معنی عردله - جستجوی لغت در جدول جو

عردله

لغت نامه دهخدا

عادله

(دخترانه)

مؤنث عادل، بانوی با انصاف

فرهنگ نامهای ایرانی

عادله

عادل (زن)، عادلانه مثلاً قیمت عادلانه

فرهنگ فارسی عمید

خردله

خردل، سس یا چاشنی غلیظ و تندی که با مخلوط کردن دانه های گیاه خردل در آب یا سرکه تهیه می شود،
در علم زیست شناسی گیاهی از تیرۀ چلیپاییان با برگ هایی شبیه برگ ترب، گل های زرد رنگ، دانه های ریز و قهوه ای و طعم تند،
دانه های ساییده شدۀ این گیاه که به عنوان چاشنی استفاده می شود، اسفندان، آهوری، سپندان، سپندین

فرهنگ فارسی عمید

عرجله

(عَ جَ لَ)

گلۀ اسبان، گلۀ بز، گروه پیادگان روان. (منتهی الارب) (آنندراج). گروهی پیادگان. (مهذب الاسماء). گروه مردم. ج، عراجله. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عرده

(عَ رَ دَ)

مؤنث عرد. (از اقرب الموارد). سخت سفت. سخت صلب. (از اقرب الموارد). صلابت و قوت. (از معجم البلدان ذیل عردات)

لغت نامه دهخدا

عرده

(عَ زَ)

پشته ای است به مطلاء. در اصل آن آبی است از کعب بن عبدبن ابی بکر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عرده

(عُ رَ دَ)

آب جاری غیرمنقطع از آبهای بنی صخره از طی، و آن بین علاء و تیماء و جفر عنزه است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عدله

(عَ دَ لَ)

شایستگان گواهی. (منتهی الارب). المزکّون للشهود. تزکیه شوندگان از شهود. (قطرالمحیط) (از اقرب الموارد). عدله

لغت نامه دهخدا

عدله

(عَ لَ)

مؤنث عدل و قد یؤنث. یقال رجل عدل و امراءه عدل و عدله، زن داد دهنده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مردله

(شَ / شُ ءَ)

نااستوار کردن کار را. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عرقله

(خَ)

میل کردن از توسط. (از منتهی الارب). جور کردن به طور قصد و میل کردن از توسط. (از ناظم الاطباء). دور شدن از قصد وعدل. (از اقرب الموارد) ، راست نگفتن سخن را. (از منتهی الارب). عرقل علیه کلامه، سخن خود رابر او کج کرد. (اقرب الموارد) ، کج نمودن بر کسی کار و سخن را. (از منتهی الارب). عرقل علی فلان، کردار و سخن را بر فلان کج کرد. (از اقرب الموارد) ، دائر نمودن بر کسی کلام غیرمستقیم را. (از منتهی الارب). وادار کردن کسی را بر لازم داشتن کلامی غیر مستقیم و نادرست را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عردسه

(طِ ءَ)

به زمین افکندن کسی را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). بر زمین زدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عادله

(دِ لَ)

مؤنث عادل. رجوع به عادل شود.
- حکومت عادله، حکومتی که اساس آن بر عدالت بود.
- فریضه عادله، یعنی عدل در قسمت. (منتهی الارب).
- قیمت عادله در تداول، قیمت متعارف به نرخ معمول بازار

لغت نامه دهخدا

تردله

(تُ دِلْ لَ)

ج، ترادل. نوعی از باسترک بزرگ است. تردنشا. تردلاّ. رجوع به ترده شود. (از دزی ج 1 ص 144)

لغت نامه دهخدا

خردله

(تَطْ)

خوردن بهترین طعام. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) ، بریدن گوشت و جدا کردن آن. (از منتهی الارب) (از لسان العرب) ، بریدن اندامهای گوشت را جداجدا. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) ، پخته گردیدن بیشتر بار خرمابن و کلان شدن غوره های باقی آن. (از لسان العرب) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خردله

(خَ دَ لَ)

یک دانه خردل یا خردله. (آنندراج). بهندی آن را رائی نامند. (از غیاث اللغات). یک سپندان. (یادداشت بخط مؤلف) ، مأخوذ از تازی، چیز اندک. (یادداشت مؤلف) :
با عمل مر علم دین را راست دار
آن از این کمتر مکن یک خردله.
ناصرخسرو.
خردول و خر بغائی و نی عقل ونی خرد
اندر سرت بخردلۀ او بخربقه.
سوزنی.
میازار عامی بیک خردله
که سلطان شبانست و عامی گله.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

عردل

(عَ دَ)

سخت درشت و درازقامت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا