- صهر
قرابت، خویشی، شوهر دختر یا شوهر خواهر، داماد
معنی صهر - جستجوی لغت در جدول جو
- صهر (صُ)
جمع واژۀ صهور. (منتهی الارب)
- صهر (صِ)
خویشاوندی. (اقرب الموارد)، حرمت تزوج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)،
{{اسم}} شوهردختر مرد. (اقرب الموارد)، شوهرخواهر مرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). داماد. (ترجمان علامۀ جرجانی) (منتهی الارب). در کشاف اصطلاحات الفنون آرد: در لغت پدرزن ’خسر’ کما فی الصراح. و محمد و ابوعبیده گفته اند: صهر هر کس هر یکی از ارحام محرم زوجه را گویند. و داخل این تعریف است هر یکی از ارحام محرم از زن پدر، پدرزن و زن پسر پدرزن و زن هر یکی از ارحام محرم پسر. پدرزن که همگی آنان راصهر نامند. کذا فی الهدایه. و امام حلوانی گوید: اصهار در عرف فقهاء هر یک از ارحام محرم زن شخص باشد. پس پدرزن و برادرزن و غیر آن دو داخل در این تعریفند. اما در عرف ما فقط پدرزن و مادرزن صهر باشند و لاغیر. فراء در تفسیر: فجعله نسباً و صهراً گفته: نسب کسانی را گویند که نکاح آنها حلال نباشد و صهر کسانی ازقرابات را گویند که نکاح با آنها حلال باشد کذا فی جامع الرموز و البیرجندی فی کتاب الوصیه:
آن سبلت و ریشش بکون خوش (مادرزن)
دو پای خوش او بکون صهر.
لبیبی.
با حلم آنکه بود نبی را رفیق وصهر
با علم آنکه بود ورا ابن عم و ختن.
لامعی.
و به حکم اشارت، اوتوشی را صهر شد. (جهانگشای جوینی).
، قبر. (اقرب الموارد)
{{اسم}} شوهردختر مرد. (اقرب الموارد)، شوهرخواهر مرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). داماد. (ترجمان علامۀ جرجانی) (منتهی الارب). در کشاف اصطلاحات الفنون آرد: در لغت پدرزن ’خسر’ کما فی الصراح. و محمد و ابوعبیده گفته اند: صهر هر کس هر یکی از ارحام محرم زوجه را گویند. و داخل این تعریف است هر یکی از ارحام محرم از زن پدر، پدرزن و زن پسر پدرزن و زن هر یکی از ارحام محرم پسر. پدرزن که همگی آنان راصهر نامند. کذا فی الهدایه. و امام حلوانی گوید: اصهار در عرف فقهاء هر یک از ارحام محرم زن شخص باشد. پس پدرزن و برادرزن و غیر آن دو داخل در این تعریفند. اما در عرف ما فقط پدرزن و مادرزن صهر باشند و لاغیر. فراء در تفسیر: فجعله نسباً و صهراً گفته: نسب کسانی را گویند که نکاح آنها حلال نباشد و صهر کسانی ازقرابات را گویند که نکاح با آنها حلال باشد کذا فی جامع الرموز و البیرجندی فی کتاب الوصیه:
آن سبلت و ریشش بکون خوش (مادرزن)
دو پای خوش او بکون صهر.
لبیبی.
با حلم آنکه بود نبی را رفیق وصهر
با علم آنکه بود ورا ابن عم و ختن.
لامعی.
و به حکم اشارت، اوتوشی را صهر شد. (جهانگشای جوینی).
، قبر. (اقرب الموارد)
- صهر
رمان. (تذکرۀ ضریر انطاکی) (فهرست مخزن الادویه)
- صهر
خویشاوندی، شوهر خواهر مرد، داماد
- صهر ((ص))
خویشاوندی، قرابت، داماد، شوهرخواهر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خمیری که از آهک و خاکستر درست می کردند و در ساختمان ها خصوصاً در حوض ها، آب انبارها و گرمابه ها برای بند کشی به کار می رفته، ساروج، ساخن، چارو، صاروج
صهوات، جاهای نشستن، جاهای نشستن سوار بر پشت اسب
صهوات، جاهای نشستن، جاهای نشستن سوار بر پشت اسب
(صِ)
لغت نامه دهخدا
حوض. مغاکی که در آن آب گرد آید. (منتهی الارب). صهری:
در میان قعرها تخریجها
از سوی بی سوی این صهریجها.
مولوی.
، آواز آب. (غیاث اللغات)
در میان قعرها تخریجها
از سوی بی سوی این صهریجها.
مولوی.
، آواز آب. (غیاث اللغات)
شهری است بماوراءالنهر با نعمت بسیار و جای بازرگانان غور است. (حدود العالم)
(صَ رَ)
لغت نامه دهخدا
سلیمان بن حسن یا حسین (به سین یا صاد) فرزند سلیمان یا عبدالله یا فرزند محمد بن عبدالله یا فرزند محمد بن سلیمان. معروف به نظام الدین صهرشتی و منسوب به صهرشت دیلم یا جز دیلم. فقیهی فاضل از بزرگان تلامذه سیدمرتضی و شیخ. صاحب مؤلفات بسیار از آنجمله: التبیان فی عمل شهر رمضان. التنبیه قبس المصباح تلخیص مصباح المتهجد. المتعه و جز آن. رجوع شود به روضات الجنات ص 303 و ریحانه الادب ج 2 ص 503
(صَ جُلْ اَ)
لغت نامه دهخدا
صهروج روده. در ذخیرۀ خوارزمشاهی آرد: صهروج الامعاء غشاء مخاطی و آن رطوبتی است لزج در امعاء که سطح آنرا پوشانیده است تا درشتی ثقل و تیزی اخلاط را که بر وی میگذرد از وی بازدارد و آنرا زود دفع کند و بلغزاند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)
(صَ)
لغت نامه دهخدا
ساروج. صاروج. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) : پس شادروانی عظیم کرد از سنگ و صهروج. (فارسنامۀ ابن بلخی). مانند سنگ از کوه بریدن و گچ و آهک و صهروج و مس... (فارسنامۀ ابن بلخی)
(مُ هَِ)
لغت نامه دهخدا
قریب. (منتهی الارب). نزدیک. گویند: فلان مصهرنا، قریب منا، فلان نزدیک به ماست. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)
(صِ ری ی)
لغت نامه دهخدا
حوض. مغاکی که در آن آب گرد آید. (منتهی الارب). رجوع به المعرب جوالیقی ص 215 سطر 19 صهریج شود
