معنی شادخوار در فرهنگ فارسی عمید

شادی خوار، شادمان، خوشحال، باده شناس مایۀ شادی و خرّمی / بی باده هیچ جان نشد از مایه شادخوار (مسعودسعد - ۵۴۲)، تو شادی کن ار شادخواران شدند / تو با تاجی ار تاج داران شدند (نظامی۵ - ۹۱۰)، ، خوش گذران، به پیری و به خواری بازگردد / به آخر هر جوان و شاد خواری (ناصرخسرو - ۵۰۲)، شراب خوار

معنی شادخوار در لغت نامه دهخدا

خوشحال و فرحناک. (فرهنگ جهانگیری). نیکبخت. عیاش. (ناظم الاطباء). گذرانندۀ معاش بی زحمت و کدورت و تنگی. (برهان قاطع) :، زین سو سپه توانگر و زان سو خزینه پر، و اندر میان رعیت خشنود و شادخوار.، فرخی (از فرهنگ جهانگیری).، دشمنانت مستمند و مبتلا و ممتحن، دوستانت شادمان و شادکام و شادخوار.، فرخی (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین).، تو شادخوار و شاد کام و شادمان و شاددل، بدخواه تو غلطیده اندر پای پیل پوستین.، فرخی.، مستی کنی و باده خوری سال و سالیان، شکر گزی و نوش مزی شاد و شادخوار.، منوچهری.، به پیری و بخواری باز گردد، به آخر هر جوان شاد خواری.، ناصرخسرو.، تو ملک هم کوه احسانی و هم دریای جود، چه عجب گر کس ز نزدت باز گردد شادخوار.، اسدی.، شادخوار از تو سلاطین و ترا گشته مطیع، نوش خوار از تو رعایا و ترا گفته دعا.، ابوالفرج رونی.، تا بر نشاط مجلس سلطان ابوالملوک، باشیم شادمان و نشینیم شادخوار.، مسعودسعد.، به روی خوبان دلشاد و شادخوار بزی، که در حقیقت دلشاد و شادخوار تویی.، مسعودسعد.، باده شناس مایۀ شادی و خرمی، بی باده هیچ جان نشد از مایه شادخوار.، مسعودسعد.، رایتت منصور و تیغت تیز و ملکت مستقیم، دولتت پیروز و بختت نیک و طبعت شاد خوار.، امیرمعزی (از آنندراج).، عزیز باد هر آنکس که روز و شب خواهد، گشاده طبع و تن آسان و شادخوار اورا.، عبدالواسع جبلی (از آنندراج).، دشمن شادخوار بسیار است، دوستی غمگسار بایستی.، عمادی شهریاری.، گر بگهر بازرفت جان براهیم، احمد مختار شادخوار بماناد.، خاقانی.، تو شادی کن ار شادخواران شدند، تو با تاجی ار تاجداران شدند.، نظامی.، ز سرسبزی او جهان شادخوار، جهان را ز چندین ملک یادگار.، نظامی.، شراب خورد نهان از رقیب شب همه شب، ز بامداد خوش و شادخوار می آید.، کمال الدین اسماعیل (از فرهنگ نظام).، کامم از تلخی غم چون زهر گشت، بانگ نوش شادخواران یاد باد.، حافظ.،، زنان مطربه و فاحشه را گویند. (فرهنگ جهانگیری) :، جهان چون شادخواری بود لیکن، بماند آن شادخوار اکنون ز شادی.، ناصرخسرو (از فرهنگ جهانگیری).،، شرابخواره. (فرهنگ جهانگیری). کسی که بی اغیار شراب خورد. (شرفنامۀ منیری). میخوارۀ بی ترس و بیم. (برهان قاطع). شخصی که بی مدّعی باده خورد. (فرهنگ خطی) :، آن شنبلید کفته چو رخسار دردمند، وان ارغوان شکفته چو رخسار شادخوار.، قطران (از انجمن آرای ناصری).، در بوستان نهند به هر جای مجلسی، چون طبع عیش پرور، چون جان شادخوار.، ازرقی (از فرهنگ جهانگیری)

معنی شادخوار در فرهنگ فارسی معین

خوشگذران، شراب خوار، خوشحال، شادمان

معنی شادخوار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خوشگذران، عیاش، باده گسار، می نوش، نوشخوار، آوازه خوان، مطرب

