معنی سنگریزه در لغت نامه دهخدا

ریگ و رمل و خرده سنگ و پاره سنگ. (ناظم الاطباء). حَصی ̍. (منتهی الارب). حصباه، حصاه. (دهار). کَنکَث. (دهار). حصباء. (نصاب الصبیان) (منتهی الارب) : صحرا ریگ و سنگریزه بسیار داشت. (تاریخ بیهقی).، جانست نه سنگریزه بنشین، با جان مکن این ستیزه بنشین.، نظامی.، چرا در سنگریزه کان کنم کان، چه بی روغن چراغی جان کنم جان.، نظامی.، کردم ز سنگریزه ره توتیای چشم، تا آنچه کس ندید بدیدم بصبحگاه.، خاقانی.، سنگریزه گر نبودی دیده ور، چون گواهی دادی اندرمشت در.، مولوی.،، نوعی از آش. (ناظم الاطباء) :، دادیم صلای سنگریزه، بشنو تو نوای سنگریزه.، بسحاق اطعمه.،، الماس ریزه هایی که جواهری برای فروش دوره میگرداند. (ناظم الاطباء)

معنی سنگریزه در فرهنگ لغت هوشیار

ریگ و رمل و خرده سنگ

معنی سنگریزه - جستجوی لغت در جدول جو

سنگریزه(سَ زَ / زِ)

لغت نامه دهخدا

سنگریزه

فرهنگ لغت هوشیار

انگیزه

(دخترانه)

آنچه یا آنکه کسی را وادار به کار کند، محرک، باعث

فرهنگ نامهای ایرانی

سنگ ریزه

خرده سنگ، ریگ، حصاء، حصیٰ، حصبا

فرهنگ فارسی عمید

سنگ یده

نوعی جادوگری که ترکان و مغولان در جنگ ها با سنگ مخصوصی به نام یده انجام می دادند و معتقد بودند می توانند در هر فصل از سال برف و باران نازل کنند و باعث شکست دشمن شوند، یده، جدامیشی

فرهنگ فارسی عمید

انگیزه

آنچه کسی را به کاری برانگیزاند، سبب، باعث، علت

فرهنگ فارسی عمید

انگریز

گیاهی پر خار و دارای گل های زرد
انگلیس، تلفظ دیگر از نام انگلیس که در هندوستان از زبان پرتغالی گرفته شده و بعد در بعضی کشورهای اسلامی هم متداول شده

فرهنگ فارسی عمید

سرریزه

(سَ زَ / زِ)

نام گیاهی است خوشبوی. (شرفنامۀ منیری)

لغت نامه دهخدا

کنگریز

(کَ)

تیره ای از عرب هفت لنگ. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 73)

لغت نامه دهخدا

انگیزه

(اَ زَ / زِ)

سبب و باعث چیزها. (برهان قاطع) (هفت قلزم) (انجمن آرا) (آنندراج). موجب. علت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سنگویه

(سَ یَ)

نام حصاری و عمارتی است عظیم در هندوستان که ستونهای آن یک پاره است و هر ستونی را به هزار مرد نتوان برداشت. گویند آن عمارت را دو کس کرده اند مردی و زنی، مرد مازنین و زن مازینه نام داشته است. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سنتریه

(سَ تَ ری یَ)

شهری است در غرب فیون پائین سودان آخر شهرهای مصر از نواحی واخ الثالثه. در سنتریه میوه فراوان است و انهار زیادی وجود دارد. ساکنین آن همه بربر هستند و عرب در آنجا کم است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

انگریز

(اَ)

رستنیی باشد و گل آن مانند گل خسک زرد می شود و اطراف آن خار دارد و آن را بعربی قرطم بری خوانند و به یونانی طریغان گویند. (از برهان قاطع) (هفت قلزم) (از انجمن آرا) (آنندراج) (از ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

رنگریز

(دَ دَ / دِ)

صاحب غیاث اللغات از قول سروری و مؤید و دیگران (و به تبعیت از او آنندراج) آرد: این لفظ بزیادت یای تحتانی غلط است و صحیح آن رنگرز است و اگر به معنی نقاش و مصور و معمار گویند صحیح باشد - انتهی. اما این مطلب یعنی غلط بودن رنگریز صحیح نیست و رنگریز در نظم و نثر قدما در معنی رنگرز استعمال شده است: صباغ، رنگریز. (مهذب الاسماء) (دهار). ممصل، پالونه یا پاتیلۀ رنگریز که در آن رنگ کند. (منتهی الارب).
این دهر رنگریز مرا صوف و اطلس است
این چرخ نقره خنگ مرا اسب و استر است.
سیدحسن غزنوی.
تیغ تو رنگریز وضمیر تو نقش بند
خلق تو گل فروش و زبانت شکرگر است.
سیدحسن غزنوی.
نقش بند چمنش باد ز چین لطف است
رنگریز شمرش ماه ز چرخ کرم است.
اثیرالدین اخسیکتی

لغت نامه دهخدا

سنگینه

(سَ نَ / نِ)

از سنگ ساخته شده. سنگین:
رزبان آمد با حمیت و با کینه
خونشان افکند اندر خم سنگینه.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

لنگریز

(لُ)

دهی از دهستان ژاوه رودبخش رزاب شهرستان سنندج، واقع در 12هزارگزی خاور رزاب، کنار رود خانه کماسی. کوهستانی و سردسیر. دارای 120 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات، توتون و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری و زغال فروشی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

رنگریزی

(رَ)

رنگرزی. صباغی. رجوع به رنگریز و رنگرزی شود

لغت نامه دهخدا

سنگ یده

(سَ گِ یَ دَ / دِ)

سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد. (ناظم الاطباء) ، سنگی است که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است. حجرالمطر. (از آنندراج) :
اشک را موی کشان تا سر مژگان آورد
کار سنگ یده از نالۀ نی می آید.
صائب (از آنندراج).
عاشق که چو باران نکند گریه ندیدم
سنگ دل خوبان همه سنگ یده باشد.
محسن تأثیر (از آنندراج).
باعث ریزش مژگان سرشکم شده ست
دل سنگین تو سنگ یده را می ماند.
میرزا رضی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گریزه

(گُ زَ / زِ)

قاچاق: از ایران چای... را بی گمرک گریزه می آورند. (از کتاب تحفۀ اهل بخارا)

لغت نامه دهخدا

گریزه

(گُ)

دهی است از دهستان حسن آباد بخش حومه شهرستان سنندج، واقع در 8000گزی جنوب سنندج کنار شوسۀ سنندج به کرمانشاه. دارای 150 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کنگرزه

(کَ گَ)

دهی از دهستان سگوند است که در بخش زاغۀ شهرستان خرم آباد واقع است و 108 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا