- سنخ
گونه، نوع
معنی سنخ - جستجوی لغت در جدول جو
- سنخ (سَ)
نمک طعام. (برهان) (آنندراج) ، چرک وریم که عربان وسخ گویند. (برهان) (آنندراج). شوخ
- سنخ (تَ نَغْ غُ)
برگردیدن، تباه شدن. (منتهی الارب) (آنندراج). گند شدن طعام. (تاج المصادر بیهقی). گند شدن. (دهار). تغییر یافتن. مزه گرداندن روغن و طعام. سنخ الدهن، روغن فاسد شد و تغییر یافت. (از منتهی الارب) ، بسیار خوردن طعام را. (منتهی الارب) (آنندراج)
- سنخ (سَ نِ)
تبناک: بلد سنخ، شهر تبناک. (منتهی الارب) (آنندراج)
- سنخ (سِ)
بیخ و بن دندان. ج، اسناخ، سنوخ. (منتهی الارب) (آنندراج). بن دندان و اصل آن. جای رستن دندان بن دندان. (دهار) (مهذب الاسماء) ، بیخ و اصل و مادۀ هر چیز. (برهان). اصل مردم. بیخ و اصل هر چیزی، بن پیکان. (مهذب الاسماء) ، گونه. از این سنخ. از این گونه. از این قرار، تیزی و شدت تب
- سنخ
بنیاد، اصل، بیخ
- سنخ ((س))
بن دندان، اصل، بنیاد، جمع سنوخ، اسناخ، در فارسی به معنای نوع، جنس
- سنخ
دسته، صنف، طبقه، قماش، گروه، قسم، گونه، نوع، اصل، بن، بیخ، بنیاد
- سنخ
صندوق
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ نَ)
لغت نامه دهخدا
ظاهراً مصحف جخج. (حاشیۀ برهان قاطعچ معین). علتی است که آنرا تنگی نفس گویند و به عربی ضیق النفس خوانند. (برهان). ربو. سنخچ:
از غم و غصه دل دشمنت باد
گاه در تاپاک و گاهی در سنخج.
منصور منطقی
از غم و غصه دل دشمنت باد
گاه در تاپاک و گاهی در سنخج.
منصور منطقی
(سَ)
لغت نامه دهخدا
قصبۀ مرکز دهستان سنخواست بخش اسفراین شهرستان بجنورد. دارای 1510 تن سکنه است. آب آن از رودخانه و قنات. محصول آنجا غلات، بنشن، پنبه و انواع میوه جات و دارای دبستان و ده باب دکان مختلفه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
(سَ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از دهستانهای چهارگانه بخش اسفراین شهرستان بجنورد است که از 20 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل و مجموع نفوس آن 5220 تن است. محصول عمده آنجا غلات و باغات انگور می باشد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
پوست باز کردن، گذشت و آخر شدن، ماه، روز آخر ماه، روز باز پسین ماه
چیزی که به ان اعتماد کنند، نوشته ای که وام یا طلب کسی را معین کند یا مطلبی را ثابت نماید
میانه راه سربسته گویی، رای کسی را زدن، بدی رساندن، در گناه انداختن، آشکارکردن رای
تجانس، تناسب، همگونی، توافق، هم نوایی، مناسبت، سازگاری
پارچه ای که از داماد به عنوان شیرینی گیرند