معنی صفیق در لغت نامه دهخدا

ثوب ٌ صفیق، جامۀ سخت باف. (منتهی الارب). جامۀ سفت بافته و تنک نبافته باشد. (غیاث اللغات). جامۀ تنک بافته. (مهذب الاسماء). هنگفت بافته. برشته بافته. ریزبافت، وجه صفیق، روی شوخ و بی باک. (منتهی الارب). روئی سخت پوست. (مهذب الاسماء). روی سخت که حیانداشته باشد. (غیاث اللغات). بی شرم. بیحیا. وقیح

معنی صفیق در فرهنگ لغت هوشیار

پر رو بی شرم، جامه سفت باف، پوست درشت پوست کلفت

معنی صفیق - جستجوی لغت در جدول جو

صفیق

لغت نامه دهخدا

صفیق

فرهنگ لغت هوشیار

صدیق

(پسرانه)

بنده خالص خداوند، بسیار راستگو و درستکار، لقب حضرت یوسف (ع) پسر یعقوب (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

صفیه

(دخترانه)

مؤنث صفی، نام یکی از همسران پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

صفاق

پوست نازکی که زیر پوست ظاهر بدن است، پوست نازک درونی که شکم را از قسمت پایین مجزا می کند، پردۀ درون شکم که روده ها در میان آن قرار دارد و هرگاه قسمت پایین آن شکاف پیدا کند، سبب عارضۀ فتق می شود

فرهنگ فارسی عمید

تصفیق

بال بر هم زدن پرنده، دو کف دست را بر هم زدن، دست زدن، شراب را برای صاف شدن از ظرفی به ظرف دیگر ریختن

فرهنگ فارسی عمید

صدیق

راستگو، مهربان، مخلص

فرهنگ فارسی عمید

صدیق

بندۀ خالص خداوند، راستگو

فرهنگ فارسی عمید

صفیر

صدای ممتدی که خالی از حروف هجا باشد و از میان دو لب یا از آلتی خارج شود، سوت،
در موسیقی نوعی ساز بادی
صفیر راک: در موسیقی گوشه ای در دستگاه ماهور
صفیر زدن: صدا زدن، سوت زدن، سوت کشیدن، برای مثال اسبی که صفیرش نزنی می نخورد آب / نی مرد کم از اسب و نه می کمتر از آب است (منوچهری - ۹)

صدای ممتدی که خالی از حروف هجا باشد و از میان دو لب یا از آلتی خارج شود، سوت،
در موسیقی نوعی ساز بادی
صفیرِ راک: در موسیقی گوشه ای در دستگاه ماهور
صفیر زدن: صدا زدن، سوت زدن، سوت کشیدن، برای مِثال اسبی که صفیرش نزنی می نخورد آب / نی مرد کم از اسب و نه می کمتر از آب است (منوچهری - ۹)

فرهنگ فارسی عمید

مفیق

باهوش، شاعری که سخن عجیب می آورد، مفلق

فرهنگ فارسی عمید

صفیقه

(صَ قَ)

حادثه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تصفیق

(تِ)

پر گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، آمیختن شراب با آب. (تاج المصادر بیهقی) (از زوزنی) ، شراب از انایی به انایی بردن. (تاج المصادر بیهقی) (از غیاث اللغات) (از آنندراج). شراب را یا شراب ممزوج را از خنوری به خنور دیگر کردن تا صاف گردد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد) ، دست بر هم زدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (آنندراج). دست بر دست زدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زدن دو دست بر یکدیگر چنانکه آواز برآید. (از اقرب الموارد) ، به کف دست بر دست دیگر زدن. (از اقرب الموارد) ، اشتر از چراگاهی به چراگاهی بردن. (تاج المصادر بیهقی). ستور را از چراگاه به چراگاه دیگر گردانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اشتر را از جای چریده به جای ناچریده بردن. (از اقرب الموارد). رفتن، گرد چیزی گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، جنبانیدن باد درخت را. (آنندراج) ، بهم زدن مرغ بالهای خود را چنانکه صدا دهد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صدیق

دوست، یار بسیار راستگو

فرهنگ لغت هوشیار

صلیق

تابان، نرم و نازک

فرهنگ لغت هوشیار

مفیق

به هوش آرنده، هوشیار بهبود یابنده، بهوش آینده بیدار شونده: (ز خواب هوی گشت بیدار هر کس نخواهم شدن من ز خوابش مفیقا) (منوچهری. د. چا. 6: 2)

فرهنگ لغت هوشیار

وفیق

همدل همراه سازگار

فرهنگ لغت هوشیار

صفیف

کباب سنگک گوشتی که بر ریگ گسترده بریان شود

فرهنگ لغت هوشیار

صفیه

مونث صفی: پاکیزه: یکرنگ زن مونث صفی، گزیده از غنیمت که پیغمبر امام یا رئیس برای خود بردارد، جمع صفایا

فرهنگ لغت هوشیار

صفاق

بسیار سفر کننده، بسیار تصرف کننده در کار تجارت

فرهنگ لغت هوشیار

صفیر

بانگ و فریاد، سوت

فرهنگ لغت هوشیار

شفیق

مهربان، دلسوز، رحیم، پرمهر

فرهنگ لغت هوشیار

سفیق

انبوه، بی شرم شوخروی مرد، جامه سختباف

فرهنگ لغت هوشیار

خفیق

آواز آب، آوای باد، چرتی، دل تپان

فرهنگ لغت هوشیار

رفیق

یار، همراه

فرهنگ لغت هوشیار

صفیح

رویه پهن، آسمان، تخته آهن

فرهنگ لغت هوشیار

تصفیق

دست زدن

فرهنگ لغت هوشیار

صفاق

((ص))

پرده ای است دوجداره و دارای ترشح مخصوص در بین دو جدار که منضم به اعضای داخل بطن و لگن می باشد، صفاق اصل مزودرمی دارد و لایه مجاور به احشاء آن را صفاق احشایی و لایه مجاور به عضلات شکم را صفاق جداری گویند

فرهنگ فارسی معین