معنی شادخوار - جستجوی لغت در جدول جو

شادخوار

فرهنگ فارسی عمید

شادخوار

لغت نامه دهخدا

شادخوار

فرهنگ فارسی معین

شادخوار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

دادخواه

دادخواهنده، طالب عدل و داد، در علم حقوق کسی که به او ظلم شده باشد و دادخواهی کند، کسی که دادخواست به دادگاه بدهد و خواهان دادرسی باشد

فرهنگ فارسی عمید

شادروان

پردۀ بزرگی که در قدیم جلو بارگاه سلاطین می کشیدند، سراپرده، شادوان، شاروان، شادربان، برای مثال برو ببین که چه زیبا کشیده دست بهار / ز گونه گونه در اطراف باغ شادروان (کمال الدین اسماعیل - ۷۷) پیشگاه کاخ و بارگاه، فرش و بساط گران مایه،
سد و بندی که بر رود و نهر می بندند، منبع آب که دارای حوض و فواره باشد
شادروان مروارید: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، برای مثال چو شادروان مروارید گفتی / لبش گفتی که مروارید سفتی (نظامی۱۴ - ۱۷۹)

پردۀ بزرگی که در قدیم جلو بارگاه سلاطین می کشیدند، سراپرده، شادُوان، شاروان، شادُربان، برای مِثال برو ببین که چه زیبا کشیده دست بهار / ز گونه گونه در اطراف باغ شادروان (کمال الدین اسماعیل - ۷۷) پیشگاه کاخ و بارگاه، فرش و بساط گران مایه،
سد و بندی که بر رود و نهر می بندند، منبع آب که دارای حوض و فواره باشد
شادُروان مروارید: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، برای مِثال چو شادُروان مروارید گفتی / لبش گفتی که مروارید سُفتی (نظامی۱۴ - ۱۷۹)

فرهنگ فارسی عمید

دردخوار

کسی که درد شراب را بخورد، دردآشام، خورندۀ درد

فرهنگ فارسی عمید

بارخوار

خواربار، مواد اولیه برای تهیۀ خوراک انسان

فرهنگ فارسی عمید

شیرخوار

ویژگی بچه ای که غذای اصلی او شیر است

فرهنگ فارسی عمید

دردخوار

خورندۀ درد، دردمند، فقیر، مستمند

فرهنگ فارسی عمید

شکرخوار

شکرخور، خورندۀ شکر

فرهنگ فارسی عمید

شادخواب

خواب خوش، خواب شیرین، شکر خواب، برای مثال چو از شاد خوابش برانگیختند / سرش را به نیزه درآویختند (فردوسی - لغت نامه - شادخواب)

فرهنگ فارسی عمید

شادخواری

شادی، خوش گذرانی، باده گساری

فرهنگ فارسی عمید

شادخواب

(خوا / خا)

خواب شاد. خواب خوش بود و آن را شکر خواب نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری) (برهان قاطع). خواب شیرین. (انجمن آرای ناصری) :
چو از شادخوابش برانگیختم
سرش را به نیزه در آویختم.
فردوسی (از فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

شادوار

(شادْ)

نام کوهی در حوالی سمرقند: در آن اثنا بسمع اشرف اعلی رسید که در دامن کوه شادوار قلعه ای است که آن را از کنیت گویند. (تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 232)

لغت نامه دهخدا

شادخواری

(خوا / خا)

خوشحالی. فرح. عیش و نوش. شراب خوردن بی اغیار و مزاحمت. (از فرهنگ جهانگیری) (آنندراج). شراب خوردن از روی شادی بی بیم و تشویش. (انجمن آرای ناصری). معاش گذرانیدن بی زحمت و کدورت و تنگی. (برهان قاطع) :
اضعاف حرفهایی کز شعر من شنیدی
نیکیت باد و رحمت شادیت و شادخواری.
منوچهری.
روزی است خوش و تو دلبر خوش
جای خوش و وقت شادخواری.
رفیع لنبانی (از تاریخ ادبیات در ایران دکتر صفا ج 2 ص 848)

لغت نامه دهخدا

شادخواره

(وَ شِ کَ)

شادخوار. رجوع به شادخوار شود

لغت نامه دهخدا

بادخوار

(خوا / خا)

بادخایه را گویند. (آنندراج). بادخایه است یعنی فتق. (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 159). رجوع به باد خصیه، بادخایه، بادخایگی، غری، بادخور، فتق و دبه خایگی شود.

لغت نامه دهخدا