معنی صحرانشین در فرهنگ فارسی عمید

کسی که در صحرا و در زیر چادر زندگی می کند، بادیه نشین، چادرنشین

معنی صحرانشین در لغت نامه دهخدا

مقابل روستانشین. بادیه نشین. چادرنشین. تازی. وبر. بادی:، مهره نگر گو مباش افعی مردم گزای، نافه طلب گو مباش آهوی صحرانشین.، خاقانی.، کرد صحرانشین کوه نورد، چون بیابانیان بیابان گرد.، نظامی.، احشام و صحرانشینان دو صنف بوده اند. (تاریخ قم ص 113).، چه خوش گفت بهرام صحرانشین، چو یکران توسن زدش بر زمین.، سعدی.، سگی پای صحرانشینی گزید، بخشمی که زهرش ز دندان چکید.، سعدی.، هزار سال گذشت از مصیبت مجنون، هنوز مردم صحرانشین سیه پوشند.، بابافغانی.، دزدان را در میان هر قومی از صحرانشینان و دیه نشینان دوستان و شریکان بودند. (تاریخ غازان خان ص 278). و رجوع به صحرارو شود

معنی صحرانشین در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بادیه نشین، بیابانگرد، چادرنشین، صحراگرد، متضاد: شهرنشین

معنی صحرانشین - جستجوی لغت در جدول جو

صحرانشین

فرهنگ فارسی عمید

صحرانشین(اُ)

لغت نامه دهخدا

صحرانشین

فرهنگ واژه مترادف متضاد

صحرانشینی

زندگی در بیابان و در زیر چادر، چادرنشینی

فرهنگ فارسی عمید

صدرنشین

کسی که در صدر مجلس می نشیند، دارای مقام و رتبه، مقدّم، برای مثال بود که صدرنشینان بارگاه قبول / نظر کنند به بیچارگان صفّ نعال (سعدی۲ - ۶۵۷)، کنایه از مکانی در اتاق و مانند آنکه به نشستن بزرگان اختصاص می یابد، در ورزش تیمی که بیشترین امتیاز را در مسابقات کسب کرده باشد

کسی که در صدر مجلس می نشیند، دارای مقام و رتبه، مقدّم، برای مِثال بُوَد که صدرنشینان بارگاه قبول / نظر کنند به بیچارگان صفّ نعال (سعدی۲ - ۶۵۷)، کنایه از مکانی در اتاق و مانند آنکه به نشستن بزرگان اختصاص می یابد، در ورزش تیمی که بیشترین امتیاز را در مسابقات کسب کرده باشد

فرهنگ فارسی عمید

صحرانشینی

(صَ نِ)

چادرنشینی. در بیابان اقامت گزیدن. مقابل ده نشینی، شهرنشینی

لغت نامه دهخدا

حصارنشین

(اَ مَ)

کسی که در حصار نشسته باشد، کنایت از زن مخدره. حصاری:
آن پری پیکر حصارنشین
بود نقاش کار خانه چین.
نظامی

لغت نامه دهخدا

صدرنشین

(رامْ پَ رَ)

بالانشیننده. مقدم نشیننده. آنکه رتبت او در جلوس بالا دست همه است. آنکه بالا دست همه می نشیند:
ای صدرنشین هر دو عالم
محراب زمین و آسمان هم.
نظامی.
در نفس آباد دم نیم سوز
صدرنشین گشته شه نیمروز.
نظامی.
بود که صدرنشینان بارگاه قبول
نظر کنند به بیچارگان صف نعال.
سعدی.
در آن حرم که نهندش چهار بالش عزت
جز آستان نرسد خواجگان صدرنشین را.
سعدی.
گر بدیوان غزل صدرنشینم چه عجب
سالها بندگی صاحب دیوان کردم.
حافظ.
رجوع به صدر شود، وزیر. حاکم:
تو آن یگانه دهری که بر وسادۀ حکم
به از تو تکیه نکرده است هیچ صدرنشین.
سعدی.
رجوع به صدر شود، مقدم. برتر. بالاتر:
صدرنشین تر ز سخن نیست کس
دولت این ملک سخن راست بس.
نظامی.
اوست که در مجلس روحانیان
گفتۀ او صدرنشین است و بس.
ابن یمین.
رجوع به صدر شود