معنی عبدا - جستجوی لغت در جدول جو

عبدا

لغت نامه دهخدا

عباد

(پسرانه)

بندگان، نام چندتن از خاندان بنی عباد

فرهنگ نامهای ایرانی

عباد

عابدها، پرستندگان، جمع واژۀ عابد
عبادت، پرستیدن خدا، بندگی کردن، پرستش کردن

فرهنگ فارسی عمید

عباد

عبدها، بندگان، جمع واژۀ عبد

فرهنگ فارسی عمید

عمدا

به عمد، باقصد و نیت، انجام دادن کاری از روی قصد و نیت نه به طریق پیشامد و تصادف

فرهنگ فارسی عمید

عبده

عابد، عبادت کننده، پرستنده، آنکه خدا را پرستش می کند

فرهنگ فارسی عمید

ابدا

هرگز، هیچ گاه، همیشه، برای همیشه، جاودانه

فرهنگ فارسی عمید

مبدا

آغاز، سبب، اصل، خداوند

فرهنگ فارسی عمید

عبدان

(عَ بُ)

نهر عبدان، نهری است به بصره در جانب فرات منسوب به مردی است از اهل بحرین. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عبدان

(عَ)

جمع واژۀ اعبد. (لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

عبدان

(عَ)

یکی از دهات مرو است که بوالقاسم عبدالحمید بن عبدالرحمان بن احمد العبدانی منسوب است بدان. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عبداء

(عِ بِدْ دا)

جمع عبد. (منتهی الارب). رجوع به عبد شود

لغت نامه دهخدا

عبدان

(عِ بِدْ دا)

جمع واژۀ اعبد. (السان العرب)

لغت نامه دهخدا

مبدا

بنیست بنیشت فرا کان خاستگاه آغاز جای آغاز گاه، آغاز، نماگاه، زاد زاد هر چیز، انگیزه شوند (سبب)، بیخ جای شروع مقابل مقصد: حرکتی که بواسطه آن از مبدا به مقصد رسند، آغاز شروع، جای آشکار کردن جمع مبادی، اصل هر شی جمع مبادی، سبب جمع مبادی. یا مبدا ازلی. یا مبدا اعلی. یا مبدا اول. ذات حق تعالی. یامبدا قریب. هر مبدائی که با ذی المبدا خود فاصله کمتری داشته باشد قریب است مثلا قوت عامله که محرک عضلات است برای صدور فعل مبدا قریب است و اجماع که اراده جازم باشد نسبت به شوق که میل موکد است قریب است و نسبت به قوه عامله بعید است. یا مبدا کل. ذات حق تعالی که مبدا المبادی است، مبدا اسما کلی کون را گویند در مقابل معاد که اسما کلی الهی را نامند و آمدن سالک از راه اسما کلی کونی بود که مبدا اوست و رجوع او از راه اسما کلی الهی باشد که معاد اوست. یا مبدا فیاض. یا مبدا وجود. الف - ذات حق. ب - عقول مجرده، نقطه ای که فواصل نقاط دیگر را از آن اندازه گیرند، زمانی که فواصل زمانهای دیگر را از آن حساب کنند

فرهنگ لغت هوشیار

عمدا

بقصد و بعمد و بطور اراده و اختیار، دستی دستی، دانسته و فهمیده، از روی عمد، کامکیها خود کرده باختیار با قصد و نیت مقابل سهوا تصادفا: عمدا خود را به مهلکه انداخت

فرهنگ لغت هوشیار

عیدا

گیاهی علفی بدون گل که دارای ساقه های خاکستری رنگ است و در مناطق مرتفع کوهستانی می روید. توضیح با مراجعه بماخذی که در دسترس بود این گیاه را نشناختیم

فرهنگ لغت هوشیار

عبده

جمع عبد، بند گان، توانایی، ماند گاری، جاودانگی، فربهی، بویه کوب، ننگ، جمع عابد به معنی پرستندگان

فرهنگ لغت هوشیار

عبلا

سنگ سپید، پشته درشت، درخت سپید

فرهنگ لغت هوشیار

عبدی

بند گانه منسوب به عبد، منسوب به عبد القیس (بطنی از جدیله) عبقی نیز گویند

فرهنگ لغت هوشیار

تعبدا

کور کورانه بنده وار از روی تعبد کور کورانه

فرهنگ لغت هوشیار

بعدا

سپس زمانی دیگر پس سپس

فرهنگ لغت هوشیار

ابدا

هرگز هیچگاه هگرز کتارچه آغاز کردن آغازیدن ابتدا کردن شروع کردن سر کردن سر گرفتن ابتداء، کارنو و نخستین آوردن نو آفریدن، آشکار کردن پیدا کردن چیزی را. ظرف زمان است برای تاکید در مستقبل نفیا و اثباتا همیشه جاویدان، هرگز هگرز هیچ هیچوقت، بهیچ روی بهیچوجه معاذالله پر گس پر گست

فرهنگ لغت هوشیار