معنی سآمت در فرهنگ فارسی عمید

ملول شدن، به ستوه آمدن، بیزار شدن، دلتنگی

معنی سآمت در لغت نامه دهخدا

بستوه آمدن. (غیاث) (منتهی الارب). معلوم شدن. (غیاث) (منتهی الارب) : اشتغال بشرح احوال بر یک کتاب فایت گرداند و به ملالت و سآمت رساند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 357). از ملازمت دیوان ملامت و سآمت شامل شده. (جهانگشای جوینی)

معنی سآمت - جستجوی لغت در جدول جو

سآمت

فرهنگ فارسی عمید

سآمت

لغت نامه دهخدا

سآمت

فرهنگ فارسی معین

سمت

طرف، جانب، راه و روش، طریق

فرهنگ فارسی عمید

سمت

شغل، عنوان، علامت، نشان، اثر داغ

فرهنگ فارسی عمید

سامت

(سَ مَ)

سیرآمدگی. رجوع به سآمت شود

لغت نامه دهخدا

شآمت

(تَ)

شئامت. مأخوذ از شآمه عربی به معنی بدفالی و شومی و بدیمنی و نکبت. (ناظم الاطباء) (از اشتنگاس). شومی و بدی. (فرهنگ نظام). بدبختی. بدفالی. رجوع به شآمه شود

لغت نامه دهخدا

سمت

(سِ مَ)

سمه. قرابت و خویشی. (ناظم الاطباء) ، رتبه. مقام: و دانستیم رأی هند که این جمع بنام او کرده اند سمت پادشاهی است. (کلیله و دمنه).
دزد بیان من است هر که در این عهد
بر سمت شاعریش نام برآمد.
خاقانی.
از سمت کتابت به رتبت وزارت رسید. (ترجمه تاریخ یمینی).
، راه و روش. (ناظم الاطباء) : اگر شما بر سمت تدبیر من نروید سخن مرا نامؤثر شناسید، بشما همان رسد که ببوزینگان رسید. (سندبادنامه ص 80). و از سمت راستی بیفتند. (سندبادنامه ص 5) ، داغ. نشان. (غیاث) (آنندراج) : شمس المعالی قابوس بسمت عدل و رأفت و انصاف و معدلت آراسته بود. (ترجمه تاریخ یمینی). خود را بسمت قصور و تقصیر منسوب و موسوم نگردانم. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به سمه شود

لغت نامه دهخدا