مقابل روستانشین. بادیه نشین. چادرنشین. تازی. وبر. بادی: مهره نگر گو مباش افعی مردم گزای نافه طلب گو مباش آهوی صحرانشین. خاقانی. کرد صحرانشین کوه نورد چون بیابانیان بیابان گرد. نظامی. احشام و صحرانشینان دو صنف بوده اند. (تاریخ قم ص 113). چه خوش گفت بهرام صحرانشین چو یکران توسن زدش بر زمین. سعدی. سگی پای صحرانشینی گزید بخشمی که زهرش ز دندان چکید. سعدی. هزار سال گذشت از مصیبت مجنون هنوز مردم صحرانشین سیه پوشند. بابافغانی. دزدان را در میان هر قومی از صحرانشینان و دیه نشینان دوستان و شریکان بودند. (تاریخ غازان خان ص 278). و رجوع به صحرارو شود
