معنی صندوق در فرهنگ فارسی عمید

جعبۀ بزرگ چوبی یا فلزی، کنایه از محل دریافت و پرداخت پول در جاهایی مانند فروشگاه و بانک،، کنایه از خزانه، ضریحی که از چوب بر روی گور بزرگان ساخته می شود، کنایه از تابوت، صندوق پیل: هودج یا محفظه ای که در جنگ ها بر پشت فیل می گذاشتند و از داخل آن به دشمن حمله می کردند، ز صندوق پیلان ببارید تیر / برآمد خروشیدن داروگیر (فردوسی - ۴/۲۱۹) ، صندوق نسوز: صندوقی فلزی که در آتش نسوزد

معنی صندوق در لغت نامه دهخدا

تَبَنْگو. خاشکدان. (از برهان) (صحاح الفرس). قسمی جعبه که پول و لباس و نان و غیره در آن نهند. یخدان فلزین یا چوبین به فلز پوشیده:، برفتند و صندوقها را به پشت، کشیدند و ماهار اشتر به مشت.، فردوسی.، همی داشت لختی به صندوق زهر، که زهرش نبایست جستن به شهر.، فردوسی.، خلعتهای خلیفه را بر استران در صندوقها بار کردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 376).، جاهت به خرد باید و اجلال به دانش، تا هیچ نبایدت نه صندوق و نه حمال.، ناصرخسرو.، گوهر خود را بدزد از بن صندوق او، یوسف خود را برآر از گو زندان او.، خاقانی.، ز عشوه گرچه بر عیوق رفتند، زتخت امروز بر صندوق رفتند.، نظامی.،، تابوت. (منتهی الارب) :، نهفتند صندوق او را به خاک، ندارد جهان از چنین کار باک، به هامون نهادند صندوق اوی، زمین شد سراسر پر از گفتگوی.، فردوسی.،، مکعبی چوبین و یا خاتم که بر روی قبر امام یا امامزاده و بعضی بزرگان نهند و گرداگرد آن آیات و یا اشعار نویسد: یکی را از بزرگان ائمه پسری وفات یافت، پرسیدند که بر صندوق گورش چه نویسیم... (گلستان)، در ادارات و بانکها اطاقی که در آن پول دریافت و یا پرداخت میشود، یک لنگه از بار انگور و مانند آن که از چوب سازند و بر دو سوی ستور استوار کنند. مخفف آن صندق است. رجوع به صندق شود

معنی صندوق در فرهنگ لغت هوشیار

قسمی جعبه که پول و لباس و نام و غیره در آن نهند، یخدان فلزین یا چوبین و فلز پوشیده

معنی صندوق در فرهنگ فارسی معین

جعبه بزرگ فلزی یا چوبی که کالای نفیس را در آن گذارند، محل دریافت یا پرداخت پول در بانک یا هر اداره دیگر، جمع صنادیق، پست صندوق هایی که در کوچه و خیابان نصب می شود تا مردم پاکت های محتوی نامه را در آن اندازند، پستی ج

معنی صندوق در فرهنگ جامع تعبیر خواب

اگر بیند که صندوقی نو و پاکیزه داشت، دلیل که زنی خوبروی و پارسا بخواهد. اگر صندوق را کهنه بیند، تاویل به خلاف این باشد. جابر مغربی، دیدن صندوق به خواب بر سه وجه است. اول: عزو جاه. دوم: بلندی. سوم: زن.

معنی صندوق - جستجوی لغت در جدول جو

صندوق

فرهنگ فارسی عمید

صندوق

لغت نامه دهخدا

صندوق

فرهنگ لغت هوشیار

صندوق

فرهنگ فارسی معین

صندوق

فرهنگ واژه فارسی سره

صندوق

فرهنگ واژه مترادف متضاد

صندوق

فرهنگ جامع تعبیر خواب

صدوق

(پسرانه)

راستگو، صدیق، دوست

فرهنگ نامهای ایرانی

صندوق خانه

پستو، اتاق کوچک عقب اتاق دیگر، صندوق خانه

فرهنگ فارسی عمید

صندوقه

نوعی دیوار که آجرها را در آن ایستاده مانند دیوارۀ صندوق، قرار دهند، به طوری که میان هر دو آجر به پهنای یک آجر خالی باشد
صندوقۀ سینه: در علم زیست شناسی کنایه از قفسۀ سینه، قسمت بالای ستون فقرات، دنده ها و استخوان جناغی که قلب و ریه ها در آن قرار دارد

فرهنگ فارسی عمید

صندوق پیل

هودج یا محفظه ای که در جنگ ها بر پشت فیل می گذاشتند و از داخل آن به دشمن حمله می کردند، برای مثال ز صندوق پیلان ببارید تیر / برآمد خروشیدن داروگیر (فردوسی - ۴/۲۱۹)

فرهنگ فارسی عمید

صدوق

کسی که همیشه راست می گوید، بسیار راست گو

فرهنگ فارسی عمید

صندوق نسوز

صندوقی فلزی که در آتش نسوزد

فرهنگ فارسی عمید

صندوقچه سر

کنایه از آنکه راز کسی را می داند ولی آن را نگه می دارد و فاش نمی کند، رازدار

فرهنگ فارسی عمید

صندوقی

(صُ / صَ)

نسبت است به صندوق. صندوق ساز. صندوق فروش، بشکل صندوق، آنچه بتوان آنرا در صندوق نهاد. درخور صندوق

لغت نامه دهخدا

صندوقه

(صَ قَ / قِ)

دیوار از دو آجر یا دو خشت که میان آن دو به پهنای آجر یا خشت تهی باشد، دیوار از خشت یا آجر یک لا که میان دو بام یا دو حائط کشند

لغت نامه دهخدا

بندوق

(بُ / بَ)

تفنگ. و این مأخوذ از بندق است که بضم اول و ثالث باشد و در عربی بمعنی غلوله باشدچون از تفنگ گلولۀ آهن یا سرب می اندازند، لهذا مجازاً تفنگ را گویند که آلت انداختن است. بندق نیز گفته اند. (غیاث) (آنندراج). بندق. تفنگ. ج، بنادیق. (فرهنگ فارسی معین). تفنگ. ج، بنادیق. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زندوق

(زُ)

لغتی است در صندوق. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). صندوق و تپنگو. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صادوق

کاهنی بود که در روزگار اخزیای پادشاه بود (اول تواریخ ایام 6:12)، (قاموس کتاب مقدس ص 550)
یکی از کسانی که پاره ای از دیوار شهر رامرمت کردند (نحمیا 3:4)، (قاموس کتاب مقدس ص 550)
پدرزن عزیا (دوم پادشاهان 15:33 ودوم تواریخ ایام 27:1)، (قاموس کتاب مقدس ص 550)
نام سه تن از کسانی که در حکایت نحمیا مذکورند، (قاموس کتاب مقدس ص 550)
یکی از اسلاف مسیح (متّی 1:14)، (قاموس کتاب مقدس ص 550)

لغت نامه دهخدا

صدوق

پیغمبری است. خدا وی را بهمراهی صادق و شلوم به پیغمبری به شهر انطاکیه فرستاد. مردم شهر تکذیب آنان کردند، درودگری جبیب نام بدیشان ایمان آورد و بعضی گفته اند که آنان در زمان فترت بوده اند. (تاریخ گزیده ص 59). و رجوع به مجمل التواریخ و القصص ص 93 شود

لغت نامه دهخدا

صدوق

(صَ)

محمد بن علی بن حسین قمی مکنی به ابوجعفر. رجوع به ابن بابویه در همین لغت نامه و رجوع به روضات الجنات و ریحانه الادب شود

لغت نامه دهخدا

صندق

(صَ دُ)

مخفف صندوق که در عربی صندوق و در فارسی بفتح اول متداول است:
دخت ظهور غیب احد احمد
ناموس حق و صندق اسرارش.
ناصرخسرو.
رجوع به صندوق شود

لغت نامه دهخدا