- شدقم(شَ قَ)
گشنی بود مر نعمان بن منذر را: ابل شدقمیات، شتران منسوب بدان گشن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)
معنی شدقم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ یُ)
لغت نامه دهخدا
شکستن دندانهای کسی را به مشت. (از منتهی الارب). شکستن دندان کسی. (از اقرب الموارد). دمق. و رجوع به دمق شود، ناگاه راندن کسی را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، سپوختن در سینۀ کسی، درآمدن باد برکسی و وزیدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
ابن شدقم. شعر و احوال در سلافهالعصر ص 253 آمده است. وی پسر علی بن حسن بن شدقم است. (ذریعه ج 9 ص 248)
(شَ قَ می یا)
لغت نامه دهخدا
ابل شدقمیات، ، شتران منسوب به گشن نعمان بن منذر موسوم به شدقم. (از منتهی الارب)
(شَ قَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از خرما. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، برشوم که نوعی خرماست و در بصره به دست آید. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(شِ)
لغت نامه دهخدا
کنج دهان از جانب باطن رخسار. (منتهی الارب). شدقان. (اقرب الموارد). ج، اشداق. (اقرب الموارد) :
چون به قوم خود رسید آن مجتبا
شدق او بگرفت باز او شد عصا.
مولوی.
، هر دو جانب رودبار و هر دو کنارۀ رود. (منتهی الارب)
چون به قوم خود رسید آن مجتبا
شدق او بگرفت باز او شد عصا.
مولوی.
، هر دو جانب رودبار و هر دو کنارۀ رود. (منتهی الارب)
(عَ یِ ؟)
لغت نامه دهخدا
ابن حسن بن علی بن حسن بن علی بن شدقم بن ضامن بن محمدحمزی حسنی مدنی. ملقب به زین الدین. فقیه و محدث بود که در سال 950 هجری قمری متولد شد و در سال 1033 هجری قمری در مدینه درگذشت. او راست: زهرهالمقول فی نسب ثانی فرعی الرسول، که آن را بصورت ذیلی بر کتاب پدرش موسوم به ’المستطابه فی نسب سادات طابه’ نگاشته است. او را قصائدی نیز میباشد. (از الذریعۀ آقا بزرگ طهرانی ج 9 ص 740)
باران نرم
نوعی بیماری گوسفند که موجب آبریزش بینی و تورم شکم دام می