معنی طپش در لغت نامه دهخدا

تپش. عمل طپیدن، خفقان طپش دل. (منتهی الارب). اضطراب. ضربان قلب. طپش قلب، نشستن و برخاستن آتش، حرارت. گرمی. سوزش و التهاب:، سیاوش بدو گفت انده مدار، کزینسان بود گردش روزگار، بنیروی یزدان نیکی دهش، ازین کوه آتش نیابم طپش.، فردوسی.، کجا تره کان کاسنی خواندش، طپش خواست کز مغز بنشاندش.، فردوسی.، دل کز طپش هیبت او تافته گردد، گر ز آهن و روی است، چه آن دل چه زگالی.، فرخی.، آتشی از آسمان فرودآمد، و رعدو برق غریدن گرفت، چنانکه طپش بدیشان رسید. (قصص الانبیاء ص 191).، دریا کشم زچاه غمت گر برآرم آه، سوزد نهنگ را طپش آه زیر آب.، خاقانی.، احمد مرسل که کرد از طپش و زخم تیغ، تخت سلاطین ز گال گردۀ شیران کباب.، خاقانی.، از طپش عشق تو در روش مدح شاه، خاطر خاقانی است سحر حلال آفرین.، خاقانی.، بگیرد از طپش تیغ و ز امتلای خلاف، دل زمین خفقان ودم زمانه فواق.، خاقانی.، و رجوع به تبش شود

معنی طپش در فرهنگ لغت هوشیار

تپش، حرارت، نشستن و برخاستن آتش، ضربان قلب، اضطراب

معنی طپش - جستجوی لغت در جدول جو

طپش

لغت نامه دهخدا

طپش

فرهنگ لغت هوشیار

طوش

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، بنا به بعضی از نسخه های شاهنامه، نام یکی از چهار پسر اسفندیار، فرزندگشتاسپ پادشاه کیانی

فرهنگ نامهای ایرانی

طیش

سبک شدن، بی عقل شدن، سبکی و خفت عقل، سبک سری، خشم، غضب

فرهنگ فارسی عمید

تپش

بی آرامی، اضطراب، بی قراری، کنایه از تحرک، لرزش، ضربان قلب

فرهنگ فارسی عمید

شپش

حشره ای ریز با زندگی انگل وار که معمولاً از خون پستانداران تغذیه می کند

فرهنگ فارسی عمید

چپش

بز نر یک ساله، بزغاله، بچۀ بز، بز کوچک، بزبچّه، بزک، بزیچهبرای مثال میش و بره و بخته و شاک و چپش تو / بگرفت بیابان ز درازا و ز پهنا (سوزنی - رشیدی - چپش)

فرهنگ فارسی عمید

چپش

(چَ پِ)

بزغالۀ یکساله را گویند. (برهان) (ناظم الاطباء). بز یکساله را گویند. (انجمن آرا) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ نظام). چاووش. بز نر یکساله. بزغالۀ بسال دوم رسیده:
میش و بره و بخته و شاک و چپش تو
بگرفت بیابان ز درازا و ز پهنا.
سوزنی (از انجمن آرا).
لایق کشتن است چون شیشاک
سر بباید بریدنش چو چپش.
پوربهای جامی (از آنندراج).
رجوع به چاووش شود، بز. بز نر، ماده بز کوهی

لغت نامه دهخدا

تپش

(تَ پِ)

پهلوی تپیشن. اسم مصدر از تپیدن. (حاشیۀ برهان چ معین). بر وزن و معنی طبش است که اضطراب و حرکت از گرمی و حرارت باشد، و طبش معرب آن است با بای ابجد. (برهان). تبش. (انجمن آرا) (آنندراج). ضعف و بی حالی از گرما. (ناظم الاطباء) ، بیقراری و اضطراب مثل تپش قلب. (فرهنگ نظام). تپش قلب، ضربان و بی آرامی قلب و خلجان و خفقان آن. (ناظم الاطباء). اسم مصدر تپیدن:
لاله ز تعجیل که بشتافته
از تپش دل خفقان یافته.
نظامی.
، گرمی و حرارت مثل تپش آفتاب (فرهنگ نظام). مخفف تابش. حرارت. گرمی. تیزی حرارت:
دهانشان چو شیر از تپش مانده باز
به آب و به آسایش آمد نیاز.
فردوسی.
از فراوان تپش غم که مرا در دل بود
گفتی اندر دل من ساخته اند آتشگاه.
فرخی.
گویند کز آتش تپش و گرمی باشد
پس چون که من از آتش غم با دم سردم.
فرخی.
بر روز فضل روز به اعراض است
از نور و ظلمت و تپش و سرما.
ناصرخسرو.
جان عطارد از تپش خاطر وحید
چونان بسوخت کز فلک آبی نماندش.
خاقانی.
روی سرخ شده بود از تپش گرمابه. (تاریخ بخارا) ، مدهوشی و بیهوشی. (ناظم الاطباء). رجوع به طپش شود

پهلوی تَپیشن. اسم مصدر از تپیدن. (حاشیۀ برهان چ معین). بر وزن و معنی طبش است که اضطراب و حرکت از گرمی و حرارت باشد، و طبش معرب آن است با بای ابجد. (برهان). تبش. (انجمن آرا) (آنندراج). ضعف و بی حالی از گرما. (ناظم الاطباء) ، بیقراری و اضطراب مثل تپش قلب. (فرهنگ نظام). تپش قلب، ضربان و بی آرامی قلب و خلجان و خفقان آن. (ناظم الاطباء). اسم مصدر تپیدن:
لاله ز تعجیل که بشتافته
از تپش دل خفقان یافته.
نظامی.
، گرمی و حرارت مثل تپش آفتاب (فرهنگ نظام). مخفف تابش. حرارت. گرمی. تیزی حرارت:
دهانشان چو شیر از تپش مانده باز
به آب و به آسایش آمد نیاز.
فردوسی.
از فراوان تپش غم که مرا در دل بود
گفتی اندر دل من ساخته اند آتشگاه.
فرخی.
گویند کز آتش تپش و گرمی باشد
پس چون که من از آتش غم با دم سردم.
فرخی.
بر روز فضل روز به اعراض است
از نور و ظلمت و تپش و سرما.
ناصرخسرو.
جان عطارد از تپش خاطر وحید
چونان بسوخت کز فلک آبی نماندش.
خاقانی.
روی سرخ شده بود از تپش گرمابه. (تاریخ بخارا) ، مدهوشی و بیهوشی. (ناظم الاطباء). رجوع به طپش شود

لغت نامه دهخدا

سپش

(سِ پُ)

تخم اسپغول و اسپرزه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سپش

(سُ پُ)

کرمی باشد که در جامه های مردم و سر پیدا شود، بهندی جون گویند. (آنندراج) (غیاث). قمل. قمال. (منتهی الارب) : هرنع، سپش خرد. هرنعه، سپش بزرگ. (منتهی الارب). هرنوع، سپش ریزه و سپش بزرگ. رجوع به سبش و شپش شود

لغت نامه دهخدا

طخش

(حَ رَ)

تاریک شدن چشم. یقال: طخشت عینه طخشاً و طخشاً. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

طلش

(طَ)

کارد (مقلوب شلط). (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

طفش

(حَ سَ)

آرمیدن با زن. (منتهی الارب). نکاح. (منتخب اللغات) ، پلیدی کردن. (منتهی الارب). پلیدی. (منتخب اللغات)

لغت نامه دهخدا

طبش

(طَ)

مردم. (منتهی الارب) (آنندراج). طمش مثله و منه: ما فی الطبش مثله. و ما ادری ای ّالطمش هو، ای ای الناس هو و کذا ای الطبش هو. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طخش

(طَ خَ)

ابن البیطار گوید: درختی است که در اسپانیا از آن کمان کنند. مردمان گویند که آن ’از ملک’ است، لکن یقین نیست و برخی گویند که ’مران’ است و بعضی گمان برند که طخش ’شوحط’ است. و بدو نیز بسی ماننده است. برگ آن تقریباً همانند برگ بید است و ثمری سبز دارد که چون پخته شد سرخ گردد، و آن را هسته ای است که از آن روغن گیرند و بطعم عفص است. و نیز همین شروح را در باب درختی که سمی است داده اند که تنها با درخت پیشین در اسم شریک است و من این درخت را نشناسم. لکلرک در ترجمه گوید: با این اختلافات مرادف آنرا در یونانی و لاتینی تعیین کردن ممکن نباشد، تنها میتوان گفت که این نام شبیه به طخوس لاتینی است

لغت نامه دهخدا

طخش

(طَ)

دهی است در دو فرسنگی مرو. (معجم البلدان چ مصر ج 6 ص 32). یقال: لها تخح (ظ: تخج) . (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

طهش

تباه کردن کار

فرهنگ لغت هوشیار

طیش

سبکسری، سبک مغزی

فرهنگ لغت هوشیار

طبش

مردم پارسی تازی گشته تپش

فرهنگ لغت هوشیار

چپش

بزغاله یکساله

فرهنگ لغت هوشیار

تپش

اضطراب بیقراری (از حرارت و ضعف)، یاتپش قلب. ضربان قلب

فرهنگ لغت هوشیار

شپش

جانوری کوچک خونخوار که در بدن انسان و سایر جانوران بصورت انگل بسر میبرد

فرهنگ لغت هوشیار

طفش

گاییدن، پلیدی کردن

فرهنگ لغت هوشیار

طشش

جمع طشه، خرد سالان پسرکان

فرهنگ لغت هوشیار

طرش

گروه ناشنوایان کری ناشنوایی

فرهنگ لغت هوشیار

طوش

گولی نابخردی

فرهنگ لغت هوشیار

طخش

تاریک شدن چشم چشمتاری

فرهنگ لغت هوشیار

طپق

نادرست نویسی تیغ تپق

فرهنگ لغت هوشیار

طلش

کارد

فرهنگ لغت هوشیار

طیش

((طِ یْ))

سبک شدن، بی عقلی، سبکسری، خشم، غضب، رنج، اضطراب

فرهنگ فارسی معین

شپش

((ش پِ))

اشپش، حشره ای از راسته نیم بالان که به علت زندگی انگلی فاقد بال شده و حامل میکروب برخی از امراض از قبایل تب زرد و تیفوس و غیره می باشد، دو نوع شپش دیده شده که تخم آن ها را رشک گویند
شپش توی جیب کسی سه قاب زدن: کنایه از در نهایت فقر و بی پولی بودن

فرهنگ فارسی معین