- عالمتاب
روشن کنندۀ جهان (خورشید) مثلاً خورشید عالمتاب
معنی عالمتاب - جستجوی لغت در جدول جو
- عالمتاب (دَ / دِ پَ / پِ)
تابنده و روشن کننده جهان. (ناظم الاطباء)
- عالمتاب
تابنده و روشن کننده جهان: خورشید عالمتاب
- عالمتاب
جهانتاب، عالم افروز
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(لَ مِ)
لغت نامه دهخدا
نشأۀ شراب و عالم شراب و حالت می نوشی. (غیاث اللغات) (آنندراج). حالت باده گساری. حالت می خوری. (از ناظم الاطباء) :
نیست باکم ازفلک امشب که با او می خورم
عالم آب است پندارم که آبش برده است.
آشوب مازندرانی (از آنندراج).
ترا که عالم آئینه عالم آب است
چه احتیاج به تحصیل بادۀ ناب است.
صائب.
ساقی چه دهی پند من این بزم شراب است
از گریه مرا منع مکن عالم آب است.
محمد قلی سلیم (از آنندراج).
هیچ منظوری ببزم می کشان چون شیشه نیست
عالم آب است آنجا سبزه مینا خوشست.
کلیم (از آنندراج)
نیست باکم ازفلک امشب که با او می خورم
عالم آب است پندارم که آبش برده است.
آشوب مازندرانی (از آنندراج).
ترا که عالم آئینه عالم آب است
چه احتیاج به تحصیل بادۀ ناب است.
صائب.
ساقی چه دهی پند من این بزم شراب است
از گریه مرا منع مکن عالم آب است.
محمد قلی سلیم (از آنندراج).
هیچ منظوری ببزم می کشان چون شیشه نیست
عالم آب است آنجا سبزه مینا خوشست.
کلیم (از آنندراج)
(لَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عالمی، جهانیان. آنچه در جهان است: و جناح انعام و احسان او بر عالمیان گسترده. (کلیله و دمنه). تا عالمیان بدانند که چون با جگرگوشه و قره العین... (سندبادنامه ص 204).
چون علم لشکر دل یافتم
روی خود از عالمیان تافتم.
نظامی.
حق تعالی او را به کرامت آن مخصوص گردانید و عالمیان در کنف عدل و رأفت و پناه احسان و عاطفت او آسوده گشتند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 21). رحمت عالمیان و صفوت آدمیان. (گلستان). شخصم به چشم عالمیان خوب منظر است.
(گلستان)
چون علم لشکر دل یافتم
روی خود از عالمیان تافتم.
نظامی.
حق تعالی او را به کرامت آن مخصوص گردانید و عالمیان در کنف عدل و رأفت و پناه احسان و عاطفت او آسوده گشتند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 21). رحمت عالمیان و صفوت آدمیان. (گلستان). شخصم به چشم عالمیان خوب منظر است.
(گلستان)
(اِحْ)
لغت نامه دهخدا
جامه پوشیدن. (منتهی الارب) ، بر سینه زدن زنان در نوحه. (منتهی الارب). بر سینه زدن نوحه گران. (تاج المصادر بیهقی)
(اَ کِ)
لغت نامه دهخدا
نام کتاب سیبویه در نحو عربی. این کلمه را چون مطلق آرند نزد نحویان مراد کتاب سیبویه فارسی است و اهل معانی بیان چون الکتاب گویند منظور دلائل الاعجاز عبدالقاهر باشد، و چون فقیهان الکتاب گویند مقصود مختصر قدوری است. (یادداشت مؤلف)
(اِحْ)
لغت نامه دهخدا
لازم و واجب کردن کاری بر کسی. (منتهی الارب) ، میل کردن بکسی، از دین برگشتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
