- صوقعه(صَ قَ عَ)
ذوال صوقعه، وادی حمض است مر بنی ربیعه را. (معجم البلدان)
معنی صوقعه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کوه یا مکان مرتفعی که راهب یا عابد جهت عبادت در آن جا به سر می برد، عبادتگاه راهب در بالای کوه، خانقاه، برای مثال صوفی از صومعه گو خیمه بزن در گلزار / که نه وقت است که در خانه نشینی بیکار (سعدی۲ - ۶۴۶)
(وَ عَ)
لغت نامه دهخدا
خواب آخر شب. (اقرب الموارد) ، آسیب. (منتهی الارب) (آنندراج) ، آسیب کارزار که در پی یکدیگر آید. (منتهی الارب) (آنندراج). صدمه پس از صدمه. (اقرب الموارد). کارزار. (مهذب الاسماء) :
ناقۀ صالح از حسد مکشید
پایۀ وقعۀ جمل منهید.
خاقانی.
، دفعه. یک بار. باری. (منتهی الارب) : یأکل الوجبه و یتبرز الوقعه، باری میخورد و باری می رید. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اسم است از وقع الطائر هنگامی که از پرواز خود فرودآید. (اقرب الموارد)
ناقۀ صالح از حسد مکشید
پایۀ وقعۀ جمل منهید.
خاقانی.
، دفعه. یک بار. باری. (منتهی الارب) : یأکل الوجبه و یتبرز الوقعه، باری میخورد و باری می رید. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اسم است از وقع الطائر هنگامی که از پرواز خود فرودآید. (اقرب الموارد)
(وِ عَ)
لغت نامه دهخدا
هیأت افتادن. (منتهی الارب) (آنندراج). برای نوع است. (از اقرب الموارد). گویند: انه لحسن الوقعه. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)
(صَ عَ)
لغت نامه دهخدا
پشته ای است. در شعر ابن مقبل:
لمن ظعن هبت بلیل فاصبحت
بصوعه تحدی کالفسیل المکمم.
(معجم البلدان)
لمن ظعن هبت بلیل فاصبحت
بصوعه تحدی کالفسیل المکمم.
(معجم البلدان)
(مُ وَقْ قَ عَ)
لغت نامه دهخدا
پیکانهای به سنگ و فسان تیزکرده: نصال موقعه. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)
(صَ مَعَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان سراجو بخش مرکزی شهرستان مراغه، واقع در 34 هزارگزی جنوب خاوری مراغه و 2500 گزی شمال راه ارابه رو مراغه به قره آغاج. این ده کوهستانی و هوای آن معتدل و سالم است. 1461 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه سارها. محصول آنجا غلات، چغندر و نخود. شغل اهالی زراعت و کاسبی و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. در دو محل بفاصله 500گز بنام صومعۀ بالا و پائین مشهور است، صومعه بالا 1035 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
(تَ یَمْ مُ)
لغت نامه دهخدا
گردن زدن، موی سر ستردن، سختی و شدت کردن کسی را، مفلس شدن. (منتهی الارب). رجوع به صلفعه شود
(سَ قَ عَ)
لغت نامه دهخدا
گوشۀ چیزی وناحیۀ آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، جایی که روغن قرار گیرد از ثرید. (منتهی الارب). آنجای از ثرید که روغن در آن قرار گیرد، آنجا از عمامه و خمار و چادر و چارقد که بسر متصل میشود و زودچرک میگیرد و چرکناک میشود. (ناظم الاطباء). آنچه بسر متصل و ملحق باشد از عمامه و خمار و چادر و آن زودتر ریم ناک گردد. (منتهی الارب)
(دَ قَ عَ)
لغت نامه دهخدا
درویشی. (منتهی الارب) (آنندراج) (مهذب الاسماء). حالت فقر و درویشی. (ناظم الاطباء) ، خواری. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
بیعت، خانقاه، دیر، عبادتگاه، عبادتخانه، معبد