معنی سینه در فرهنگ فارسی عمید

استخوان بندی بالای شکم از گردن به پایین که در میان آن قلب و ریه ها قرار دارد، کنایه از پستان، کنایه از ریه، کنایه از بخش جلو هر چیز، سینه کردن: پیش انداختن و به جلو راندن، در پشت سر کسی یا حیوانی قرار گرفتن و او را با فشار سینه به جلو راندن، بر زمین خوردن سنگ یا تیر یا چیز دیگر پس از پرتاب شدن و منحرف گشتن آن به سمت دیگر، فخر کردن، نازیدن

معنی سینه در لغت نامه دهخدا

معروف است و به عربی صدر گویندش. (برهان). صدر. (آنندراج). بر. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). صاف، لطیف، روشن، صبح و صبح پرور از صفات و آب شیر، آئینۀ بلور، پرنیان، یاسمن، یاسمن برگ، ترنج از تشبیهات اوست و در سینۀ عشاق با این کلمات بی کینه، بیداغ، بی چاک، چاک چاک و صدچاک، پرداغ، داغ خوار، تفسیده و گرم، افکار، مجروح، پرآبله، گداخته، غم پرور، غم فرسا، زار، پرداخته، لوح و صفحه نعت آرند. (آنندراج) :، شدم پیر بدینسان و تو هم خود نه جوانی، مرا سینه پر اَنجوج و تو چون چفته کمانی.، رودکی (از لغت فرس اسدی ص 76).، بزد تیر بر سینۀ شیر نر، گذر کرد تیرش به پیکان و پر.، فردوسی.، امیر نیزه بگذارد و بر سینۀ وی زخمی زد استوار. (تاریخ بیهقی). در آن اضطراب لگدی چند بخایه و سینۀ وی رسید. (تاریخ بیهقی).، بفرش و اسب واستام و خزینه، چه افرازی چنین ای خواجه سینه.، ناصرخسرو.، چون حقۀ سینه برگشایم، جز نام تو در میان مبینام.، خاقانی.، زنان سمن سینۀ سیم ساق، بهر کار با او کنند اتفاق.، نظامی.، گنج نظامی که طلسم افکن است، سینۀ صافی و دل روشن است.، نظامی.، - سینۀ انجمن،صدر مجلس. (فرهنگ فارسی معین).، - سینه به سینه، نقل بدون واسطه، بدون نوشته و کتاب. شفاهاً. روبه رو. (یادداشت بخط مؤلف).، - سینه به سینه با کسی برخوردن، با او مصادف شدن.، - سینه به سینه رفتن یا رسیدن، رسیدن علم و آگاهی از نسلی به نسلی و طبقه ای به طبقه ای بزبان و شفاهی بی وساطت کتاب و کتابت. (یادداشت بخط مؤلف).، - سینه (را) صاف کردن، اخلاط سینه را خارج کردن.، -، سرفه کردن. (فرهنگ فارسی معین).، - سینۀکوه، نزدیک قلۀ کوه. بالای دامنه. (یادداشت بخط مؤلف).،، حافظه. ذهن. ضمیر. خاطر:، در سینۀ ما خیال قدت، طوبی است در آتش جهنم.، خاقانی.، ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، بقرآنی که تو در سینه داری.، حافظ.، چو حافظ گنج او در سینه دارم، اگرچه مدعی بیند حقیرم.، حافظ.،، پستان زنان را نیز گویند مطلقاً خواه پستان انسان وخواه پستان حیوانات دیگر باشد از نر و ماده (کذا). (برهان). به معنی پستان مجاز است. (آنندراج)، طعنه. سرزنش. نکوهش. (برهان). سرزنش. طعنه. ملامت. دشنام، همچو طنز. (ناظم الاطباء)

معنی سینه در لغت نامه دهخدا

دندانه. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (تاج العروس) (منتهی الارب) : فلان لایحسن سینه من سینه، ای شعبه من شعبه و هو ذوثلاث شعب. (منتهی الارب)

معنی سینه در فرهنگ لغت هوشیار

استخوان بندی بالای شکم از گردن به پائین که در میان آن دل و شش قرار دارد و بمعنی پستان

معنی سینه در فرهنگ فارسی معین

بخشی از بدن که بین گردن و شکم محدود است، پستان

معنی سینه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

صدر، پستان، ذهن، حافظه، دل، خاطر، گستره، پهنه، عرصه

معنی سینه در فرهنگ جامع تعبیر خواب

دیدن سینه به خواب، دلیل بر شریعت باشد. اگر در خواب بیند که سینه او فراخ شد، دلیل که کارهای او ساخته شود. اگر بیند سینه او تنگ شد، دلیل که در دینش خلل افتد. اگر بیند بر سینه او خطی سبز نوشته بود، دلیل که حق تعالی با وی کرامت کند. اگر خط سیاه بیند، دلیل که بی شهامت از دنیا برود. محمد بن سیرین، دیدن سینه به خواب بر هفت وجه است. اول: علم. دوم: سخاوت. سوم: ایمان. چهارم: کفر. پنجم: حکمت. ششم: مرگ. هفتم: بُخل.، اگر بیند بر سینه او موی رسته بود، دلیل که وام دار شود. اگر بیند موی از سینه بسترد، دلیل که وام بگذارد، اگر بیند سینه او گرفته بود. چنانکه حرف زدن نتوانست، دلیل که کار دین بر وی بسته شود.

معنی سینه در فرهنگ گویش مازندرانی

پستان، نوک پستان، لیفه ی شلوار، بخش جلویی پیراهن یا شلوار

معنی سینه - جستجوی لغت در جدول جو

سینه

فرهنگ فارسی عمید

سینه

لغت نامه دهخدا

سینه

لغت نامه دهخدا

سینه

فرهنگ لغت هوشیار

سینه

فرهنگ فارسی معین

سینه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سینه

فرهنگ جامع تعبیر خواب

سینه

فرهنگ گویش مازندرانی

دینه

(دخترانه)

انتقام یافته، نام دختر یعقوب (ع) و خواهر یوسف (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

ساینه

(دخترانه)

در گویش مازندران سایه

فرهنگ نامهای ایرانی

سینره

(دخترانه)

پامچال فرنگی، گیاهی زینتی و نیز دارویی با گلهایی که در اواخر زمستان و اوایل بهار شکوفا می شوند و نوید دهنده بهار است

فرهنگ نامهای ایرانی

سکینه

(دخترانه)

آرامش، آهستگی، نام دختر امام حسین (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

سمینه

(دخترانه)

مؤنث سمین، چاق، فربه

فرهنگ نامهای ایرانی

سینا

(پسرانه)

مرد دانشمند، سوراخ کننده، نام پدر شیخ ابوعلی سینا، صفت مشبه از سنبیدن، نام شبه جزیره ای کوهستانی در شمال شرقی مصر که حضرت موسی (ع) به پیامبری برگزیده شد و الواح دهگانه را خداوند به او نازل کرد، نام جد ابن سینا پزشک ودانشمند نامدار ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

آسینه

تخم مرغ، جسمی مغذی تقریباً بیضوی با پوستی نسبتاً محکم که در شکم مرغ خانگی تولید می شود، آستینه، خاگ، مرغانه

فرهنگ فارسی عمید

بسینه

(بَ نَ)

از قرای مرو است بر دو فرسخی آن. (از معجم البلدان) (مرآت البلدان ج 1 ص 212)

لغت نامه دهخدا

آسینه

(نَ / نِ)

تخم مرغ. آشینه

لغت نامه دهخدا

حسینه

(حَ نَ)

بندری است در جنوب ایران که محل صید مروارید بوده است

لغت نامه دهخدا

حسینه

(حَ نَ)

تأنیث حسین. امراءه حسینه، زنی صاحب جمال. زن زیبا

لغت نامه دهخدا

اسینه

(اَ نَ)

تاهی از تاههای زه کمان. ج، اسائن.

لغت نامه دهخدا

سدنه

جمع سادن، پرده داران زاوران دربانان جمع سادن، پرده داران، خدمت کاران تیمارداران: خواجه وجود... که رحمت از سدنه خوابگاه استراحت اوست

فرهنگ لغت هوشیار

تینه

آب دهان، تازه و تر

فرهنگ لغت هوشیار

زینه

پله و پایه و پلکان و نردبان

فرهنگ لغت هوشیار

سعنه

میمون و مبارک

فرهنگ لغت هوشیار

آینه

آیینه یا آینه آسمان. آیینه آسمان . یا آینه بخت. آیینه بخت یا آینه پیل. آیینه پیل. آیینه پیل یا آینه چرخ. آیینه چرخ یا آینه چینی. آیینه چینی یا آینه خاوری. آیینه خاوری یا آینه دق. آیینه دق یا آینه رومی. آیینه رومی یا آینه زانو. آیینه زانو یا آینه سوزان. آیینه سوزان یاآینه گردان. آیینه ه گردان یا آینه گیتی نما (ی)، جام شراب

فرهنگ لغت هوشیار