- شکی (شَکْ کی / شُکْ کی)
منسوب است به قریۀ شکی واقع در ارمینیه و لگام و پوست آن معروف است. (از اقرب الموارد)
معنی شکی - جستجوی لغت در جدول جو
- شکی (شَکْ کی)
منسوب به شک، ظنی و وهمی. (ناظم الاطباء). نخو. (یادداشت مؤلف). رجوع به شک شود
- شکی (شَکْ کا)
نام دهی در ارمنیه که از آن لگام و پوست آورند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- شکی (شَ کی ی)
گله کرده شده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، دردناک، اندک بیمار، گله مند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)
- شکی (شَ کی / شَکْ کی)
نام شهری در شروان. (ناظم الاطباء). شهری در مشرق ماوراء قفقاز که در کتب تاریخ مکرر ذکر آن آمده و آن اکنون تابع جمهوری آذربایجان شوروی است. (فرهنگ فارسی معین). نام شهری در شروان که طبق عهدنامۀ گلستان از ایران مجزا و به روسیۀ شوروی منضم گردید (سال 1228 هجری قمری). سماق شکی، ظاهراً منسوب بدانجاست، و امروز با یای مخفف تلفظ کنند. (یادداشت مؤلف). ناحیتی است (به حدود اران) آبادان و بانعمت درازای وی مقدار هفتاد فرسنگ است و اندر وی مسلمانان اند و کافرانند و ده مبارکی و شهر سوق الجبل و سنباطمان از شکی است. (حدود العالم) : آن اعمال و ولایتها را چون شروان و شکی و دیگر اعمال به نان پاره بدیشان داد تا آن ثغر مضبوط ماند. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 95).
- سیب شکی، سیب که در ولایت شکی بدست می آمد:
ساده زنخی چو سیب شکی
سوزانتر از آنکه ریگ مکی.
نظامی
- سیب شکی، سیب که در ولایت شکی بدست می آمد:
ساده زنخی چو سیب شکی
سوزانتر از آنکه ریگ مکی.
نظامی
- شکی (شَ / شُکْ کا)
لگام سخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)
- شکی (تَ وَلْ لُ)
گله کردن در کار خود بسوی خدا. (ناظم الاطباء). رجوع به شکایه و شکیه شود
- شکی
منسوب به شک، ظنی و وهمی
- شکی
تیره ای از طایفه ی علیشاهی ساکن در شهرستان کتول
- شکی
شک دار، مشکوک
