- ستورخانه (سُ نَ / نِ)
آخورگاه. ستورگاه. اصطبل. (زمخشری)
معنی ستورخانه - جستجوی لغت در جدول جو
- ستورخانه
اصطبل، آخورگاه
- ستورخانه
آغل، اصطبل، باره بند، پاگاه، ستورگاه، طویله
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ستوربان، آنکه از اسب و خر و امثال آن ها مراقبت می کند، میرآخور، چاروادار، رئیس اسطبل
کسی که از اسب و خر و امثال آن ها مراقبت می کند، میرآخور، چاروادار، رئیس اسطبل
محلّ نگه داشتن توپ ها، آن قسمت از لشکر که کار آن ها تیراندازی با توپ است مثلاً هنگ توپخانه
(سُ)
لغت نامه دهخدا
آخور. اصطبل. ستورخانه. آغیل. (زمخشری) : کسهاء یعقوب اندر کوشک نگذاشتند از بام ستورگاه لیث را بر سر کلوخی زدند سرش بشکست. (تاریخ سیستان). و گفت (ابوالفتح بستی) : من قریب بیست روز است تا در ستورگاه آب میکشم. (تاریخ بیهقی). لختی فرو رفتند ناگاه میخی آهنین پیدا آمد سطبر چنانکه ستورگاه را باشد. (تاریخ بیهقی). و این گل تا به خانه و کاشانه چنان نباشد که گل ستورگاه. (معارف بهاء ولد)
(نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
آن قسمت از ادارۀ لشکری که سلاحشان توپ است. (ناظم الاطباء). ادارۀ توپهای نظام. ادارۀ توپها و توپچیان. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) ، جایی که توپها را در آن می گذارند. (ناظم الاطباء). قرارگاه توپها. محل تمرکز و نگهداری توپها. محل استقرار توپها در میدان جنگ
(تَ نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
مطبخ را گویند. (برهان) (آنندراج) (از فرهنگ رشیدی). تنورستان. مطبخ و آشپزخانه. (ناظم الاطباء). رجوع به تنور شود
(سُ)
لغت نامه دهخدا
عمل ستوربان. کار ستوربان: که بجان ایمن باشد که دشمنان قصد جان کنند... و خواهد که ستوربانی فرماید بر جای باشم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 235). خواجه (احمد حسن) گفت: از ژاژ خاییدن توبه کردی گفت (ابوالفتح بستی) : ای خداوند مشک و ستوربانی مرا توبه آورد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 165)
آشپزخانه، مطبخ