- صلف
گزاف گویی کردن، لاف زدن، گذشتن از حد خود در سخن گفتن و خودستایی، بی بهره شدن زن از شوهر
معنی صلف - جستجوی لغت در جدول جو
- صلف (صَ لِ)
خنور گران. (منتهی الارب) ، طعام بی مزه. (منتهی الارب) (دهار) ، خنور که آب کم برد. (منتهی الارب).
- سحاب صلف، ابر بسیاررعد کم باران. منه المثل: رب صلف تحت الراعده.
، کسی که تهدد کند و قیام بدان ننماید، بخیل مالدار بی خیر و مادح خود. (منتهی الارب)
- سحاب صلف، ابر بسیاررعد کم باران. منه المثل: رب صلف تحت الراعده.
، کسی که تهدد کند و قیام بدان ننماید، بخیل مالدار بی خیر و مادح خود. (منتهی الارب)
- صلف (صَ)
خاری است در میان خرمابن. (منتهی الارب)
- صلف (صَ لِ)
مرد لافی. ج، صلافی، صلفاء، صلفین. (منتهی الارب)
- صلف
لاف زدن
- صلف ((صَ لَ))
خودپسندی
- صلف
تکبر، خودپسندی، خودخواهی، لاف زن، لافی، متصلف
متضاد: تواضع، غیرخواهی
متضاد: تواضع، غیرخواهی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
نوعی جانور نرم تن که قدما اعتقاد داشتند اگر قطره باران در آن جا بگیرد به مروارید تبدیل می شود، نام سه ستاره به شکل مثلث
(صَ)
لغت نامه دهخدا
سنگ تابان، زمین درشت سخت. (منتهی الارب). زمین سخت. (مهذب الاسماء) ، سنگ با زمین برابر شده. (منتهی الارب). صفاه قد استوت فی الارض. (اقرب الموارد)
بکر، یکی از اجداد منسی است که در دشت فوت کرده جز چند دختر از او باقی نماند، علیهذا امر شد که همان دختران وارث او شوند. در صورتی که خود را به خارج از سبط خود تزویج ننمایند (سفر اعداد 26:33، 27، 1، 7 و 36:2، 6، 10، 11، صحیفۀ یوشع17:3، اول تواریخ ایام 7:15). (قاموس کتاب مقدس)
(تَ یَمْ مُ)
لغت نامه دهخدا
زدن گردن کسی را، زدن سر کسی را. ستردن موی کسی را، مفلس و بی چیز گردیدن. (منتهی الارب). ظاهراً تحریفی است از صلقعه. رجوع بدان لغت شود
(تِ)
لغت نامه دهخدا
لاف زدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد). لاف زنی نمودن و چاپلوسی کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تملق. (اقرب الموارد) : آفت عقل تصلف است... و آفت دل ضعیف، آواز قوی. (کلیله و دمنه). و ممکن است که این سخن در لباس تصلف بخاطر گذرد. (کلیله و دمنه).
مرد صوفی تصلفی بنمود
خود تصوف تکلفی بنمود.
سنائی.
از تکلف و تصلف تجنب نمایی. (ترجمه تاریخ یمینی) ، ملول شدن شتر از علف شیرین و میل نمودن بسوی شوره گیاه، در زمین درشت افتادن قوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
مرد صوفی تصلفی بنمود
خود تصوف تکلفی بنمود.
سنائی.
از تکلف و تصلف تجنب نمایی. (ترجمه تاریخ یمینی) ، ملول شدن شتر از علف شیرین و میل نمودن بسوی شوره گیاه، در زمین درشت افتادن قوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(صَ لِ فَ)
لغت نامه دهخدا
زن بی بهره از شوی. ج، صلفات، صلائف. (منتهی الارب). زنی که شوی وی را دوست ندارد. (مهذب الاسماء)
(اَ لَ)
لغت نامه دهخدا
زمین سخت. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). مکان اصلف، درشت و خشن. (ناظم الاطباء). مؤنث: صلفاء. ج، اصالف. (منتهی الارب).
- امثال:
اصلف من جوزتین فی غراره.
اصلف من ملح فی ماء
- امثال:
اصلف من جوزتین فی غراره.
اصلف من ملح فی ماء
دلیر آهسته روی آهسته رفتن، جمع دلوف، آله ها، عقاب ها، ماده شتران گرانبار
تملق گفتن، چاپلوسی کردن، چرب زبانی کردن، گزاف گفتن، لاف زدن، لافیدن