معنی ضریس در لغت نامه دهخدا

نام پدر یحیی محدث است. (منتهی الارب). در تاریخ اسلام، عنوان محدث جایگاهی رفیع دارد. محدثان کسانی بودند که با تکیه بر حافظه قوی، دقت علمی و تقوای فردی، روایات پیامبر اسلام را از طریق زنجیره ای از راویان نقل می کردند. آنان نه تنها روایت گر، بلکه نقاد حدیث نیز بودند و با طبقه بندی راویان، به اعتبارسنجی احادیث کمک شایانی کردند. آثار بزرگ حدیثی نتیجه تلاش محدثان است.، ابن عبدالملک بن اعین. برادرزادۀ زراره بن اعین از اصحاب ابوجعفر محمد بن علی علیه السلام است، نام مردی از قبیلۀ بنی بکر که در وقعۀ العظالی کشته شد. (عقد الفرید ج 6 ص 54)

معنی ضریس در لغت نامه دهخدا

چاه به سنگ برزیده. (مهذب الاسماء). چاه به سنگ برآورده. (منتخب اللغات). چاه گرداگرد از سنگ برآورده، مهره های پشت. (منتهی الارب). مهرۀ استخوانهای پشت. (منتخب اللغات)، سخت گرسنه. (منتهی الارب) (منتخب اللغات). ج، ضَراسی، خرما. (منتهی الارب)، غورۀ خرما، نان کعک آمیخته. گویند: اضرسنا من ضریسک، ای التمر و البسر و الکعک. (منتهی الارب)

معنی ضریس - جستجوی لغت در جدول جو

ضریس(ضُرَ)

لغت نامه دهخدا

ضریس(ضُرْ رَ)

لغت نامه دهخدا

ضریس(ضَ)

لغت نامه دهخدا

آریس

(پسرانه)

برزگر

فرهنگ نامهای ایرانی

اریس

(پسرانه)

زیرک، هوشیار

فرهنگ نامهای ایرانی

ضریع

غشای نازک روی استخوان، گیاهی بدبو، عوسج

فرهنگ فارسی عمید

ضریر

کور، نابینا، بیمار نزار، لاغر، نحیف، آنچه آمیخته به ضرر باشد

فرهنگ فارسی عمید

فریس

حلقه ای کوچک و چوبی که برای بستن بار در سر ریسمان می بندند

فرهنگ فارسی عمید

ضریب

عددی که نشان دهندۀ مقدار خاصیت یا مشخصه ای است، در ریاضیات عاملی عددی که قبل از یک کمیت مجهول در یک جملۀ جبری قرار می گیرد مثلاً در عبارت y١4 + ٢x٣y٧ + ٢x4، ضریب ٢x، 4 است، ضریب ٢x٣y، ٧ است و ضریب y، ١4 است

فرهنگ فارسی عمید

تضریس

دندانه، هر چیز شبیه دندان، مثل دندانۀ اره، کنگرۀ سر دیوار

فرهنگ فارسی عمید

ضریسه

(ضَ سَ)

نوعی رستنی که به لاتینی ’آنتی رینوم اژیپ تیاکوم’ گویند

لغت نامه دهخدا

ضریسه

(ضَ سَ)

شهری از بربر

لغت نامه دهخدا

تضریس

مجرب و آزموده نمودن و استوار ومحکم ساختن جنگ کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سخت گرفتن زمانه مردمان را. (از اقرب الموارد) ، دندانه دندانه کردن. (یادداشت مرحوم دهخدا) (فرهنگ فارسی معین) ، بدندان گزیدن. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، دندانه ای در یاقوت یا لؤلؤ یا چوب، گویند فی الیاقوته تضریس. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

گریس

روغن، چربی

معنی ضریس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما