معنی سواد در فرهنگ لغت هوشیار

کالبد تن، کره زمین، و بمعنای سیاهی

معنی سواد در فرهنگ فارسی عمید

توانایی خواندن و نوشتن، مجموعۀ آگاهی ها از چیزی، معلومات، منسوخ، رونوشت، مسوده،، پیرامون شهر و حوالی آن، سیاهی شهر از دور،، کنایه از گروهی از مردم، جماعت، مقابلِ بیاض، سیاهی، سرزمین، مملکت، سواد اعظم: شهر بزرگ، پایتخت، سواد داشتن: باسواد بودن، توانایی خواندن و نوشتن داشتن

معنی سواد در فرهنگ فارسی معین

سیاهی، نوشته، رونوشت، شبح، سیاهی شهر که از دور دیده شود، در فارسی به معنای خواندن و نوشتن، معلومات، آگاهی های علمی و ادبی، سواد کسی نم کشیدن: کنایه از سواد درستی نداشتن

معنی سواد در دیکشنری فارسی به عربی

قِرَاءَةٌ وَكِتَابَةٌ

معنی سواد در دیکشنری فارسی به تایلندی

การรู้หนังสือ

معنی سواد - جستجوی لغت در جدول جو

سواد: کالبد تن، کره زمین، و بمعنای سیاهی

فرهنگ لغت هوشیار

سواد: توانایی خواندن و نوشتن، مجموعۀ آگاهی ها از چیزی، معلومات، منسوخ، رونوشت، مسوده،
پیرامون شهر و حوالی آن، سیاهی شهر از دور،
کنایه از گروهی از مردم، جماعت، مقابل بیاض، سیاهی، سرزمین، مملکت
سواد اعظم: شهر بزرگ، پایتخت
سواد داشتن: باسواد بودن، توانایی خواندن و نوشتن داشتنتوانایی خواندن و نوشتن، مجموعۀ آگاهی ها از چیزی، معلومات، منسوخ، رونوشت، مسوده،
پیرامون شهر و حوالی آن، سیاهی شهر از دور،
کنایه از گروهی از مردم، جماعت، مقابلِ بیاض، سیاهی، سرزمین، مملکت
سواد اعظم: شهر بزرگ، پایتخت
سواد داشتن: باسواد بودن، توانایی خواندن و نوشتن داشتن

فرهنگ فارسی عمید

سواد: سیاهی، نوشته، رونوشت، شبح، سیاهی شهر که از دور دیده شود، در فارسی به معنای خواندن و نوشتن، معلومات، آگاهی های علمی و ادبی
سواد کسی نم کشیدن: کنایه از سواد درستی نداشتن