- عذی (عَ / عِذْیْ)
کشت دشتی که از باران آب خورد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، هر شهر که شوره ندارد. (منتهی الارب) (آنندراج)
معنی عذی - جستجوی لغت در جدول جو
- عذی (عِ)
نام جایی است. (منتهی الارب). لیث گوید: موضعی است به بادیه و نام است محلی را که در زمستان و تابستان در آن گیاه روید بدون آب. ازهری گوید: موضعی است به بادیه. (از معجم البلدان)
- عذی
کشت بارانخور
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خاشاک، شاخه های درخت، اطراف چیزی، آن قسمت از عمامه یا دستار که بر دو شانه می افتد، بند ترازو
غذا، آنچه خورده شود و به نمو جسم کمک کند و انرژی لازم برای بدن به وجود بیاورد، خوراک، خوردنی، خورش، برای مثال تا غذی گردی بیامیزی به جان / بهر خواری نیست این امتحان (مولوی - ۴۹۷)
(عُذَ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است بین قادسیه و مغیثه که فاصله بین آن وقادسیه چهار میل است و تا مغیثه سی و دو میل میباشدو گفته شده است که عذیب وادیی است از آن بنی تمیم و از منازل حاج کوفه و گویند از سواد است، ابوعبداﷲ الکوفی گوید عذیب محلی است که از قادسیۀ کوفه به سوی آن روند و زراد خانه فرس بوده است و فاصله بین آن و قادسیه دو دیوار متصل بوده که میان آن دو درختان خرما وجود داشته و آن شش میل است. (از معجم البلدان)
نا فرمان سرکش، جمع عصا، دستوار ها تخله ها جمع عصا چوب دستیها، ذوذنبهایی به شکل عصا و مستقیم به خلاف ذوذنبهایی که ذنب آن ها مایل است
مونث اعز داربت درختی کهن که آن را تازیان چون بتی می پرستیدند و به فرمان پیامبراسلام صلی الله علیه و آله خالد بن ولید آن را بسوخت
اسپ بی زین، برهنگی شاهپای کیش بست مهره ای که میان شاه خود و رخ هماورد نهند، گوی جامه روی ترش کردن
کویک خرما دار، دشنام دادن، بریدن شاخه کویک خوشه انگور، خوشه خرما، ارجمندی، گل آذین دیهیم
آزار، تعذیب، شکنجه، عذاب