- عجاهنه (عُ هَِ نَ)
مؤنث عجاهن، زن آرایشگر که جدا نشود از عروس تا او را بشوی برند. (اقرب الموارد). زن مشاطه. (منتهی الارب) ، زن پیغامبر کدخدائی میان عروس و اهل وی. (منتهی الارب) (آنندراج)
معنی عجاهنه - جستجوی لغت در جدول جو
- عجاهنه
جمع عجاهن، بنگرید به عجاهن مونث عجاهن پیغام برنده میانجی پیوند زن، آرایشگر زن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مجاهدت، تلاش در راه دین، کوشش کردن، در تصوف مبارزه و مقابله با هواهای نفسانی، جنگ با کافران در راه اسلام، جهاد
(شُ)
لغت نامه دهخدا
با کسی سفاهت کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). با کسی جهالت کردن. (المصادر زوزنی). نبرد کردن کسی را در نادانی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج)
(عُ هَِ مَ)
لغت نامه دهخدا
استوار از هر چیزی، شتر مادۀپیشرو. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ناقۀ سریع. (از اقرب الموارد). عیهامه. رجوع به عیهامه شود
(عَ رِ دَ)
لغت نامه دهخدا
فرقه ای از خوارج اصحاب عبدالرحمن بن عجردند، دراعتقادات با ’نجدات’ یکسانند جز آنکه اینان گویندطفل از هر تکلیفی مبراست تا آنکه بعد از بلوغ اسلام آورد و واجب است که پس از بلوغ او را به اسلام دعوت کنند و نیز گویند اطفال مشرکان در آتش جهنم خواهند بود. عجارده بده فرقه منشعب شده اند: میمونیه، حمزیه، شعیبیه، حازمیه، اطرافیه، خلفیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه. (از شرح مواقف از کشاف) ، عجارده اصحاب عبدالکریم بن عجرداند. (منتهی الارب)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
با کسی در زیرکی و تیزی خاطر نبرد کردن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). مغالبه باکسی در جودت ذهن و فطنت. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
نام موضعی است، و در شعر حبیب هذلی آمده است:
فجبال أیله فالمحصب دوننا
فالات ذی علجانه فذهاب.
(از معجم البلدان)
فجبال أیله فالمحصب دوننا
فالات ذی علجانه فذهاب.
(از معجم البلدان)
(عَ هَِ لَ)
لغت نامه دهخدا
ملوک حمیر که در اسلام هم بر ملک خود گذاشته شدند. (از لسان العرب) (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، الاقیال المقرون علی ملکهم فلم یزالوا عنه. (اقرب الموارد) (لسان العرب)
(مُ هََ / هَِ نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
مداهنه. چاپلوسی. ماست مالی. روغن مالی. (از یادداشتهای مؤلف). مزاج گوئی. خوشامدگوئی: معروض می دارم این سخن را به خوشی دل و مداهنه و حیله نیست. (تاریخ بیهقی ص 317) ، حق پوشی. ریا. نفاق. دوروئی: اگر آن تقیه و مداهنه است این نیز تقیه و مداهنه است. (کتاب النقض ص 365) ، نرمی. (از زمخشری از یادداشت مؤلف). سهل انگاری. آسان گیری. سستی: میل او به جانب ایشان شناخته و مداهنۀ او در کار ایشان... مشاهدت کرده. (ترجمه تاریخ یمینی ص 56)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
ظاهر کردن خلاف باطن. (از منتهی الارب) (ازمتن اللغه). خیانت نمودن. مصانعت کردن. بربافتن. پوشیدن کاری را. (از منتهی الارب). مصانعه و پوشیدن ما فی الضمیر و به خلاف آن اظهار کردن. (از اقرب الموارد) ، نرمی کردن. (دهار) (زمخشری). سستی کردن. (آنندراج). آسان فراگرفتن. (از منتهی الارب). رجوع به مداهنه و مداهنت شود، مداهنه عبارت است از منکری و ناپسندی از کسی مشاهده کردن و قادر بر دفع آن بودن و به خاطر رعایت جانب مرتکب یا جوانب دیگر یا به علت کم مبالاتی و سستی در کار دین متعرض او نشدن و دفعش نکردن. (از تعریفات) (از اقرب الموارد)
مداهنه و مداهنت در فارسی: دروغسازی، چربزبانی لابه دم لابه نکنم دم لابه بر در کس - پیش تو کنم اگر کنم بس (خاقانی تحفه العراقین)، دو رویی، سستی کردن اظهار کردن چیزی بر خلاف باطن، چرب زبانی کردن، دو رویی، چرب زبانی تملق: ناچار بابطلمیوس از در مداهنه و مهادنه بیرون شده
مجاهله و مجاهلت در فارسی ستیزیدن در نادانی، پا فشاری در نادانی پافشاری کردن در جهل و نادانی، ستیزیدن با کسی در نادانی مقابل مجامله
