معنی سنایه - جستجوی لغت در جدول جو

سنایه(سِ یَ)

لغت نامه دهخدا

سنایه

تصویری از سنایه — تصویر سنایه

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از کنایه — تصویر کنایه

در بیان، کلمه ای که غیر از معنی حقیقی خود، برای معنی و مدلول دیگری استعمال شود مانند کاسه سیاه و سیه کاسه، بخیل، خسیس، سخن مبنی بر طعنه، توهین یا ریشخند، گفتن لفظی یا سخنی که بر غیر معنی اصلی خودش به معنی و مدلول دیگری دلالت کند
کنایه زدن: کنایه گفتن، کلمۀ کنایه آمیز به کسی گفتن

در بیان، کلمه ای که غیر از معنی حقیقی خود، برای معنی و مدلول دیگری استعمال شود مانندِ کاسه سیاه و سیه کاسه، بخیل، خسیس، سخن مبنی بر طعنه، توهین یا ریشخند، گفتن لفظی یا سخنی که بر غیر معنی اصلی خودش به معنی و مدلول دیگری دلالت کند
کنایه زدن: کنایه گفتن، کلمۀ کنایه آمیز به کسی گفتن

فرهنگ فارسی عمید

(سَ)

رجل سنایا، مرد شریف. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(سِ یَ)

دماغ، پاره ای از ابر، تراشه و رندیده از هر چیزی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : سحایه القرطاس، تراشۀ کاغذ. (منتهی الارب) ، پیشۀ سحّاء. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(ثِ یَ)

رسن از ابریشم یا از موی و جز آن

لغت نامه دهخدا

(تِ یَ)

تناوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ترک مطالعه و کتب و درس و تدریس. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(سِ یَ / یِ)

سه پایه که بر آن چیزها نهند. (آنندراج). سه کله. رجوع به سه پایه شود

لغت نامه دهخدا

(یَ)

دلو کلان و ادات آن. (آنندراج) (منتهی الارب). چرخ آب. (دهار). دولاب. چرخ چاه، شتر آبکش. (آنندراج) (منتهی الارب) (دهار). ج، سوانی. دابه ای که چرخ چاه گرداند، چهارپای بارکش. (دستور اللغه)

لغت نامه دهخدا

(تَ نَبْ بُ)

به شب رفتن. (منتهی الارب) (دهار) (اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) ، تأثیر و اثر کردن چیزی. (آنندراج) ، درگذشتن چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(قِنْ نا یَ)

نهری است در سواد عراق از نواحی راذانین و در آن دیه های چندی است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(بِ یَ)

رجوع به بناء شود

لغت نامه دهخدا

(خَ جَ لَ)

عنایت. مشغول کردن کار کسی را و بی آرام ساختن و اندوهگین نمودن او. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). عارض شدن امری بر کسی و مشغول داشتن و محزون ساختن وی. (از اقرب الموارد). عنایه. عنی. رجوع به عنایه و عنی شود

لغت نامه دهخدا

(خَ)

عنایت. مشغول کردن کار کسی را و بی آرام ساختن و اندوهگین نمودن او. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء). عارض شدن امری بر کسی و مشغول داشتن و محزون ساختن وی. (از اقرب الموارد). عنایه. عنی. رجوع به عنایه و عنی شود، رنج دیدن بجهت کسی. (از منتهی الارب). رنج دیدن در کار کسی و مشغول شدن بدان. (از ناظم الاطباء). اهتمام کردن کسی بر حاجتی، وپرداختن به آن حاجت و مشقت دیدن بخاطر آن. (از اقرب الموارد). عنی. رجوع به عنی شود، اراده کردن و قصد کردن مطلبی را از گفتاری. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). عنی. رجوع به عنی شود، نگاه داشتن. (از منتهی الارب). حفظ کردن و محافظت نمودن، فروگرفتن و حادث گردیدن کار، رویانیدن زمین گیاه را، گواریدن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، عرضه کردن و مشغول نمودن. (از ناظم الاطباء)

