معنی شجب در لغت نامه دهخدا

هلاک شونده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، اندوهگین. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، رنج رسیده از بیماری یا قتال. (از اقرب الموارد)

معنی شجب در لغت نامه دهخدا

اندوه. (منتهی الارب). به معنی حزن و معروف در آن ’شجن’ است. (از اقرب الموارد)، رنج و اذیت بیماری. یا اذیت و رنج که از قتال حاصل شود. (منتهی الارب). مشقتی که از بیماری یا قتال به انسان برسد. (از اقرب الموارد)

معنی شجب در لغت نامه دهخدا

پدر قبیله ای است. (منتهی الارب)، نام بطنی است از قبیلۀ کلب. (از معجم قبایل العرب ج 4)

معنی شجب در لغت نامه دهخدا

هلاک کردن. (منتهی الارب) (المصادر زوزنی) (از اقرب الموارد)، اندوهگین کردن. (از اقرب الموارد) (مصادراللغه زوزنی)، هلاک شدن، اندوهگین شدن، گونۀ روی بگردیدن. (تاج المصادر بیهقی)، مشغول کردن. (از اقرب الموارد)، بستن دهنۀ شیشه بوسیلۀ شجاب یعنی شیشه بند. (از اقرب الموارد)، رفتن. (از ذیل اقرب الموارد)، جذب کردن: یقال انک لتشجبنی عن حاجتی. (از اقرب الموارد)، تیر زدن به پای آهو بطوری که نتواند برود. (از اقرب الموارد)

معنی شجب در لغت نامه دهخدا

سه پایۀ چوبین که شبان به وی ادات خود را آویزان سازد. (منتهی الارب). سه چوب که چوپان دلو را بدان آویزان کند. (از اقرب الموارد)، جَمعِ واژۀ شجاب. (از ذیل اقرب الموارد). رجوع به شجاب شود

معنی شجب - جستجوی لغت در جدول جو

شجب

لغت نامه دهخدا

شجب

لغت نامه دهخدا

شجب

لغت نامه دهخدا

شجب

لغت نامه دهخدا

شجب

لغت نامه دهخدا

شجب

فرهنگ لغت هوشیار

رجب

(پسرانه)

نام ماه هفتم از سال قمری

فرهنگ نامهای ایرانی

مشجب

(مِ جَ)

دارچوب که جامه بر وی اندازند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). دارچوب که جامه بر وی اندازند و خیک آب آویزان کنند. (ناظم الاطباء). سه پایه. (دهار) :
بیرم سبز برفکنده بلند
شاخ او کرده بسدین مشجب.
فرخی

لغت نامه دهخدا

شجبی

(شَ جَ)

منسوب به شجب که عده ای بدان منسوبند. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

شجبی

(شَ جَ)

لقب عوف بن عبدودبن عوف بن کنانه. (از انساب سمعانی ج 1)

لغت نامه دهخدا

تشجب

(اِ)

اندوهگین شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تحزن. (متن اللغه) (اقرب الموارد) (المنجد)