خورانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شام خورانیدن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

قعشاء

(قَ)

ناقۀ بلند برداشته سر. (منتهی الارب). الرافعه رأسها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رعشاء

(رَ)

شترمرغ شتاب رو. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، ماده شتر جنبان در شتاب رفتن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). ماده شتری که در راه رفتن بسبب سرعت و شتاب جنبان باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رعشاء

(رَ)

شهری در شام. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از معجم البلدان) ، نام اسبی است. (ناظم الاطباء) ، نام جد لبید که مالک بن جعفر است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عراء

میدان گشاده جای جای سرباز، جای تهی، شاهپای زبانزد شترنگ مهره ای که میان شاه خود و رخ هماورد نهنند

فرهنگ لغت هوشیار

عفاء

نیست شدن، خاک، باران، سپیدک بر سیاهی چشم، پوشیدگی، نا پدیدگی، بر افتادن آسا بر افتادن دات (قانون) به خودی خود و به شوه بیکار ماندن آن، کهنه مان ها ویرانه ها، جمع عفا، کره خران کرک شتر، پر شتر مرغ، موی انبوه

فرهنگ لغت هوشیار

عباء

جامه ای بلند و گشاد که روی لباسها بدوش اندازند، وستر پوششی است پیش شکافته از پشم و جز آن، گلیم پوششی است از پشم و جز آن که جلوش شکافته است و بر روی لباس پوشند، روی پوش گشاد و بلند پشمی یا نخی که در میان پیش باز است و دو سوراخ در طرفین دارد که دستها را از آن بیرون آورند و طبقه روحانیون و جز آنان آن را بر دوش اندازند، گلیم خط دار

فرهنگ لغت هوشیار

عقاء

جمع عفوه، پیرامون سرای گردا گرد خانه

فرهنگ لغت هوشیار

عماء

گمراهی، ستهیدگی، نا بینایی، ابر تنک، ابر تو در تو، ابر بارنده ابر مرتفع، ابر باران ریز، مرتبت احدیت

فرهنگ لغت هوشیار

عواء

نوفنده (نوف عوعو بانگ سگ)، متراک خانه سیزدهم از خانه های ماه عوعو کننده (سگ)

فرهنگ لغت هوشیار

عزاء

ماتم، مصیبت، سوگواری، شکیبایی درتازی، سوک درفارسی سختی، سال سخت، باران تند شکیبایی کردن، شکیبایی در مصیبت، سوگواری تعزیت، سوگ ماتم

فرهنگ لغت هوشیار

عشاب

گیاهشناس

فرهنگ لغت هوشیار

عشار

ده یک گیر ساوستان دهگان

فرهنگ لغت هوشیار

عشاف

شیدا مهر ورزنده

فرهنگ لغت هوشیار

عشاق

جمع عاشق، مردمان عاشق و عاشقها، شیفتگان و دوست داران معشوق

فرهنگ لغت هوشیار

عشواء

مونث اعشی بی راهنمایی سرگردانی، تاریکی، خرما، خرمابن، شتر کم بین مونث اعشی شب کور، ضعیف چشم، ماده شتری که جلو خود را نبیند و دست بر هر چیزی گذارد، نوعی خرما

فرهنگ لغت هوشیار