- سخ
خوب، نیکو، خجسته، خوش
معنی سخ - جستجوی لغت در جدول جو
- سخ
چرک بدن یا جامه، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، کرسه، هو، هبر، بخجد، بهرک، خاز، درن، قیح، کلچ، کلخج، کلنج
- سخ (سِ)
نامی است که در طوالش بدرخت آزاد دهند. رجوع به جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 213 و آزاددرخت در همین لغت نامه شود
- سخ (سُخ خ)
بیست و چهار من. لغتی است اعجمی. (منتهی الارب). در حدود بیست و چهار رطل است و کلمه فارسی است. (از اقرب الموارد) : غور، پیمانه ای است مقدار دوازده سخ مر اهل خوارزم را. (منتهی الارب)
- سخ (سَ)
شوخ که چرک بدن و جامه باشد و بعربی وسخ گویند. (برهان). شوخ و چرک بود که بر جامه و تن نشیند. (اوبهی)
- سخ (تَ غُ)
رفتن آب. (المصادر زوزنی). سخ المطر، باریدن. (دزی ج 1 ص 637) ، دور رفتن در کندن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، دور رفتن در سیر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، دم بزمین فرو بردن ملخ تا بیضه نهد
- سخ
خوب و نیک، خوب و خوش چرک بدن یا جامه
- سخ ((سُ))
خوب
- سخ
هرچیز مستقیم و نوک تیز چوبی یا فلزی، وسیله ای در کارگاه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سخت ساغ (ساق و ساقه پارسی و پهلوی است) پایدار استوار ثابت برقرار پایدار
پرده ای که از طرف داخل کاسه سر را مفروش میکند و مخصوصا در بعضی نقاط باستخوان سر محکم چسبیده و فقط در ناحیه گیجگاه چسبندگی کامل نیست چون در ناحیه گیجگاه شریان شامه میانی از بین سخت شامه میگذرد ممکنست صدمات وارد باین ناحیه منجر به پاره شدن شریان گشته و سخت شامه را به داخل براند و سبب بیهوشی و مرگ گردد. سخت شامه در حقیقت خارجی ترین غشا پوششی مغزاست امالغلیظ
آنکه چیزی سخت (مانند کمان) را تواند کشید، زحمتکش. آنکه مردم را به سختی کشد
