- ستیهه (سِ هََ / هَِ)
ستیزه. لجاج: اگر کسی با تو بستیهد بخاموشی آن ستیهۀ وی را بنشان. (قابوس نامه، از یادداشت مؤلف)
معنی ستیهه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سِ هَِ)
لغت نامه دهخدا
لجاجت و ستیزندگی. (برهان) (آنندراج). جنگ و ستیزه. (غیاث). اسم مصدر از ستیهیدن. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) :
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب و منکر و معنیت خام و سست.
لبیبی.
اندر ستیهش است بمن این زن
مینازدی بچادر و شلوارش.
ناصرخسرو
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب و منکر و معنیت خام و سست.
لبیبی.
اندر ستیهش است بمن این زن
مینازدی بچادر و شلوارش.
ناصرخسرو
(مَ هََ / مُ هََ / مَ یَ هََ)
لغت نامه دهخدا
زمینی که در آن مردم گم شوند. ارض تیه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مضله. (محیطالمحیط) (تاج العروس ج 9 ص 383) (از اقرب الموارد)
پرخاش، جدال، جدل، جنگ، حرب، خصومت، دشمنی، دعوا، ستیز، ضدیت، عناد، کشاکش، مجادله، محاربه، مخالفت، مرافعه، معارضه، منازعه، مناقشه، نبرد، نزاع
متضاد: صلح
متضاد: صلح