- طس
قاقله است. (فهرست مخزن الادویه)
معنی طس - جستجوی لغت در جدول جو
- طس (حَ ز ز)
غالب آمدن کسی را در خصومت و ساکت و خاموش کردن او را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، فروبردن کسی را در آب. غوطه دادن کسی را در آب، رفتن. یقال: ماادری این طس هو، نمیدانم کجا رفت او. (منتهی الارب) (آنندراج) ، طس ّ القوم الی المکان، ابعدوا فی السیر. (اقرب الموارد) ، مجامعۀ با زن. (ذیل اقرب الموارد از تاج)
- طس (طَس س)
تشت. (منتهی الارب) (آنندراج). طشت. طسّه و طسّه مثله. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، طسوس، طساس، طسیس، طسّات. و رجوع به کتاب المعرب جوالیقی ص 221 شود
- طس (طا سینْ)
سورتی است از قرآن. جمع آن ذوات طس است نه طواسین. (منتهی الارب). و طس آغاز سورۀ نمل را مفسرین گفته اند سوگند است یعنی سوگند به خدای لطیف و سمیع. (تفسیر ابوالفتوح). سوگند به طول و سناء حق
- طس
پارسی تازی گشته تشت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خراجی که از هر جریب زمین زراعتی می گرفتند، خراجی که از کشت و زرع گرفته می شد
معرّب واژۀ پارسی تسو، یک قسمت از ۲۴ قسمت شبانه روز، یک ساعت، یک قسمت از ۲۴ قسمت چوب گز بزازان، یک قسمت کوچک از چیزی
عنوان پادشاهان ایشان (ملوک چین) به میزان جاه و جلال و بزرگی شهرهای زیر فرمان پادشاه وابستگی دارد، از این رو پادشاهی را که بر شهر کوچکی فرمانروا باشد طسوشی مینامند و معنی طسوشی این است که در شهر اقامت گزید. (از اخبار الصین و الهند ص 17)
(طَ لِسْ)
لغت نامه دهخدا
اسم یتوع است. (فهرست مخزن الادویه). ظاهراً سه کلمه مزبور مصحف یکدیگرند و در متون دیگر نظیر آنها مشاهده نشد
(طُ سَ)
لغت نامه دهخدا
فی المثل: اورده میاه طسیم، در حق کسی گویند که در گمراهی و ضلالت باشد و به صواب چیزی نرسد. (منتهی الارب)
(حِ)
لغت نامه دهخدا
ناپدید گردیدن: طسم الشی ٔ طسوماً. کذا فی طسم الطریق. لغهٌ فی طمس، علی القلب. (منتهی الارب) (آنندراج) ، طسمته، ناپدید کردم او را. (منتهی الارب)
گای گادن، شهر گردی کشخان (دیوث)، بی چشم و رو: مرد، شوخ چشم، آزور (حریص) کشخانی، آزمندی، شوخ چشمی بنگرید به طسع
پارسی تازی گشته تسک گونه ای ساو که به شمار گریب (جریب) گرفته می شده یا از آسیابان به شمار چاش و پهرست ساو (صورت مالیاتی) مقداری از خراج که بحسب سر جریب بر زمین زراعت و جز آن گیرند سهمیه مالیاتی که به حبوبات (بر حسب جریب) تعلق می گرفت، صورت مالیاتی
پارسی تازی گشته تسک گونه ای ساو که به شمار گریب (جریب) گرفته می شده یا از آسیابان به شمار چاش و پهرست ساو (صورت مالیاتی)
پارسی تازی گشته تسوج تسو یک بیست و چهارم چوب گز استادان درزی، یک و بیست و چهارم شبانروز (ساعت)، یک بیست و چهارم سیر، چهارجو، یک بیست و چهارم دانگ، گونه ای ماره یا پرشیان (سکه) در زمان ایلخانان 2- 1، 1 مثقال، وزن دو دانه از دانه های جو 4، 1 دانگ، نوعی سکه (ایلخانان)
((طَ))
فرهنگ فارسی معین
مقداری از خراج که به حسب سرجریب بر زمین زراعت و جز آن گیرند، سهمیه مالیاتی که به حبوبات (برحسب جریب) تعلق می گرفت، صورت مالیاتی