معنی عانذه - جستجوی لغت در جدول جو

عانذه

لغت نامه دهخدا

عانه

رستنگاه مو در زیر ناف، زهار

فرهنگ فارسی عمید

عانیه

(یَ)

مؤنث عانی. یقال: امراءه عانیه، زن اسیر و بندی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عانیه

(نی یَ)

مؤنث عانی منسوب به عانه است که دهی است بر فرات. رجوع به عانه شود. (منتهی الارب) ، شرابی است منسوب به عانات و هی موضع من ناحیه الجزیره. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

عانسه

(نِ سَ)

مؤنث عانس. رجوع به عانس شود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عائذه

(ءِ ذَ)

مؤنث عائذ. ج، عائذات، عوائذ. (منتهی الارب). رجوع به عائذ شود

لغت نامه دهخدا

عانه

(هَِ)

دهی است بر فرات و او را قلعۀ محکمی است و ابن الجهم العانی منسوب بدانجاست. (از معجم البلدان). چند ستارۀروشن است در پایین سعود. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عانه

(نَ)

خر ماده. گلۀ خر. گلۀ گورخر. (از المنجد) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، موی زهار. (منتهی الارب) (آنندراج). بانه و پشت زهار. رنبه در تداول عامه. ج، عون.
- استخوان عانه، استخوان پشت زهار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا