- ظاء
نام حرف ظ و در لغت عرب ظاء به معنی زن بزرگ پستان است، صاحب آنندراج پستان زن زال گفته است
معنی ظاء - جستجوی لغت در جدول جو
- ظاء
نام حرف بیستم از الفبای فارسی و حرف هفدهم از الفبای عرب
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آب، ماده ای مایع، بی طعم، بی بو و مرکب از اکسیژن و هیدروژن با فرمول شیمیایی h۲o که در طبیعت به مقدار زیاد موجود است و سه ربع روی زمین را فراگرفته، در صد درجۀ سانتی گراد جوش می آید و در صفر درجۀ سانتی گراد منجمد می شود
موی سرین، (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء)، (اسم فعل) یقال خاء بک علینا یعنی شتاب کن، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
مرد صالح، مرد نیکوکار، زن بلندآواز، زن جهوریهالصوت، زن زبان دراز، زن سلیطه،
نام مردی، نام قبیله ای
نام مردی، نام قبیله ای
نام حرف ششم از حروف هجاء عرب
آزار، بیماری، (منتهی الارب) (دهار)، مرض، علت، (غیاث)، درد، (دهار)، رنج، مقابل صحّت، وصب، (منتهی الارب)، عله تحصل بغلبه الاخلاط علی بعض، (تعریفات)، ج، ادواء، (منتهی الارب) : رجل داء، مرد بیمار، مردی دردمند، (مهذب الاسماء) :
هست داء بی دوا برجان ما از عشق تو
بود خواهد همچنان بر جان ما این دائماً،
سلمان،
صاحب کشاف اصطلاحات الفنون آرد: داء در لغت به معنی درد و بیماری، ادواء جمع، و داء عضال، درد سخت، و داء دفین، دردی که معلوم نباشد و اعراب که گویند: به داء ظبی، معنای آن آن است که او را دردی نیست چنانکه آهو را دردی نباشد، و نیز در پزشکی داء اطلاق میشود بر هر عیب باطنی که چیزی از آن آشکاربشود یا نشود، و این مثل که ادوء من البخل گفته اند، یعنی سخت تر از بخل چنانکه در بحر الجواهر گفته -انتهی، داء دفین، درد سخت که درمان آن ندانند، (مهذب الاسماء)، بیماری که معلوم نشود مگر آن وقت که فساد وی منتشر گردد، (منتهی الارب)، داء دوی، دردی سخت، (مهذب الاسماء)، عیب
هست داء بی دوا برجان ما از عشق تو
بود خواهد همچنان بر جان ما این دائماً،
سلمان،
صاحب کشاف اصطلاحات الفنون آرد: داء در لغت به معنی درد و بیماری، ادواء جمع، و داء عضال، درد سخت، و داء دفین، دردی که معلوم نباشد و اعراب که گویند: به داء ظبی، معنای آن آن است که او را دردی نیست چنانکه آهو را دردی نباشد، و نیز در پزشکی داء اطلاق میشود بر هر عیب باطنی که چیزی از آن آشکاربشود یا نشود، و این مثل که ادوء من البخل گفته اند، یعنی سخت تر از بخل چنانکه در بحر الجواهر گفته -انتهی، داء دفین، درد سخت که درمان آن ندانند، (مهذب الاسماء)، بیماری که معلوم نشود مگر آن وقت که فساد وی منتشر گردد، (منتهی الارب)، داء دوی، دردی سخت، (مهذب الاسماء)، عیب
نام حرف ’ث’، کثیر از هر چیزی، آنکه زندگانی کند از هر چیز، و تصغیر آن ثییّه است
جمع واژۀ شاه، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، رجوع به شاه شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
نکاح، (قطر المحیط)، جماع، (منتهی الارب)، مباءه، بائه، نکاح کردن، وطی بسیار، مجامعت، مباشرت، آرامش با
(شَءْ)
لغت نامه دهخدا
کلمه زجر است مقصور از شأشاء. (منتهی الارب). کلمه زجر است. (از تاج العروس). کلمه ای است که بدان گوسپند و خر را زجر کنند تا راه رود. (ازاقرب الموارد). و منه قولهم للبعیر: شاء لعنک اﷲ
ال طاء مرد که سیر نشود از آرامش با زنان، کسی که با زنان صحبت بسیار کند، (آنندراج)، مرد بسیار آرامش کننده با زنان، (مهذب الاسماء) (دهار)
نام حرف ط، حرف شانزدهم از حروف تهجی است
(عَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عظاءه. (اقرب الموارد). جانورکی است چون چلپاسه، بزرگتر از وزغه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سلامندرا. (مخزن الادویه). سالامندرا. رجوع به عظاءه شود، جمع واژۀ عظایه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عظایه شود
ب، با، بی، حرف دوم از الفبای فارسی میان الف و پ و حرف دوم از الفبای عربی میان الف و تاء و حرف دوم از ابجد، رجوع به ’ب’ و ’با’ شود،
- امثال:
از بای بسم اﷲ تا تای تمت، از آغاز تا پایان، تطلیقه بائنه، طلاقی که رجعت در آن درست نباشد، و هی فاعلهبمعنی مفعوله، (منتهی الارب)، کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد، (منتهی الارب)، بائن، چاه فراخ دورتک، ج، بوائن، (منتهی الارب)
- امثال:
از بای بسم اﷲ تا تای تمت، از آغاز تا پایان، تطلیقه بائنه، طلاقی که رجعت در آن درست نباشد، و هی فاعلهبمعنی مفعوله، (منتهی الارب)، کمان نرم که زه آن نهایت دور باشد، (منتهی الارب)، بائن، چاه فراخ دورتک، ج، بوائن، (منتهی الارب)
آب، آب جمع میاه. یا ماء جاری. آب روان مقابل ماء راکد. توضیح آبی است که برروی سیلان داشته باشد مانند آب قناتها و نهرها و رودها وبملاقات نجس نجس نمیشود مگر آنکه رنگ یا بوی یا طعم آن تغییریابد. یا ماء راکد. آب ایستاده مقابل ماء جاری. توضیح آبی است که جریان نداشته و دریک جا متوقف باشد و آن دو قسماست یا کر است یا کمتر از کر (که ماء قلیل گویند)، اگر بحد نصاب کر باشد طاهر و مطهر است مگر آنکه رنگ یا بوی یا طعم آن تغییر کند و درین صورت بمحض برخورد با متنجس نجس می شود. این نوع آب را مضاف گویند. یا ماء معین. آب روان و پاک، (فردوسی) سخن را باسمان علیین برد و در عذوبت بماء معین رسانید... یا ماء ورد. گلاب
بانگ فریاد، تکخوانی، پیوند ناپذیری زنا شویی، ستم ستمگری، شوهر خواهر، برادر شوهر، همریش (باجناغ)
جمع ظبی آهوان، جمع ظبی، آهوان، جمع ظبه، دم شمشیرها لبه شمشیر ها نوک نیزه ها
