معنی صیغه
- صیغه((غَ یا غِ))
- هرچیز در قالب ریخته شده، ریخت، شکل، عقد موقت، صورتی از کلمه که شخص یا زمان فعل را نشان می دهد
واژههای مرتبط با صیغه
صیغه
- صیغه
- خلقت، نوع، اصل، شکل متعه، زنی است که او را بعقد انقطاع گیرند
صیغه
- صیغه
- نکاح موقت، کنایه از زنی که برای مدت محدود و معیّن به عقد ازدواج مرد درآید، زن غیر دائمی، زن موقتی، مُتعه، در دستور زبان علوم ادبی هیئت و شکلی که با کم و زیاد کردن حروف یا تغییر حرکات به فعل داده شود مثلاً صیغۀ مفرد، صیغۀ تثنیه، صیغۀ جمع، در فقه و حقوق عبارتی که هنگام معامله و خرید و فروش و عقد نکاح بر زبان جاری می کنند و دلیل بر رضای طرفین است، نوع، هیئت، اصل، ریخت، شکل، عنوان
صیغه جاری کردن: در فقه و حقوق صیغه خواندن، صیغۀ عقد ازدواج، طلاق یا معامله را خواندن
صیغه
- صیغه
- متعه. در تداول عوام، و عرف فقها، زنی است که او را به عقد انقطاع گیرند برای مدتی کوتاه یا دراز و محدود نه دائمی و همیشگی با ذکر مهر و آنرا شرایط و احکام خاصی است. از جمله آنکه زن صیغه را طلاق نیست و چون مدت معین او بسر آید از شوی خویش بریده گردد و او را از مال شوی و شوی را از مال وی ارث نیست مگر با شرط وعده او دو طهر است:
چنان رسم بد در جهان رو نهفت
که بی صیغه مرغان نگردند جفت.
شفیع اثر (از آنندراج).
- امثال:
مگر ما از صیغه ایم و شما از عقدی
صیغه
- صیغه
- اشکنه. (منتهی الارب)
صیغه
- صیغه
- متعه، نکاح موقت، شکل، صورت، فرم، هیئت، خطبه
تیغه
- تیغه
- هر ابزار باریک و دراز که از آهن یا پولاد درست کنند و لبه آن تیز باشد
جیغه
- جیغه
- تاج افسر، هر چیز تاج مانند که بکلاه نصب کنند
صدغه
- صدغه
- گیجگاه جای نرم میان دو ابرو و گوش
صبغه
- صبغه
- رنگ، ماده ای که با آن چیزی را رنگ می کنند، دین و ملت
