معنی عبدی در لغت نامه دهخدا

سفیان بن مصعب، مکنی به ابومحمد. از شعراء کوفه بود. از اشعار اوست:، و قالوا رسول الله ما اختار بعده، اماماً و لکنا لانفسنا اخترنا، اقمنا اماماً ان أقام علی الهدی، أطعنا و ان ضل الهدایه قومنا.، (از ریحانه الادب ج 3 ص 60)، در اصطلاح رجال لقب ابراهیم بن خالد عطار و ابراهیم بن نعیم و ادهم بن امیه و جز ایشان است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 60)، احمد بن بکر بن احمد بن بقیۀ فسوی نحوی لغوی. (از ریحانه الادب ج 3 ص 40). و رجوع به احمد بن ابی بکر العبدی شود

معنی عبدی در لغت نامه دهخدا

هرم بن حیان عبدی. از اتقیاء زهاد ثمانیه و از خواص اصحاب علی علیه السلام و مصاحب اویس قرنی بود. (از ریحانه الادب ج 5 ص 318)

معنی عبدی در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان کابریک بخش جاسک شهرستان بندرعباس. واقع در 100هزارگزی خاور جاسک، جنوب راه مالرو جاسک - چاه بهار. 25 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

معنی عبدی در لغت نامه دهخدا

نسبت است به عبد. (اقرب الموارد)، نسبت است به عبدالقیس، و عبقی نیز گویند. (اقرب الموارد). منسوب به عبدالقیس و بطنی از جدیله است. (صبح الاعشی ج 1 ص 337)، نسبت است به عبدالقیس از ربیعه بن نزار. (اللباب ج 2 ص 113)

معنی عبدی در فرهنگ لغت هوشیار

بند گانه منسوب به عبد، منسوب به عبد القیس (بطنی از جدیله) عبقی نیز گویند

معنی عبدی - جستجوی لغت در جدول جو

عبدی

لغت نامه دهخدا

عبدی

لغت نامه دهخدا

عبدی

لغت نامه دهخدا

عبدی

لغت نامه دهخدا

عبدی

فرهنگ لغت هوشیار

عیدی

پول یا چیز دیگری که در روز عید، به خصوص عید نوروز، به کس دیگر می دهند

فرهنگ فارسی عمید

عددی

مربوط به عدد، شمردنی، دانه ای، ویژگی آنچه بتوان آن را شمرد مثلاً فروش عددی، کنایه از اندک، کم

فرهنگ فارسی عمید

ابدی

آنچه فنا و زوال نمی پذیرد و همیشه باقی است، جاودانی، پاینده، نابودنشدنی

فرهنگ فارسی عمید

عبید

عبدها، فرمان بردار، آنکه فرمان کسی را می پذیرد یا اجرا می کند، جمع واژۀ عبد، فرمان بر، فرمان پذیر، فرمان شنو، فرمان نیوش، سر به راه، سر بر خط، سر سپرده، نرم گردن، طاعت پیشه، طاعت ور، مطیع، طایع، مطاوع، مطواع، منقاد

عَبدها، فَرمان بُردار، آنکه فرمان کسی را می پذیرد یا اجرا می کند، جمعِ واژۀ عَبد، فَرمان بَر، فَرمان پَذیر، فَرمان شِنو، فَرمان نیوش، سَر به راه، سَر بر خَط، سَر سِپرده، نَرم گَردن، طاعَت پیشه، طاعَت وَر، مُطیع، طایِع، مُطاوِع، مِطواع، مُنقاد

فرهنگ فارسی عمید

عبده

عابد، عبادت کننده، پرستنده، آنکه خدا را پرستش می کند

فرهنگ فارسی عمید

عبری

زبانی از شاخۀ زبان های سامی که میان یهودیان رایج است، خطی که این زبان با آن نوشته می شود، هر یک از افراد قوم یهود، یهودی

فرهنگ فارسی عمید

عادی

ویژگی آنچه مطابق با عادت معمول است، معمول، متداول، آنچه برتری و امتیازی ندارد، معمولی

فرهنگ فارسی عمید

عادی

عدو، دشمن، متجاوز، متعدی، جنگاور

فرهنگ فارسی عمید

عبدیا

(عَ)

دهی از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان دامغان است در 9هزارگزی جنوب دامغان در دشت واقع است. آب و هوای آن معتدل است و 110 تن سکنه دارد. آب آن از قنات تأمین میشود. محصولاتش غلات، پسته، انگور و حبوبات است. شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه فرعی از طریق امامزاده جعفر دارد. مزرعۀ کریم آبادجزء این ده است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

عدبی

نیکخوی، بی آک

معنی عبدی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما