معنی مشاء
- مشاء((مَ شّ))
- بسیار راه رونده، پیرو حکمت مشاء
واژههای مرتبط با مشاء
مشاء
- مشاء
- نام روشی فکری در علوم عقلی، مقابل اشراق. در باب وجه تسمیۀ مشاء گویند چون ارسطو تعلیم خود را در ضمن گردش افاضه میکرد، پیروان او را مشائی میگویند. و در یونانی این کلمه ’پریپاتتیکوس’ است. (از سیر حکمت ص 22). و گویند چون آنان برای کشف حقیقت متوسل به تعقل می شدند و فکر را به کار می انداختند آنان را مشاء گفتند، یعنی مشی فکر میکردند
سخن چین. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نمّام. (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط) (آنندراج) ، رونده. (مهذب الاسماء). بسیار راه رونده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط)
منشاء
- منشاء
- آغازه، سرآغاز
مشام
- مشام
- محل قوۀ شامه، بینی
مشاع
- مشاع
- بخش ناکرده، غیرمفروز، مقابلِ مفروز، در علم حقوق ویژگی ملکی که مشترک بین دو یا چند نفر باشد و قسمت هر یک مفروز و محدود نشده باشد
مشاش
- مشاش
- ویژگی استخوان بدون مغز، استخوان نرم
مشاق
- مشاق
- مشق دهنده، تعلیم دهنده، شاگرد، کارگر
مشار
- مشار
- طرف شور و مشورت، اشاره شده، آنچه به آن اشاره شده
مشاق
- مشاق
- مَشَقَّت ها، سختی ها، رنج ها، محنت ها، جمعِ واژۀ مَشَقَّت
مباء
- مباء
- جایباش، کندو، آغل، زهدان
