معنی سفری در لغت نامه دهخدا

سفرکننده. مسافر:، منزل تست جهان ای سفری جان عزیز، سفرت سوی سرائیست که آن جای بقاست.، ناصرخسرو.، مرد سفری ز لطف رایش، چون سایه فتاد زیر پایش.، نظامی.، مثال اسب و الاغند مردم سفری، نه چشم بسته و سرگشته همچو گاو عصار.، سعدی.، دل گفت فروکش کنم این شهر ببویش، بی چاره ندانست که یارش سفری بود.، حافظ.، در زلف چین فکند و مرا دل ز دست برد، چون شام بشکند سفری بار میکند.، (از مطلع السعدین).،، هم سفر:، عشق با من سفری گشت و بماند، مونس من بحضر خسته جگر.، فرخی.،، مخصوص سفر. موقتی، مقابل دائمی.، - سفری خانه، مجازاً به معنی این جهان:، چون بی بقاست این سفری خانه اندر او، باکی مدار هیچ گرت پشت بی قباست.، ناصرخسرو

معنی سفری در فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به سفر: لوازم سفری، عازم سفر مسافر: هزار مرد سفری گشتند

معنی سفری در فرهنگ فارسی معین

لوازم سفر، مسافر، شاعرانی که در لشکر کشی ها پادشاه را همراهی می کردند

معنی سفری در فرهنگ واژه مترادف متضاد

مربوط به سفر، مسافر، سفرکرده، عازم، جنین، نوزاد

معنی سفری - جستجوی لغت در جدول جو

سفری(سَ فَ)

لغت نامه دهخدا

سفری

فرهنگ لغت هوشیار

سفری((سَ فَ))

فرهنگ فارسی معین

سفری

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سوری

(دخترانه)

سرخ رو، نام دختر اردوان پنجم، گل سرخ

فرهنگ نامهای ایرانی

سفیر

شخصی که به نمایندگی از جانب یک دولت در پایتخت دولت دیگر اقامت دارد، ایلچی، اصلاح کننده میان دو قوم، میانجی
سفیرکبیر: نمایندۀ عالی سیاسی یک دولت در کشور دیگر که کار های سفارت خانه را در آن کشور اداره می کند

فرهنگ فارسی عمید

سفره

تکه ای مربع یا مستطیل از جنس پارچه یا پلاستیک که روی میز یا زمین می گسترانند و خوردنی ها را در آن می چینند، خوان، توشه دان مسافر، طعام و توشه
سفرۀ رنگین: کنایه از سفره ای که بر آن غذاهای گوناگون باشد

فرهنگ فارسی عمید

ساری

روان، جاری، سرایت کننده، نفوذ کننده
در پزشکی مرضی که از کسی به کس دیگر برسد، واگیردار
نوعی سار کوچک و خوش آواز با پرهای سیاه و خال های سفید که کمی بزرگ تر از سارهای ملخ خوار است، برای مثال ز بلبل سرود خوش، ز صلصل نوای نغز / ز ساری حدیث خوب، ز قمری خروش زار (فرخی - ۱۴۵)
سار، شاره، شار،
دستار بزرگ و نازک که مردان هندی دور سر می بندند
تکۀ پارچۀ لطیف به عرض یک متر یا بیشتر و به طول شش یا هفت متر که زنان هندی یک سر آن را به کمر می بندند، قسمت پایین آن به شکل دامن از کمر به پایین را می پوشاند و قسمت دیگرش را دور سینه می پیچند و دنبالۀ آن را روی شانه یا روی سر خود می اندازند

روان، جاری، سرایت کننده، نفوذ کننده
در پزشکی مرضی که از کسی به کس دیگر برسد، واگیردار
نوعی سار کوچک و خوش آواز با پرهای سیاه و خال های سفید که کمی بزرگ تر از سارهای ملخ خوار است، برای مِثال ز بلبل سرود خوش، ز صلصل نوای نغز / ز ساری حدیث خوب، ز قمری خروش زار (فرخی - ۱۴۵)
سار، شاره، شار،
دستار بزرگ و نازک که مردان هندی دور سر می بندند
تکۀ پارچۀ لطیف به عرض یک متر یا بیشتر و به طول شش یا هفت متر که زنان هندی یک سر آن را به کمر می بندند، قسمت پایین آن به شکل دامن از کمر به پایین را می پوشاند و قسمت دیگرش را دور سینه می پیچند و دنبالۀ آن را روی شانه یا روی سر خود می اندازند

فرهنگ فارسی عمید

سپری

به سررسیده، پایان یافته، به آخررسیده، تمام شده، پایان پذیر
سپری شدن: پایان یافتن، به آخر رسیدن، سر رسیدن، برای مثال هرچ آن سپری شود سرانجام / خواهی قدمی و خواه صدگام (نظامی۳ - ۵۰۲)
سپری کردن: سپری گردانیدن، تمام کردن، پایان دادن، به پایان رسانیدن
سپری گردیدن: پایان یافتن، به آخر رسیدن، سر رسیدن، سپری شدن
سپری گشتن: پایان یافتن، به آخر رسیدن، سر رسیدن، سپری شدن

به سررسیده، پایان یافته، به آخررسیده، تمام شده، پایان پذیر
سپری شدن: پایان یافتن، به آخر رسیدن، سر رسیدن، برای مِثال هرچ آن سپری شود سرانجام / خواهی قدمی و خواه صدگام (نظامی۳ - ۵۰۲)
سپری کردن: سپری گردانیدن، تمام کردن، پایان دادن، به پایان رسانیدن
سپری گردیدن: پایان یافتن، به آخر رسیدن، سر رسیدن، سپری شدن
سپری گشتن: پایان یافتن، به آخر رسیدن، سر رسیدن، سپری شدن

فرهنگ فارسی عمید

سغری

پوست کفل اسب و خر، پوست اسب یا الاغ که دباغی شده باشد، ساغری، کیمخت، چسته، زرغب

فرهنگ فارسی عمید

سحری

مربوط به سحر مثلاً ستارۀ سحری، خواب سحری، غذایی که روزه گیران هنگام سحر می خورند، سحرگاه

فرهنگ فارسی عمید

کفری

عصبی، خشمگین، مربوط به کفر، کافر

فرهنگ فارسی عمید

سفلی

پایین تر، پست تر، زیرتر، اسفل

فرهنگ فارسی عمید

رفری

حکم، داور، در ورزش داور بازی، به ویژه بازی هایی که طبق قوانینی صورت می گیرد مانند، فوتبال، والیبال و تنیس

فرهنگ فارسی عمید

سفرین

دهی جزء دهستان رودبار بخش معلم کلایه شهرستان قزوین. آب آن از رودخانه جونیک و محصول آن غلات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

مسفری

(مَ فَ)

شهرکی است (به خراسان) از عمل مرو و کشت و برز آن بر آب رود مرو است. (حدود العالم). قریۀ بزرگی است در طرف نواحی مرو از جهت خوارزم، از این مکان به رمل میروند و نام اولیۀ آن هرمزفره بوده است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سیری

عدم رغبت به طعام، پری و سرشاری

معنی سفری - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما