- صح (صَ / صَحْ حَ)
علامتی است نمودن صحت را، شاید مخفف صح ّ و یا صحیح:
در میان صالحان یک اصلحی است
بر سر توقیعش از سلطان صحی است.
مولوی.
صح بفتح صاد و حاء مشدد که بمعنی امضاء و تصدیق استعمال میشود چنانکه گویند: ’فلانکس بمعاملۀ مزبور صح گذاشت’. فعل ماضی یصح است و از صح ذلک و امثال آن مخفف شده است. خاقانی گوید:
توقیع خاقان از برش از صح ّ ذلک زیورش
گوئی ز جود شه برش گنجی است پیدا ریخته.
و اینکه اغلب آن را بشکل صحّه بر وزن عده مینویسند درست نیست. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز شمارۀ 6- 7 ص 45 از خیام پور) و در ذیل همین صفحه از محیط المحیط آرد: صحح المریض تصحیحاً، ازال مرضه. و الکتاب، ازال سقطه وکتب علیه. و صح، و هی کلمه یستعملها الکتاب فی آخر مایکتبونه لتصحیحه. و رجوع به ذیل کلمه ص در این لغت نامه شود
در میان صالحان یک اصلحی است
بر سر توقیعش از سلطان صحی است.
مولوی.
صح بفتح صاد و حاء مشدد که بمعنی امضاء و تصدیق استعمال میشود چنانکه گویند: ’فلانکس بمعاملۀ مزبور صح گذاشت’. فعل ماضی یصح است و از صح ذلک و امثال آن مخفف شده است. خاقانی گوید:
توقیع خاقان از برش از صح ّ ذلک زیورش
گوئی ز جود شه برش گنجی است پیدا ریخته.
و اینکه اغلب آن را بشکل صحّه بر وزن عده مینویسند درست نیست. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز شمارۀ 6- 7 ص 45 از خیام پور) و در ذیل همین صفحه از محیط المحیط آرد: صحح المریض تصحیحاً، ازال مرضه. و الکتاب، ازال سقطه وکتب علیه. و صح، و هی کلمه یستعملها الکتاب فی آخر مایکتبونه لتصحیحه. و رجوع به ذیل کلمه ص در این لغت نامه شود