عنایت. مشغول کردن کار کسی را و بی آرام ساختن و اندوهگین نمودن او. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء). عارض شدن امری بر کسی و مشغول داشتن و محزون ساختن وی. (از اقرب الموارد). عَنایه. عُنی. رجوع به عنایه و عنی شود، رنج دیدن بجهت کسی. (از منتهی الارب). رنج دیدن در کار کسی و مشغول شدن بدان. (از ناظم الاطباء). اهتمام کردن کسی بر حاجتی، وپرداختن به آن حاجت و مشقت دیدن بخاطر آن. (از اقرب الموارد). عُنی. رجوع به عنی شود، اراده کردن و قصد کردن مطلبی را از گفتاری. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). عَنْی. رجوع به عنی شود، نگاه داشتن. (از منتهی الارب). حفظ کردن و محافظت نمودن، فروگرفتن و حادث گردیدن کار، رویانیدن زمین گیاه را، گواریدن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، عرضه کردن و مشغول نمودن. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(کِ یَ / یِ)

کنایه. کنایت. رجوع به کنایت و مادۀ قبل و ترکیبهای این کلمه شود

لغت نامه دهخدا

(سَقْ قا یَ)

سقّاءه. زن آب دهنده. (آنندراج). مؤنث سقاء. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). مثل است: اسق رقاش فانها سقایه، درباره احسان کننده گویند که شایستۀ احسان کردن است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(سِ دی یَ)

تأنیث سندی

لغت نامه دهخدا

(سَ دی یَ)

قریه ای است به بغداد در ساحل نهر عیسی. (از معجم البلدان) (منتهی الارب). نسبت بدان سندوانی باشد

لغت نامه دهخدا

(سَمْ یَ / یِ)

خزنده ای است که در گوش رود. هزارپا. (الفاظ الادویه)

لغت نامه دهخدا

تصویری از کنایه — تصویر کنایه

گفتن لفظی که بر غیر معنی اصلی خودش بدیگری دلالت کند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از عنایه — تصویر عنایه

آختن هنجیدن، پاسداشت نگهداری، نواخت نوازش، بخشش دهش، نگرش

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سنابه — تصویر سنابه

مونث سناب دراز شکم

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سناخه — تصویر سناخه

چرک، بو گرفتگی، ترشید گی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سناعه — تصویر سناعه

خوب و نیکو گردیدن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سناهه — تصویر سناهه

میوه دادن دوسال یکبار چون کویک خرمابن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سناهیه — تصویر سناهیه

پرداخت های کاستی (کاست قسط)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سنایا — تصویر سنایا

بزرگوار بلند گاه مرد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سعایه — تصویر سعایه

بد گویی، سخن چینی، چفته بستن (تهمت زدن)، باج گیری

فرهنگ لغت هوشیار

آبکار زن آبشخور آبخانه، چمانیگری، باده، جام باده، آبخوری، مزد چمانی (چمانی ساقی)، مزد آبکار، نوشاک پیمانه، پیمانه می، باده انگوری، آبخوری موضع سقی جای آب دادن، ظرفی که با آن آب دهند پیمانه آب و شراب، دادن آب شراب و غیره

فرهنگ لغت هوشیار

پارسی تازی گشته سرای، کاخ، دیوان در برخی از کشورهای تازی عمل سرودن، آواز دسته جمعی کر

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از حنایه — تصویر حنایه

انحنا و کجی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سانیه — تصویر سانیه

مونث سانی دول کلان، شتر آبکش، چرخ چاه دولاب

فرهنگ لغت هوشیار

((کِ یِ))

گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی خود دلالت کند مانند ناخن خشک به معنی خسیس و ممسک، جمع کنایات

فرهنگ فارسی معین

تصویری از سرایه — تصویر سرایه

((سَ یَ یا یِ))

سرودن، آواز دسته جمعی، کر

فرهنگ فارسی معین

تصویری از سنایش — تصویر سنایش

احترام، بزرگ داشت

فرهنگ واژه فارسی سره