- سلیح
آلت جنگ، افزار جنگ
معنی سلیح - جستجوی لغت در جدول جو
- سلیح (سَ)
سلاح و ساز جنگ. (ناظم الاطباء)
- سلیح (سِ)
سلحشور است که مستعد قتال و جدال و شخص سلاح بسته و مقدمهالجیش باشد. (برهان) (ناظم الاطباء) ، اماله سلاح. (آنندراج) (غیاث). عربی ممال سلاح به معنی ابزار جنگ است. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). آلت جنگ:
خروشان و کفک افکنان و سلیحش
همه ماردی گشته و خنگش اشقر.
خسروی.
که هر کو سلحیش بدشمن دهد
همی خویشتن را بکشتن دهد.
فردوسی.
سلیح برادر بپوشید زن
نشست از بر بارۀ گام زن.
فردوسی.
سلیح و لشکر و پیلش جدا کرد
غرضها بود سلطان را در این کار.
فرخی.
همی شدند و همی ریخت آن سپاه سلیح
چنانکه وقت خزان برگ ریزد از اشجار.
فرخی.
حذرت باید کردن همیشه زین دو سلیح
که تن ز فرج و گلو در بسوی سر دارد.
ناصرخسرو.
همی تاخت هر کس در آن جنگ و شور
یکی زی سلیح و یکی زی ستور.
اسدی.
بهر صدسواری درفشی دگر
دگرگونه ساز و سلیح و سپر.
اسدی.
تا دشمن تو سلیح پوشد
شمشیر تو به که بازکوشد.
نظامی.
به یک گز مقنعه تا چند کوشم
سلیح مردمی تا چند پوشم ؟
نظامی
خروشان و کفک افکنان و سلیحش
همه ماردی گشته و خنگش اشقر.
خسروی.
که هر کو سلحیش بدشمن دهد
همی خویشتن را بکشتن دهد.
فردوسی.
سلیح برادر بپوشید زن
نشست از بر بارۀ گام زن.
فردوسی.
سلیح و لشکر و پیلش جدا کرد
غرضها بود سلطان را در این کار.
فرخی.
همی شدند و همی ریخت آن سپاه سلیح
چنانکه وقت خزان برگ ریزد از اشجار.
فرخی.
حذرت باید کردن همیشه زین دو سلیح
که تن ز فرج و گلو در بسوی سر دارد.
ناصرخسرو.
همی تاخت هر کس در آن جنگ و شور
یکی زی سلیح و یکی زی ستور.
اسدی.
بهر صدسواری درفشی دگر
دگرگونه ساز و سلیح و سپر.
اسدی.
تا دشمن تو سلیح پوشد
شمشیر تو به که بازکوشد.
نظامی.
به یک گز مقنعه تا چند کوشم
سلیح مردمی تا چند پوشم ؟
نظامی
- سلیح
زینه فرستاده پیامبر آلتی که بدان جنگ کنند آلت جنگ ساز جنگ. یا سلاح سرد. سلاحی است که آتش نشود مانند کارد شمشیر خنجر زوبین و غیره. یا سلاح گرم. سلاحی آتشین ماند تفنگ توپ و مانند آن یا سلاح باز کردن، دور کردن سلاح ها از خویشتن
- سلیح ((س))
سلاح
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
اسلنج، گیاهی با شاخه های دراز و زرد رنگ، برگ های باریک و ریشۀ سرخ رنگ که در گذشته مصرف دارویی داشته
(اِ فِ)
لغت نامه دهخدا
رب سلح را بر خیک روغن مالیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، شمشیر را سلاح کسی گردانیدن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از متن اللغه) ، سلاح پوشانیدن کسی را. (از المنجد) ، به ریخ زدن انداختن گیاه تر، شتر را. (از متن اللغه). به ریستن واداشتن شتر یا حیوان دیگر را. (از متن اللغه) (از المنجد)
زیور، مروارید که به رشته نکشیده باشند، شکار که از چیگاه شکارگر درآید
گلیم گنده، گوال (جوال تازی گشته)، چوخای ستبر، تیر بی برد تیری از تیرهای منگ (قمار) که هیچگاه برد نداشته باشد
روان این واژه را آنندراج از غیاث اللغات برگرفته معین با بهره گیری از خیام پور در فرهنگ فارسی می نویسد: (از منابعی که در دست است تنها در معیار اللغه دیده می شود) فرهنگ عربی به فارسی لاروی نیز واژه سلیس را نیاورده است فرانسوی شن
درشت، زبان دراز مرد، سخنور، روغن گیاهی، روغن زیت (زیتون)، روغن کنجد، تیز و تند مزه
پخته جوشیده، سوخته گیاه از سرما یا گرما، زاخل خشک (گیاه زقوم)، کناره راه
پلیدی گه جنگ افزار گدرک زینه زن سنا سنه اشتر جانه آلتی که بدان جنگ کنند آلت جنگ ساز جنگ. یا سلاح سرد. سلاحی است که آتش نشود مانند کارد شمشیر خنجر زوبین و غیره. یا سلاح گرم. سلاحی آتشین ماند تفنگ توپ و مانند آن یا سلاح باز کردن، دور کردن سلاح ها از خویشتن، آلتی که بدان جنگ کنند، ساز جنگ
سلاح پوشانیدن، مسلح کردن
متضاد: خلع سلاح کردن
متضاد: خلع سلاح کردن