معنی عاه - جستجوی لغت در جدول جو

عاه

لغت نامه دهخدا

عاد

(پسرانه)

نام قومی که هود (ع) به پیامبری آنان برگزیده شد

فرهنگ نامهای ایرانی

عته

ناقص عقل شدن، کم عقل شدن

فرهنگ فارسی عمید

عاهات

عاهت ها، چیزهایی که چیزی را تباه ها و فاسد می کند، آفت ها، بلاها، جمع واژۀ عاهت

فرهنگ فارسی عمید

عاهت

آنچه چیزی را تباه و فاسد می کند، آفت، بلا

فرهنگ فارسی عمید

دعاه

(دُ)

دعات. جمع واژۀ داعی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به داعی و دعات شود، مبلغین: هر کجا یکی بود از دعاه و اتباع مزدک سر برآوردند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 89)

لغت نامه دهخدا

عاه عاه

کلمه ای است که بدان شتران را زجر کنند تا باز ایستند، عیه عیه کذلک، (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عاهات

آفتهاو سختیها، (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عاهرات

(هَِ)

جمع واژۀ عاهره

لغت نامه دهخدا

عاهرون

(هَِ)

جمع واژۀ عاهر (در حالت رفع)

لغت نامه دهخدا

عاهره

(هَِ رَ)

زن زانیه. زنی که شبانه مردی نزد وی آید جهت زنا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عاهنه

(هَِ نَ)

یک شاخه خرمابن که نزدیک تنه باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رعاه

(رُ)

یا رعات. جمع واژۀ راعی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به راعی و رعات شود

لغت نامه دهخدا

ذعاه

(ذُ)

موضعی است (مراصدالاطلاع چ طهران) و ظاهراً غلط کاتب است. چه در معجم البلدان ذعاط با طاء مؤلف آمده است

لغت نامه دهخدا

عاهه

(هََ)

فساد. ج، عاهات. و رجوع به عاهات شود

لغت نامه دهخدا

عاهر

(هَِ)

زناکار. الولد للفراش و للعاهر الحجر (حدیث) ، أی لصاحب ام الولد و هو زوجها أو مولاها. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عاهل

(هَِ)

پادشاه بزرگ. (منتهی الارب) (آنندراج). آن پادشاه که زور دست اوهیچ دست نبود. (مهذب الاسماء) ، زن که شوی ندارد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آن زن که شوی نبود او را. (مهذب الاسماء). ج، عواهل

لغت نامه دهخدا

عاهن

(یِ)

نام وادیی است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا