- ستیهندگی
ستیزه جویی، گردنکشی، نافرمانی، جنگ وجدال
معنی ستیهندگی - جستجوی لغت در جدول جو
- ستیهندگی (سِ هََ دَ / دِ)
مرکّب از: ستیهنده = ستیهندگ + ی، پسوند مصدری، ستیزه که لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. (برهان) (آنندراج) :
جدا فیلسوفند دیگر گروه
جهان از ستیهندگیشان ستوه.
اسدی
جدا فیلسوفند دیگر گروه
جهان از ستیهندگیشان ستوه.
اسدی
- ستیهندگی
ستیزنده بودن ستیهندگی
- ستیهندگی
تعصب
- ستیهندگی
ستیزندگی، ستیزه جویی، ستیزه خواهی، خودرایی، کله شقی، لجاج، لجاجت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سِ زَ دَ /دِ)
لغت نامه دهخدا
خصومت و منازعه و مناقشه و لجاجت. (ناظم الاطباء). جنگ و جدال. (مجموعۀ مترادفات ص 112)
(سِ هََ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
نافرمان و سخن ناشنو. (برهان). بی فرمان. (جهانگیری) ، ستیزه کننده. (برهان) (آنندراج). لجوج. (منتهی الارب). عنید. عنود. (ربنجنی) (دهار) :
بحیله چو روبه فریبنده بود
بکینه چو تیر ستیهنده بود.
بوالمثل بخاری.
، فریاد زننده. (برهان)
بحیله چو روبه فریبنده بود
بکینه چو تیر ستیهنده بود.
بوالمثل بخاری.
، فریاد زننده. (برهان)
