معنی ضواضی - جستجوی لغت در جدول جو

جمع واژۀ ضاحیه. (منتهی الارب). ضواحیک، آنچه از تو پیدا باشد در آفتاب مانند دوش و شانه. (منتهی الارب).
- ضواحی الحوض، کرانهای آن. (منتهی الارب).
- ضواحی الرّوم، شهرهای ظاهر روم. (منتهی الارب).
، آسمانها. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

غواضی

(غَ)

جمع واژۀ غاضیه. رجوع به غاضیه و غواض شود

لغت نامه دهخدا

مواضی

(مَ)

جمع واژۀ ماضیه.
- مواضی ایام، گذشته های زمان. (از یادداشت مؤلف) : در مواضی ایام و سوالف اعوام در اقلیم هندوستان پادشاهی بوده است. (سندبادنامه ص 31). آورده اند که در مواضی دهر و سوالف سنین و شهور... (سندبادنامه ص 218). در مواضی ایام دهقانی بوده است صاین و متدین و متورع و متقی. (سندبادنامه ص 129). و رجوع به ماضی شود

جَمعِ واژۀ ماضیه.
- مواضی ایام، گذشته های زمان. (از یادداشت مؤلف) : در مواضی ایام و سوالف اعوام در اقلیم هندوستان پادشاهی بوده است. (سندبادنامه ص 31). آورده اند که در مواضی دهر و سوالف سنین و شهور... (سندبادنامه ص 218). در مواضی ایام دهقانی بوده است صاین و متدین و متورع و متقی. (سندبادنامه ص 129). و رجوع به ماضی شود

لغت نامه دهخدا

ضواحی

جمع ضاحیه، آشکاره ها آسمان ها

فرهنگ لغت هوشیار

معنی ضواضی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما