معنی صولی در لغت نامه دهخدا

محمد بن یحیی بن عبداﷲ بن عباس بن محمد بن صول تکین کاتب، مکنی به ابی بکر و معروف به صولی شطرنجی، از ابوداود سجستانی و ابوالعباس ثعلب ومبرد و جز آنان روایت کند و دارقطنی و مرزبانی از او روایت دارند، صولی از بزرگان ادب است، وی ندیم الراضی و المکتفی و المقتدر بود، او را تصانیفی است، ازآن جمله: الاوراق فی اخبار آل العباس و اشعار هم، الغرر، الانواع، العباده، ادب الکاتب، الوزراء، اخبار ابی تمام، اخبار القرامطه، اخبار ابن هرمه، اخبار سیدحمیری، اخبار ابی عَمروبن العلاء، اخبار اسحاق بن ابراهیم، وی در شطرنج یگانه روزگار بود و بسال 335 یا 336 هجری قمری درگذشت، (وفیات الاعیان ج 2 ص 88)، رجوع به الموشح مرزبانی و الفهرست ابن ندیم و الاعلام زرکلی شود

معنی صولی در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان طیبی گرمسیری بخش کهکیلویۀ شهرستان بهبهان، واقعدر 6 هزارگزی شمال باختری لنده و 72 هزارگزی شمال اتومبیل رو بهبهان به آغاجاری واقع است، این دهکده کوهستانی، گرمسیر و مالاریائی است، 150 تن سکنه دارد، آب آن از چشمه، محصول آنجا غلات، پشم و لبنیات، شغل اهالی زراعت و حشم داری و صنایع دستی آنان قالی، قالیچه و گلیم بافی است، راه دهکده مالرو است و ساکنین از طایفۀ طیبی هستند، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

معنی صولی - جستجوی لغت در جدول جو

صولی

لغت نامه دهخدا

صولی

لغت نامه دهخدا

گولی

(دخترانه)

یک گل (نگارش کردی: گو)

فرهنگ نامهای ایرانی

اولی

ویژگی کسی یا چیزی که پیش از همه است

فرهنگ فارسی عمید

تولی

تولا، دوستی، مقابل تبرا، در فقه دوستی با دوستان علی بن ابی طالب و فرزندانش

فرهنگ فارسی عمید

مولی

مولا، مالک، سرور، مهتر
دوست، دوستدار
بنده، بندۀ آزاد شده

فرهنگ فارسی عمید

هولی

کره اسبی که هنوز زین بر پشت او نگذاشته باشند

فرهنگ فارسی عمید

اصولی

پیرو اصول و قواعد، متکی بر اصول و قواعد محکم، عالمی که به علم اصول عمل می کند، عالم متعمق در اصول علوم، عالمی که در اصول دین بحث می کند، علمای اسلام که در امور شرعی به علم اصول عمل کنند

فرهنگ فارسی عمید

صولج

نقرۀ خالص، نقرۀ پاکیزه و بی غش، سیم شاخ دار، نقرۀ بی غشّ، نقرۀ شاخ دار

فرهنگ فارسی عمید

کولی

مردم چادرنشینی که در مسیر خود به کارهایی از قبیل خوانندگی، نوازندگی، فال بینی و فروش سبد می پردازند، لوری، لولی، غرشمال، قرشمال، کنایه از کسی که داد و فریاد بیهوده می کند، بی شرم

فرهنگ فارسی عمید

صولت

ابهت، فرّ و شکوه، هیبت، شدت و سختی، حمله، صوله در عربی

فرهنگ فارسی عمید

لولی

کولی، جوان خوش اندام، بانشاط، سرمست، سرودگو و مطرب، برای مثال صبا زآن لولی شنگول سرمست / چه داری آگهی؟ چون است حالش؟ (حافظ۲ - ۴۰۴)، فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب / چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را (حافظ - ۲۲)

کولی، جوان خوش اندام، بانشاط، سرمست، سرودگو و مطرب، برای مِثال صبا زآن لولی شنگول سرمست / چه داری آگهی؟ چون است حالش؟ (حافظ۲ - ۴۰۴)، فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب / چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را (حافظ - ۲۲)

فرهنگ فارسی عمید

اولی

سزاوارتر، لایق تر، شایسته تر، برتر

فرهنگ فارسی عمید

وصولی

(وُ)

منسوب به وصول. آنچه ممکن است وصول شود و به دست آید و جمعآوری شود. (ناظم الاطباء).
- لاوصولی، آنچه به دست نمی آید و جمعآوری نمیشود و سوخت. (ناظم الاطباء). حاصل نشدنی

لغت نامه دهخدا

اصولی

(اُ)

عالم متعمق در اصول علوم یا متمسک به اصول یا رونده بر مقتضای اصول. (از قطر المحیط). طایفه ای از علمای اسلام که در امور شرعیه به علم اصول عمل میکنند. مقابل اخباری. (ناظم الاطباء). میان اصولیان و اخباریان کشمکشها و اختلافهایی وجود داشت و چنانکه آقای همایی نوشته اند: اختلاف اصولی و اخباری در شیعه تقریباً نظیر یا باقیماندۀ اختلاف معتزلی و اشعری است، پنداری این بنا روی ویرانه های عقاید همان دو طایفه بنیاد گشته است. عقاید معتزله داخل طریقۀ اصولی و طریقۀ اشاعره و ارباب حدیث سرمشق مسلک اخباری است. مشاجرات اصولی و اخباری در شیعه هم نسبت به خود کمتر از مشاجرات معتزلی و اشعری و رفتارشان بی شباهت به یکدیگر نبوده است. (از غزالی نامه ص 75).

لغت نامه دهخدا

صولیب

(صَ)

تخمی که آنرا بکارند سپس آن زمین را به آلت حرث بگردانند تا زیرخاک گردد. (منتهی الارب). صولب. رجوع به صولب شود

لغت نامه دهخدا

حصولی

(حُ)

علم حصولی، (اصطلاح حکمای اسلام) مقابل است با علم حضوری و مراد از آن علمی است که در آن صورت ذهنی عین صورت عینی نبوده باشد مانند علم نفس به اموری که از صقع ذات او خارج است و آنرا علم ارتسامی نیزنامند. و رجوع به لفظ حضوری در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا