معنی سربزرگی - جستجوی لغت در جدول جو

سربزرگی

لغت نامه دهخدا

بزرگی

بزرگ بودن، سروری، توانایی، شوکت

فرهنگ فارسی عمید

سرخیرگی

(سَ خی رَ / رِ)

قلب خیره سری که کنایه از سودا و پریشان خیالی و باطل اندیشی است

لغت نامه دهخدا

پربرگی

(پُ بَ)

حالت و چگونگی پربرگ، بسیار رختی. بسیار کالائی

لغت نامه دهخدا

سرباری

(سَ)

بار و بستۀ کوچکی را گویند که بر بالای بار و بستۀ بزرگ بندند. (برهان). بار اندک که بر بالای بزرگ گذارند و به عربی آن را علاوه گویند. (انجمن آرا) (غیاث) (جهانگیری). علاوه. (ربنجنی). سربار:
جهان پناها معلوم رأی روشن تست
که هست در هنر بنده شعر سرباری.
نجیب جرفادقانی.
تنی کو بار این دل برنتابد
به سرباری غم دلبر نتابد.
نظامی.
، کسی که بار بر سر نهاده باشد. (غیاث) ، باری که بر سر گیرند. (برهان). بار سر. (غیاث) (جهانگیری).
- امثال:
سرباری ته باری را میبرد

لغت نامه دهخدا

سرزدگی

(سَ زَ دَ / دِ)

پریشانی:
مرا ز سرزدگی کز فلک شوم در دل
بجز مدیح ملک فکرتی نماند صواب.
مسعودسعد

لغت نامه دهخدا

سربزرگ

(سَ بُ زُ)

که سراو بزرگ باشد، کنایه از عظیم الشأن و عالی مرتبه. (برهان) (انجمن آرای ناصری) :
چو شدم سربزرگ درگاهش
یافتم راه توشه از راهش.
نظامی.
پسر گفتش آخر بزرگ دهی
به سرداری از سربزرگان مهی.
سعدی.
، پرزورغالب. خودخواه:
در این هم نبردی چو روباه و گرگ
تو سرکوچک آیی و من سربزرگ.
نظامی.
کآن یکی گر سگ است گرگ شود
وین بقصد تو سربزرگ شود.
اوحدی

لغت نامه دهخدا

سر بزرگ

آنکه دارای سری بزرگ است، عالی رتبه عظیم الشان

فرهنگ لغت هوشیار

سربزیری

حالت و عمل سربزیر

فرهنگ لغت هوشیار

سرزدگی

پریشانی

فرهنگ لغت هوشیار

سرباری

بسته یا عدلی کوچک که بر فراز بار چارپای بار کش نهند، باری که بر شتر حمل کنند، کسی که مخارج خود را به گردن دیگران اندازند طفیلی، مزاحم

فرهنگ لغت هوشیار

بزرگی

عظمت، بزرگواری، کرامت، مجد، عظم، جاه

فرهنگ لغت هوشیار

سربرگ

((~. بَ))

کاغذی که نام و مشخصات یک مؤسسه یا شخص بر بالای آن چاپ شده است، بخش بالایی و جدا شدنی ورقه های امتحانی که امتحان شونده نام و مشخصات خود را بر آن می نویسد

فرهنگ فارسی معین