- ساسجردی (جِ)
منسوب است به ساسجرد از قرای مرو. رجوع به ساسجرد شود
معنی ساسجردی - جستجوی لغت در جدول جو
- ساسجردی (جِ)
عبدالرحمن بن عبدالله بن ابی مسعود ساسجردی مکنی به ابوعبدالله. از مردم ساسجرد مرو و از محدثان است. رجوع به انساب سمعانی شود
محمود بن والان. ازمردم قریۀ ساسجرد مرو و از محدثان است و به سال 292 هجری قمری درگذشته است. رجوع به انساب سمعانی شود
محمود بن والان. ازمردم قریۀ ساسجرد مرو و از محدثان است و به سال 292 هجری قمری درگذشته است. رجوع به انساب سمعانی شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(جِ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است از قراء مرو در چهار فرسنگی آن براه ریگستان. (انساب سمعانی). در معجم البلدان یاقوت ساسنجرد ضبط شده است
(سَ جِ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است در چهار فرسنگی مرو براه ریگستان. (معجم البلدان). سمعانی ساسجرد ضبط کرده است. رجوع به ساسجرد شود
(جَ / جِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از رستاق رودبار قم. (تاریخ قم ص 136). ساسفجرد ایضاً بیب (بن جودرز) بناکرده است و بر عمارت آن مردی نام او بشتاسف موکل کرده است، پس در این هر دو نام تخفیف کردند و غلبه کردند و تغییر کردند گفتند ساسفجرد، و در اصل بشتاسفگرد بوده است. و قومی دیگر گویند که این دیه بشتاسف ملک بناکرده است. و طایفه ای دیگر گویند که معنی این دیه بزبان عجم ’شاه اسف کرده’ بوده است، یعنی ملک اسب خود اینجا براند، پس این دیه را بدین نام کردند. (تاریخ قم ص 85). شاسفجرد (با شین معجمه) از طسوج رودبار. (همان کتاب ص 114). شاشگرد حالیه نزدیک منظریۀ قم. (فهرست همان کتاب از سید جلال تهرانی)
(جِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان رامجرد بخش اردکان شهرستان شیراز، واقع در 73هزارگزی جنوب خاوری اردکان. این ده در جلگه قرار گرفته و آب وهوای آن معتدل و مالاریایی است. جمعیت ده 225 تن میباشد. آب آن از رود کر تأمین میشود و محصولات عمده آن غلات، برنج و چغندر، و شغل اهالی کشاورزی است. راه فرعی به راه اتومبیل رو کامفیروز دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و رجوع به فارسنامۀ ناصری شود
(سو سَ جِ)
لغت نامه دهخدا
ابوالحسن محمد بن بشر حمدونی. از شاگردان ابی سهل نوبختی منسوب به آل حمدون از متکلمین شیعه واز اوست: کتاب الانفاذ فی الامامه. (از ابن الندیم)
(جِ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به واشجرد از نواحی ماورأالنهر نزدیک قبادیان. (از معجم البلدان) (معجم الانساب). از قصبات قبادیان است. (از نزهه القلوب مقاله سوم ص 192 چ دبیرسیاقی). منسوب به واشجرد که در آن سوی جیحون است و محل نگهبانان مرزی بوده و در ابتدای اسلام جنگهائی در آنجا رخ داده است. (از لباب الانساب)
(اِ عِ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به اسعرد، بردن باد خاک را، افکندن گیاه بهمی خار را، استر شتابرو را گرفتن و اختیار کردن. (منتهی الارب) ، برانگیختن بر سبکساری و خفت: اسفی به فلاناً، بدی رسانیدن بکسی: اسفی به، سبک و بیخرد گردیدن. (منتهی الارب) ، درشت شدن اطراف خوشۀ زرع. باداس شدن کشت. (تاج المصادر بیهقی) : اسفی الزرع، خشن اطراف سنبله. (اقرب الموارد) ، سخت کرد اطراف خوشه را. (منتهی الارب) ، لاغر گردیدن: اسفت الناقه
(اِ عِ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن محمد بن عبدالعزیز ملقب به نورالدین (619- 656 ه. ق.). شاعری است که در وی مجانت و ظرافت است. وی به ملک الناصر پیوست واو را به قصائدی موسوم به ’ناصریات’ مدح گفت و او را دیوان شعر است و نیز مجموعه ای دارد بنام ’سلافه الزرجون فی الخلاعه و المجون’ شامل شعر خود او و دیگران. (الاعلام زرکلی ج 3 ص 974) (فوات الوفیات ج 2 ص 161)
مسنده زینب بنت سلیمان محدّث بن هبه الله خطیب بیت لهیاء. (منتهی الارب)
مسنده زینب بنت سلیمان محدّث بن هبه الله خطیب بیت لهیاء. (منتهی الارب)
شهری است در ایتالیا، در جزیره ساردنی، نزدیک به ساحل شمالی آن و مرکز ایالت ساساری است و 51 هزار تن سکنه دارد، تجارت زیتون و شراب و توتون آن مهم است و قصر کهنی از سال 1330 میلادی و کلیسائی از قرن پانزدهم و یک دانشگاه دارد
(سِ)
لغت نامه دهخدا
نام محلی کنار راه تهران به سمنان میان حیدرآباد و مهدی قلیخان در 189200 گزی تهران. دهی از دهستان سرخه بخش مرکزی شهرستان سمنان. واقع در 34 هزارگزی جنوب باختری سمنان کنار شوسۀ سمنان به طهران. جلگه، معتدل خشک. دارای 1200 تن سکنه، زبان فارسی و سمنانی. آب آن قدری تلخ و از قنات. محصول آن غلات و پنبه و انگور و انار و خربزه، شغل مردان زراعت و مختصر گله داری. صنایع دستی زنان کرباس بافی. مزارع: اسدآباد و امیرآباد، اسفرزنه، باریک آب. بخش آباد، تیژور، حاجی آباد، حسن آباد، صفائیه، سعیدآباد. قادرآباد، بره کیان، لهرو، چاله دان جزء این قصبه منظور شده است. رباط شاه عباسی از آثار دورۀ صفویه و دبستانی دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)
انباشته شده، روی هم قرار گرفته، فشرده شده