ستیهش ستیهش لجاجت و ستیزندگی. (برهان) (آنندراج). جنگ و ستیزه. (غیاث). اسم مصدر از ستیهیدن. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) : ای از ستیهش تو همه مردمان به مست دعویت صعب و منکر و معنیت خام و سست. لبیبی. اندر ستیهش است بمن این زن مینازدی بچادر و شلوارش. ناصرخسرو لغت نامه دهخدا
ستیهه ستیهه ستیزه. لجاج: اگر کسی با تو بستیهد بخاموشی آن ستیهۀ وی را بنشان. (قابوس نامه، از یادداشت مؤلف) لغت نامه دهخدا
