معنی صیغه در فرهنگ فارسی عمید

نکاح موقت، کنایه از زنی که برای مدت محدود و معیّن به عقد ازدواج مرد درآید، زن غیر دائمی، زن موقتی، مُتعه، در دستور زبان علوم ادبی هیئت و شکلی که با کم و زیاد کردن حروف یا تغییر حرکات به فعل داده شود مثلاً صیغۀ مفرد، صیغۀ تثنیه، صیغۀ جمع، در فقه و حقوق عبارتی که هنگام معامله و خرید و فروش و عقد نکاح بر زبان جاری می کنند و دلیل بر رضای طرفین است، نوع، هیئت، اصل، ریخت، شکل، عنوان، صیغه جاری کردن: در فقه و حقوق صیغه خواندن، صیغۀ عقد ازدواج، طلاق یا معامله را خواندن

معنی صیغه در لغت نامه دهخدا

اشکنه. (منتهی الارب)

معنی صیغه در لغت نامه دهخدا

متعه. در تداول عوام، و عرف فقها، زنی است که او را به عقد انقطاع گیرند برای مدتی کوتاه یا دراز و محدود نه دائمی و همیشگی با ذکر مهر و آنرا شرایط و احکام خاصی است. از جمله آنکه زن صیغه را طلاق نیست و چون مدت معین او بسر آید از شوی خویش بریده گردد و او را از مال شوی و شوی را از مال وی ارث نیست مگر با شرط وعده او دو طهر است:، چنان رسم بد در جهان رو نهفت، که بی صیغه مرغان نگردند جفت.، شفیع اثر (از آنندراج).، - امثال:، مگر ما از صیغه ایم و شما از عقدی

معنی صیغه در فرهنگ لغت هوشیار

خلقت، نوع، اصل، شکل متعه، زنی است که او را بعقد انقطاع گیرند

معنی صیغه در فرهنگ فارسی معین

هرچیز در قالب ریخته شده، ریخت، شکل، عقد موقت، صورتی از کلمه که شخص یا زمان فعل را نشان می دهد

معنی صیغه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

متعه، نکاح موقت، شکل، صورت، فرم، هیئت، خطبه

معنی صیغه - جستجوی لغت در جدول جو

صیغه

فرهنگ فارسی عمید

صیغه

لغت نامه دهخدا

صیغه

لغت نامه دهخدا

صیغه

فرهنگ لغت هوشیار

صیغه

فرهنگ فارسی معین

صیغه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

صبغه

رنگ، ماده ای که با آن چیزی را رنگ می کنند، دین و ملت

فرهنگ فارسی عمید

صیحه

بانگ کردن، فریاد کردن، آواز بلند، بانگ، نعره، فریاد، عذاب
صیحه زدن (کشیدن): بانگ کردن، بانگ زدن، فریاد کشیدن

فرهنگ فارسی عمید

تیغه

لبۀ تیز هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند، دیوار یک لایی نازک که به قطر یک وجه باریک تر آجر ساخته شود، واحد شمارش هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند، شعاع، تابش مثلاً تیغۀ آفتاب، دیوارۀ باریک سر کوه، هر چیز تیغ مانند

لبۀ تیز هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند، دیوار یک لایی نازک که به قطر یک وجهِ باریک ترِ آجر ساخته شود، واحد شمارش هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند، شعاع، تابش مثلاً تیغۀ آفتاب، دیوارۀ باریک سر کوه، هر چیز تیغ مانند

فرهنگ فارسی عمید

بیغه

(غَ / غِ)

هیزم و چوب سوختن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

پیغه

(غَ / غِ)

چوب پوسیده ای که در خوزستان بجای آتشگیره بر چخماق زنند. (انجمن آرا). چوبی پوسیده که در خوزستان بجای پده و حراق بکاربرند. اما کلمه مصحف پیفه است. رجوع به پیفه شود

لغت نامه دهخدا

تیغه

(غَ / غِ)

