- سبکپا (سَ بُ)
سبکپای. کنایه از گریزپای. (برهان) (شرفنامه) (آنندراج). زودگذر:
چیست بدیوان عشق حاصل کارم جز آب
عمر سبکپای گشت بخت گران خواب شد.
خاقانی.
امروز منم روز فرورفته و شب نیز
سرگشته از این بخت سبکپای گران خواب.
خاقانی.
، پیادگانی را گویند که منزل به منزل گذارند تا خبر و نامه بیکدیگر رسانند و این در هندوستان متعارف است. (برهان). سواره و پیاده و قاصد تندرو. (آنندراج) :
آمد از دهگان سبکپایی که یک جای آمدند
از سواره وز پیاده فتنه جویی ده هزار.
مسعودسعد.
، تند و تیز براه رونده. (برهان). شتاب دو. (شرفنامه). تیزرفتار. (غیاث). جلدرو: او (عمرو بن امیه) مردی بود بمیان مسلمانان بمردانگی و بحرب کردن دلیر و بسبکپایی و دویدن معروف بود. (ترجمه طبری بلعمی).
کم آسای و دم ساز و هنجارجوی
سبکپای و آسان دو وتیزپوی.
اسدی.
مهترند آنچه زآن گران دستند
کهترند آنچه زآن سبک پایند.
مسعودسعد.
جوانی بعجب خیره رای، سرکش و سبکپای. (گلستان)، کنایه از شخص بی تمکین که بر یک جای قرار نگیرد. (آنندراج). جلف که همه جا رود بی ضرورتی،
{{اسم مرکّب}} اسب. (آنندراج). اسبی که در هر منزل بجهت پیک تعیین کنند. (برهان)
چیست بدیوان عشق حاصل کارم جز آب
عمر سبکپای گشت بخت گران خواب شد.
خاقانی.
امروز منم روز فرورفته و شب نیز
سرگشته از این بخت سبکپای گران خواب.
خاقانی.
، پیادگانی را گویند که منزل به منزل گذارند تا خبر و نامه بیکدیگر رسانند و این در هندوستان متعارف است. (برهان). سواره و پیاده و قاصد تندرو. (آنندراج) :
آمد از دهگان سبکپایی که یک جای آمدند
از سواره وز پیاده فتنه جویی ده هزار.
مسعودسعد.
، تند و تیز براه رونده. (برهان). شتاب دو. (شرفنامه). تیزرفتار. (غیاث). جلدرو: او (عمرو بن امیه) مردی بود بمیان مسلمانان بمردانگی و بحرب کردن دلیر و بسبکپایی و دویدن معروف بود. (ترجمه طبری بلعمی).
کم آسای و دم ساز و هنجارجوی
سبکپای و آسان دو وتیزپوی.
اسدی.
مهترند آنچه زآن گران دستند
کهترند آنچه زآن سبک پایند.
مسعودسعد.
جوانی بعجب خیره رای، سرکش و سبکپای. (گلستان)، کنایه از شخص بی تمکین که بر یک جای قرار نگیرد. (آنندراج). جلف که همه جا رود بی ضرورتی،
{{اسم مرکّب}} اسب. (آنندراج). اسبی که در هر منزل بجهت پیک تعیین کنند. (برهان)
