- ظلیم
شترمرغ، پرنده ای با گردن و پاهای دراز و سر و بال های کوچک که نمی تواند پرواز کند ولی به سرعت می دود، مرغ آتش خوار
معنی ظلیم - جستجوی لغت در جدول جو
- ظلیم (ظَ)
مولی عبدالله بن سعد. تابعی است. واژه تابعی به کسانی تعلق می گیرد که بعد از وفات پیامبر (ص) متولد شده اند یا در زمان او زندگی کرده ولی موفق به دیدار ایشان نشده اند. تابعین با صحابه معاشرت داشتند و از آنان علم آموختند. این ارتباط نزدیک با نسل اول مسلمانان، باعث شد که تابعین میراث دار مستقیم آموزه های اصیل اسلامی شوند.
ابن حنظله بن مالک بن مره بن مالک بن زیدمناه بن تمیم، و ظلیم لقب اوست. (تاج العروس) ، یکی از بطنهای براجم و از ایشان است حکم بن عبدالله بن عدن بن ظلیم شاعر
ابن حنظله بن مالک بن مره بن مالک بن زیدمناه بن تمیم، و ظلیم لقب اوست. (تاج العروس) ، یکی از بطنهای براجم و از ایشان است حکم بن عبدالله بن عدن بن ظلیم شاعر
- ظلیم (ظِلْ لی)
بسیارستم. ظلوم. ظلاّم. رجل ظلیم، کثیرالظلم. (مهذب الاسماء)
- ظلیم (ظَ هَِ)
جایگاهی است در یمن و ذوظلیم از ملوک حمیر منسوب بدانجاست
- ظلیم (ظَ)
مظلوم. ستمدیده
- ظلیم (ظَ)
وادیی است در نجد:
من دیار کأنهن رسوم
لسلیمی برامه فتریم
اقفر الخب ّ من منازل اسما -
ء فجنبا مقلص فظلیم.
ابودؤاد الایادی (از معجم البلدان)
الظلیم، آخرالنهر. نام ستاره ای از قدر اول بیرون صورت نهر
من دیار کأنهن رسوم
لسلیمی برامه فتریم
اقفر الخب ّ من منازل اسما -
ء فجنبا مقلص فظلیم.
ابودؤاد الایادی (از معجم البلدان)
الظلیم، آخرالنهر. نام ستاره ای از قدر اول بیرون صورت نهر
- ظلیم
ستمدیده، مظلوم
- ظلیم
مظلوم، ستمدیده، بسیار ستمگر
- ظلیم ((ظَ))
شترمرغ نر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پلم، گیاهی که بیشتر در نواحی شمالی ایران می روید، بلندیش تا یک متر می رسد، برگ هایش بزرگ و مرکب از ۷ تا ۱۱ برگچه، گل هایش سفید یا گلی رنگ، میوه اش سیاه رنگ، میوه و پوست و ریشۀ آن خاصیت مسهل دارد، از میوۀ آن مادۀ ملونی به رنگ بنفش استخراج می شود، پلخوم، پلاخون، شون، خمان صغیر، بلسان صغیر
نوعی فرش که با نخ پنبه ای یا پشمی، بر روی دار و معمولاً طرح آن اشکال هندسی دارد
عنصر گازی سبک، بی رنگ، بی بو، که برای پر کردن بالن ها و در جوش کاری کاربرد دارد
(بُ)
لغت نامه دهخدا
ظالم خواندن. (تاج المصادر بیهقی). به ظلم نسبت کردن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(ظَ مَ)
لغت نامه دهخدا
شیر که پیش از جغرات شدن خورده شود. یقال: سقانا ظلیمه طیبه، دادخواهی. الظلیمه! الظلیمه!، فغان ! فریاد! ای داد! ، ستم. (مهذب الاسماء)
سر قلیان، قلیان. گیاهی از رده پیوسته گلبرگان که خود تیره جدا گانه ای را شبیه به تیره زیتونیان تشکیل میدهد و آن در مرداب میروید و دارای گلهای تنها و چهار قسمتی است ابو قرنین شاه بلوط آبی
