معنی ستیهندگی ستیهندگی (سِ هََ دَ / دِ) مرکّب از: ستیهنده = ستیهندگ + ی، پسوند مصدری، ستیزه که لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. (برهان) (آنندراج) : جدا فیلسوفند دیگر گروه جهان از ستیهندگیشان ستوه. اسدی لغت نامه دهخدا
