معنی شحص در لغت نامه دهخدا

گوسپند و جز آن که از شیر بازایستد. واحد و جمع در آن یکی است، گویند: ناقه شحص و نوق شحص شحصاء. (منتهی الارب). شحاصه. شَحَصَه. (منتهی الارب)، گوسپند فربه وآنکه گاهی نر بر او نجهیده باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، گوسپند ناباردار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، اشحاص، اَشحُص، شِحاص، شِحص. به لفظ واحد و شَحَصات و شَحص. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

معنی شحص در لغت نامه دهخدا

شَحص. رجوع به شحص شود، مال پست و کم بها. (از ذیل اقرب الموارد)، جَمعِ واژۀ شَحص، ظبیه شحص، آهوی لاغر. (از ذیل اقرب الموارد)

معنی شحص - جستجوی لغت در جدول جو

شحص

لغت نامه دهخدا

شحص

لغت نامه دهخدا

شخص

سیاهی انسان که از دور دیده شود، آدمی، انسان، خود (برای تاکید) مثلاً شخص شما،
در علم حقوق آنکه دارای حق و وظیفه است مثلاً شخص حقیقی،
بدن انسان، کالبد مردم، تن
شخص اول مملکت: کنایه از ارجمندترین و گرامی ترین شخص که در مملکت مقامش از همه بالاتر باشد، پادشاه، رئیس دولت
شخص ثالث: در علم حقوق شخصی غیر از مدعی و مدعیٌ علیه که در مرحلۀ دادرسی وارد دعوی شود، سوم کس

فرهنگ فارسی عمید

فحص

کاویدن، جستجو کردن، کاوش، جستجو

فرهنگ فارسی عمید

شحم

پیه، چربی، در علم زیست شناسی قسمت گوشتی گیاه

فرهنگ فارسی عمید

شمص

(تَ)

بنرمی و یا بدرشتی راندن ستور را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بدرشتی راندن ستور را. (اقرب الموارد) ، زدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، به شتاب واداشتن: شمصتنی حاجتک، ای اعجلتنی. (از اقرب الموارد) ، ناگوار شدن اسب از خوردن سپست تر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، درخستن ستور را به چوب تا تیز رود. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شمص

(شُ)

جمع واژۀ شامص. (ناظم الاطباء). رجوع به شامص شود

لغت نامه دهخدا

شمص

(شُ مُ)

جمع واژۀ شموص. (ناظم الاطباء). رجوع به شموص شود

لغت نامه دهخدا

شوص

(اِ تِءْ)

به دست ایستاده کردن چیزی را، جنباندن چیزی از جای وی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مالیدن به دست و شستن و نیک پاکیزه کردن. (منتهی الارب). بشستن و پاک کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). شستن و پاک کردن. (از اقرب الموارد) ، خائیدن مسواک را و دندان مالیدن به مسواک یا مسواک کردن از زیر بسوی بالا، درد کردن دندان، درد کردن شکم، لگد زدن بچه در شکم مادر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
شوس. (از اقرب الموارد). نگریستن به گوشۀ چشم از تکبر یا از غضب. (منتهی الارب). رجوع به شوس شود

به دست ایستاده کردن چیزی را، جنباندن چیزی از جای وی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مالیدن به دست و شستن و نیک پاکیزه کردن. (منتهی الارب). بشستن و پاک کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). شستن و پاک کردن. (از اقرب الموارد) ، خائیدن مسواک را و دندان مالیدن به مسواک یا مسواک کردن از زیر بسوی بالا، درد کردن دندان، درد کردن شکم، لگد زدن بچه در شکم مادر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
شَوَس. (از اقرب الموارد). نگریستن به گوشۀ چشم از تکبر یا از غضب. (منتهی الارب). رجوع به شوس شود

لغت نامه دهخدا

شوص

جمع واژۀ اشوص، (از اقرب الموارد)، رجوع به اشوص شود

لغت نامه دهخدا

شکص

(شَ کِ)

بدخوی (لغتی است در سین). (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). بدخوی. (از مهذب الاسماء). رجوع به شکس شود

لغت نامه دهخدا

کحص

(رَ فَ)

بازکاویدن از پای خود. (منتهی الارب). فحص. (از اقرب الموارد). رجوع به فحص شود

لغت نامه دهخدا

کحص

(کَ)

گیاهی است که دانۀ آن به عین الجراد ماند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قحص

(ذَ هََ)

لگد زدن. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: قحص برجله قحصاً، لگد زد. (منتهی الارب) ، خانه روفتن، شتاب گذشتن، دویدن. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند. سبقنی قحصاً، ای عدواً. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

احص

(اَ حَص ص)

احص وشبیث دو محل است در نجد از منازل ربیعه که بعد به پسران وائل بکر و تغلب تعلق یافت، معزول کردن کسی را از کار. (منتهی الارب). عزل کردن کسی را از کاری

لغت نامه دهخدا

احص

(اَ حَص ص)

روز که در آن آفتاب روشن و هوا صافی باشد. یوم صحو، از حج بازماندن، احصار بول کسی را، تنگ گرفتن بول او را. (منتهی الارب) ، احصار عدو کسی را، محاصره کردن. تنگ گرفتن دشمن او را، احصار ناقه، تنگ شدن سوراخ پستان او. (تاج المصادر) (منتهی الارب) ، قبض آوردن شکم. (منتهی الارب). شکم بگرفتن. (تاج المصادر) ، در تعریفات جرجانی بدو معنی آمده: 1- محروم و واماندن از اجرای عمل حج خواه بواسطۀ دشمن یا حبس یا مرض. 2- عاجز بودن محرم است از طواف و وقوف در عرفات. و مؤلف کشاف اصطلاحات الفنون آرد: احصار در لغت منع از هر چیزی است. و محصر بفتح صاد که ممنوع از هر چیزی است از همین ماده است، چنانکه در کشاف ذکر کرده. و احصار در شرع منع ترس با بیماری است از ساعت وصول کسی که در حج احرام بسته تا دقیقه ای که حج و عمرۀ خودرا به اتمام رساند و محصر در شرع کسی را نامند که از حج یا عمره به واسطه ترس یا بیماری بعد از احرام بستن ممنوع شده باشد. کذا فی جامع الرموز و الدرر

روز که در آن آفتاب روشن و هوا صافی باشد. یوم صحو، از حج بازماندن، احصار بول کسی را، تنگ گرفتن بول او را. (منتهی الارب) ، احصار عدو کسی را، محاصره کردن. تنگ گرفتن دشمن او را، احصار ناقه، تنگ شدن سوراخ پستان او. (تاج المصادر) (منتهی الارب) ، قبض آوردن شکم. (منتهی الارب). شکم بگرفتن. (تاج المصادر) ، در تعریفات جرجانی بدو معنی آمده: 1- محروم و واماندن از اجرای عمل حج خواه بواسطۀ دشمن یا حبس یا مرض. 2- عاجز بودن محرم است از طواف و وقوف در عرفات. و مؤلف کشاف اصطلاحات الفنون آرد: احصار در لغت منع از هر چیزی است. و مُحْصَر بفتح صاد که ممنوع از هر چیزی است از همین ماده است، چنانکه در کشاف ذکر کرده. و احصار در شرع منع ترس با بیماری است از ساعت وصول کسی که در حج احرام بسته تا دقیقه ای که حج و عمرۀ خودرا به اتمام رساند و محصر در شرع کسی را نامند که از حج یا عمره به واسطه ترس یا بیماری بعد از احرام بستن ممنوع شده باشد. کذا فی جامع الرموز و الدُرر

لغت نامه دهخدا

دحص

(تَ زُ)

جنبانیدن مذبوح پای خود را و کاویدن. (از اقرب الموارد). پای انداختن گوسفند و جز آن در وقت کشتن، چشم برکندن (؟) (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

شحصه

(شَ حَ صَ)

شحص. شحاصه. شحصاء. (منتهی الارب). رجوع به شحص و شحاصه و شحصاء شود

لغت نامه دهخدا

اشحص

(اَ حُ)

جمع واژۀ شحص. (اقرب الموارد). رجوع به شحص شود

لغت نامه دهخدا

شحم

پیه خوراندن، پیه گداختن پیه خوردن، فربهی: ماده شتر پس ازلاغری پیه، گوشت سپید، خودبینی سرمستی پیه ناک، انگور پوست کلفت پیه و گوشت، جمع شحوم. یا شحم و لحم. پیه و گوشت: بیندازی عظام و شحم و لحم من رگ و پی همچنان و جلد منشور

فرهنگ لغت هوشیار