از ’تیغ’ + ’ه’ (پسوند نسبت و مانندگی) پهلوی ’ته خک’... هر چیز که مانند تیغ باشد. ساقۀ شمشیر و کارد و جز آن. (حاشیۀ برهان چ معین). ساقه و برگۀ شمشیر و کارد و جز آن و هر چیز که مانند تیغ باشد. (ناظم الاطباء). قسمت آهنین کارد و شمشیر و امثال آن مقابل دسته. قسمت برندۀ کارد و شمشیر و قمه و جز آن. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا) ، دیواری که از خشت خام یا آجر سازند و آنها را از پهنا پهلوی هم قرار داده محکم کنند. (ناظم الاطباء). دیواری که ستبری آن ستبری یک خشت است. دیواری که از یک خشت پخته یا خام کرده باشند با خشتهای عمودی نهاده، یعنی قطر دیوار همان قطر خشت باشد. دیواری که قطر آن تنگ ترین بعد خشت یا آجر و امثال آن باشد. (از یادداشتهای مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

صبغه

(صِ غَ)

رنگ. (منتهی الارب) :
مرد چون بالغ شد آن طفلی بمرد
رومیی شد صبغۀ زنگی سپرد.
مولوی.
، دین و ملت. (منتهی الارب). دین نیک. (مقدمۀ لغت میرسید شریف ص 4)

لغت نامه دهخدا

صبغه

(صُ غَ)

غورۀ خرما به پختن درآمده و از دنباله رنگ گرفته. (منتهی الارب). البسر قد نضج بعضها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صمغه

(صِ مَ غَ)

چیزی است خشک که در سوراخ پستان ناقه پیدا شود و چون آن برآید شیر وی خوش مزه و پاکیزه گردد. (منتهی الارب). رجوع به صمغ شود

لغت نامه دهخدا

زیغه

(غَ)

حیله و تدبیر برای رهائی. (دزی ج 1 ص 619)

لغت نامه دهخدا

صدغه

(صُ غَ)

جای نرم که میان گوشۀابرو و گوش است. (غیاث اللغات). رجوع به صدغ شود

لغت نامه دهخدا

صلغه

(صَ لَ غَ)

ناقۀ فربه که دندان رباعیه افکنده باشد یا در ششم درآمده

لغت نامه دهخدا

صلغه

(صَ غَ)

کشتی بزرگ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیحه

آواز بلند حسب طاقت، فریاد

فرهنگ لغت هوشیار

صیته

بلند آوازگی نیکنامی، چکش زرگران

فرهنگ لغت هوشیار

صیغت

هر چیز در قالب ریخته شده، شکل هیئت، خلقت آفرینش، هیئتی که برای کلمه حاصل گردد بواسطه تقدیم و تاخیر حروف و تغییر حرکات و سکنات آن: صیغت جمع صیغت مفرد، نکاح موقت، زنی که تو را به عقد انقطاع گیرند برای مدتی کوتاه یا دراز و محدود نه دایمی و همیشگی با ذکر مهر و آن را شرایط و احکام خاصی است زن غیر دایم، کلمه ای که به وقت معامله و عقد نکاح بر زبان جاری کنند. یا چه صیغه ایست ک چه هیئت دستوری دارد ک، چه معنی دارد ک یا صیغه تفضیل. صفت (تفضیلی)

فرهنگ لغت هوشیار

صیره

آغل، نمای پیکر نمای چهره، یک ریزه کولی

فرهنگ لغت هوشیار

صیفه

تابستان

فرهنگ لغت هوشیار

صبغه

نیمرس میوه رزیدن رنگ زدن، رنگ، کیش آیین، سرشت، آیین شستار ماده ای که با آن چیزی را رنگ کنند رنگ، دین و مملکت

فرهنگ لغت هوشیار

صمغه

یک پاره ژد، زخم چرکی ریمزخم به ویژه در آبله فرنگی یا کوفت

فرهنگ لغت هوشیار

صینه

نگهداری، جامه نیک نگهداری شده - جامه خوب مانده

فرهنگ لغت هوشیار

صدغه

گیجگاه جای نرم میان دو ابرو و گوش

فرهنگ لغت هوشیار

جیغه

تاج افسر، هر چیز تاج مانند که بکلاه نصب کنند

فرهنگ لغت هوشیار

تیغه

هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند و لبه آن تیز باشد

فرهنگ لغت هوشیار

صیصه

پارسی تازی گشته سیخک سیخک پای پرندگان، کجه بافندگی، سیخه شانه: در بافندگی، کوه سیخ کوه نوک تیز خار پس پای خروس سیخک پشت پای خروس خار خروس، شاخ گاو و آهو، حصار و هر چه که بدان باز دارند چیزی را و بوی پناه گیرند، شبان، نیکو سیاست

فرهنگ لغت هوشیار